Η μετάβαση του Χρυσοχοΐδη και η ομιλία του στους ευρωβουλευτές για το προσφυγικό, αποκάλυψαν τη μοναξιά της χώρας.
Στο ελληνικό κοινό και στα social media που όλα τα σφάζουν, έμεινε η «ατάκα» ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι «μη διαχειρίσιμη».
Άστραψαν και βρόντησαν όχι μόνο οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι παραδοσιακοί δεξιοί. «Τα λέει για να μας προετοιμάσει», «φοβούμαι τα χειρότερα», ήταν τα συμπεράσματα των μεν...
«Αφού δεν μπορεί ας φύγει», «Να μπει στη θέση του ο… Κυρανάκης» (προφανώς για την αγάπη του στα χοιρινά σουβλάκια) οι αντιδράσεις των δε.
Το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποίησε διπλωματικά την φράση, προκειμένου αφενός να δείξει στους Ευρωπαίους το ασύλληπτο μέγεθος του προβλήματος, αφετέρου να αποστομώσει την εύκολη κριτική από τους γραφειοκράτες των διεθνών οργανισμών, που από τα πολυτελή γραφεία τους, τους ευμεγέθεις μισθούς τους και τη μοντέρνα καριέρα του επαγγελματικού ανθρωπισμού, μας κατακρίνουν συχνά, πέρασε απαρατήρητο. Μας προκαλεί εντύπωση δε ότι την δήλωση Χρυσοχοΐδη δεν καλοείδαν και στελέχη του Μαξίμου, ενώ κατ’ ουσίαν ήταν υπερασπιστική της κυβέρνησης!
Όμως σχεδόν σε όλους πέρασε απαρατήρητο το συνταρακτικό των δηλώσεων Χρυσοχοΐδη, που καταγράφουν την απόλυτη μοναξιά της Ελλάδας:
Αποκάλυψε ότι ζήτησε από την ΕΕ να πάρει εθελοντικά έναν μικρό αριθμό από τα 4.000 ασυνόδευτα ανήλικα.
Αποτέλεσμα: μόνο ένα κράτος της ΕΕ απάντησε θετικά!
Δηλαδή εάν τα ευρωπαϊκά κράτη στο πλέον ευαίσθητο (και ανθρώπινα τρυφερό – και το λέμε με τον κίνδυνο να θεωρηθούμε «συναισθηματικά γλυκεροί» ), θέμα, έδειξαν τόση αδιαφορία, ας σκεφθούμε πόσο πρόθυμα θα είναι να αποδεχτούν τους ενήλικες...
Διαφαίνεται ότι για κάποιο διάστημα θα μας παρέχουν χρήματα για να σιτίζονται οι μετανάστες/ πρόσφυγες. Και επειδή αυτό δεν θα γίνεται επ' άπειρον, θα έρθει ο καιρός που οι μετοικίσαντες θα πρέπει να επιβιώσουν με δικά μας εθνικά χρήματα, είτε θα πρέπει να ενταχθούν στην παραγωγική διαδικασία - σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία της ΕΕ (περί το 17%), και ενδεχομένως με δεξιότητες που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της οικονομίας μας.
Λόγω της φορτισμένης ατμόσφαιρας των ημερών (με τις κουταμάρες του Συριζαίου Γιαννούλη να εφαρμοστεί ο Ποινικός Κώδικας για όσους κάνουν μπάρμπεκιου δίπλα σε καταυλισμούς, και με την εξίσου κουτή έπαρση του ΝΔτη Κυρανάκη, που μας κοινοποίησε ότι έφαγε χοιρινά σουβλάκια με την παρέα του - μεγάλη αντίσταση λέμε)- αφήνουμε εκτός τους σοβαρούς προβληματισμούς: Εάν η Ευρώπη υφίσταται ισλαμικό εποικισμό. Θα έρθει η ώρα και γι αυτά, αλλά πολύ αργότερα. Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στο καυτό θέμα της πρωταρχικής διευθέτησης των εισερχόμενων.
Και είναι μια διευθέτηση που δεν θα ολοκληρωθεί, γιατί θα είναι διαχρονικώς εν εξελίξει. Ο Ερντογάν μετά την συνάντησή του με το «τακίμι του» τον Όρμπαν (ο οποίος βέρος… Χριστιανός και ισλαμοφάγος, έχει ταχθεί υπέρ της πρόσφατης πολεμικής επιχείρησης της Τουρκίας στη Συρία), δήλωσε: «Μεγάλο μέρος από τα 4 εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία, μπορούν να βρεθούν ανά πάσα στιγμή στη γηραιά Ήπειρο». Ήταν δε αποκαλυπτικός και ως προς τους αριθμούς: «Τα 3,65 εκατομμύρια είναι Άραβες και οι 350 χιλιάδες είναι Κούρδοι. Ένας σημαντικός αριθμός είναι πολύ πιθανό να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη»!
Και φυσικά ο φυσικός δρόμος μετανάστευσης στην Ευρώπη είναι η Ελλάδα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η χώρα μας είναι ο φυσικός δρόμος, αφού η αποτροπή δεν είναι εύκολη από τη θάλασσα. Ενέχει κινδύνους, δεν είναι Έβρος να τον κλείσεις (αν και εκεί δεν τα καταφέρνουμε καλά, ενώ τα καταφέρνει σε σημαντικό βαθμό η Βουλγαρία στα σύνορά της γιατί είναι κράτος).
Ο ΣΥΡΙΖΑ το άφησε να γιγαντωθεί με τη διεθνιστική αφασία του. Ο κρατικός μηχανισμός της χώρας είναι ανίκανος να ανταποκριθεί. Στη δημόσια ζωή δίνουν τον τόνο οι ακραίες απόψεις, οι Γιαννόπουλοι και οι Κυρανάκηδες, και φυσικά οι «Αλληλέγγυοι» με την… άπλετη και άπειρη αγάπη για τους πρόσφυγες (γι αυτούς όλοι είναι πρόσφυγες, δεν υπάρχει ούτε ίχνος τυχοδιώκτη μετανάστη μεταξύ των ροών).
Αφετέρου οι Ελληνάρες που ντύνονται περικεφαλαίες και θεωρούν ότι επαναλαμβάνουν το «ίτε παίδες Ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα». Στα βήματά τους μαθητές, που αντί να ζητήσουν - το πολύ λογικό - να υπάρξουν χωριστά τμήματα για τα παιδιά των μεταναστών στα σχολεία (όχι από ρατσισμό, αλλά επειδή τα παιδιά δεν έχουν γνώση γλώσσας και οι γονείς τους δεν μπορούν να τα βοηθήσουν, άρα θα υπάρξει υστέρηση μαθημάτων), ζητούν «έξω οι μετανάστες από την Ελλάδα» και τραγουδούν τη «Μακεδονία ξακουστή».
Η κάποια λύση έρχεται πάλι εξ Εσπερίας, με τη Γαλλία να έχει πάθει και τον Μακρόν να έχει μάθει. Διακηρύσσει ότι «η Γαλλία δεν μπορεί να υποδεχθεί όλη τη δυστυχία του κόσμου» και το νομοσχέδιο που πρόκειται να καταθέσει προβλέπει μεταξύ άλλων ότι το κράτος θα διανέμει πλέον τα τρόφιμα και όχι οι ΜΚΟ (που στην Ελλάδα ακόμη τους επιτρέπουμε να είναι κράτος εν κράτει), να μην υπάρχει καμία ανοχή στις πράξεις βίας των μεταναστών, να θεσπιστεί μείωση του μέσου όρου επεξεργασίας των αιτήσεων ασύλου, να υπάρχει πραγματική απομάκρυνση όσων οι αιτήσεις απορρίπτονται, και πολλά άλλα.
Η Ελλάδα είναι μόνη, είναι μικρή, και πρέπει να αποφασίσει τώρα.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου