Έχει δίκιο ο κ. κοσμήτορας της φιλοσοφικής του Αριστοτελείου. «Το πανεπιστήμιο ιστορικά βρέθηκε στην πρωτοπορία αγώνων και αλλαγών, τους καρπούς των οποίων όλοι απολαύουμε».
Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις.
Αν δεν υπήρχε το πανεπιστήμιο δεν θα υπήρχαν και πανεπιστημιακοί και αν δεν υπήρχαν πανεπιστημιακοί ποιος θα έγραφε συγγράμματα και ποιος θα υπέγραφε τις πολιτικές παρεμβάσεις των 250 και βάλε προσωπικοτήτων;
Αν δεν υπήρχε το πανεπιστήμιο ποιος θα συντηρούσε το άνθος της δημοκρατίας μας, το φοιτητικό κίνημα;
Κι αν δεν υπήρχε το φοιτητικό κίνημα πού θα φύτρωναν οι συλλογικότητες που βαθαίνουν και πλαταίνουν το λαϊκό κίνημα, ακόμη κι όταν ο λαός δεν έχει καμία διάθεση ούτε να βαθύνει ούτε να πλατύνει; ...
Κι αν δεν υπήρχαν ούτε πανεπιστημιακοί ούτε φοιτητικό κίνημα ποιος θα μαχόταν στα χαρακώματα για να μην περάσουν οι ορδές των ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Κι εσύ νοικοκυραίε μικροαστέ, που ξόδεψες μια περιουσία στη δωρεάν παιδεία για να στείλεις το παιδί σου στο πανεπιστήμιο, μήπως νομίζεις ότι όλ’ αυτά μπορούν να ευδοκιμήσουν σε «συνθήκες αποστειρωμένης υγειονομικής μονάδας»; – όπως λέει ο κ. κοσμήτορας.
Αν δεν πάθει το παιδί σου την ίωση της χαβαλεδιάρικης πολιτικής πώς θα αντέξει τη δημοκρατία μας; «Η πολιτική είναι παντού» – πάντα κατά τον κ. κοσμήτορα.
Μας κατήργησαν το άσυλο όχι όμως και να ζητούν επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας στις συνελεύσεις που ψηφίζουν για τις καταλήψεις.
Ζητούν να βάψουμε τους μαυρισμένους από το ντουμάνι τοίχους και να απαγορευθεί το κάπνισμα. Θέλουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε «φυτώριο καλλωπιστικών φυτών»; – λυρική αποστροφή του κ. κοσμήτορος.
Η όλη υπόθεση ξεκίνησε από επιστολή φοιτητών της φιλοσοφικής του Αριστοτελείου, οι οποίοι πολύ απλά λένε ότι «βαρέθηκαν».
Βαρέθηκαν να κάνουν μάθημα, δηλαδή τη δουλειά τους, όποτε το αποφασίζουν οι διάφορες «συλλογικότητες» που νοθεύουν τις ψηφοφορίες.
Βαρέθηκαν να ζουν και να εργάζονται μες στο αχούρι και το ντουμάνι.
Ζήτησαν να σταματήσουν οι καταλήψεις και να αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες διδασκαλίας.
Κοινώς αντέδρασαν στην άγραφη συνθήκη που έχει μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε «Αυλή των Θαυμάτων». Ο κ. κοσμήτορας τους έβαλε στη θέση τους αποκαλώντας τους «ανιστόρητους».
Το θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι οι ίδιοι οι φοιτητές απαιτούν σεβασμό για το έργο τους και τον κόπο τους.
Επιτέλους κάποιοι δεν αντέχουν άλλο τα ίδια και τα ίδια. Και η βαρεμάρα τους είναι πολύ πιο δυναμική από οποιαδήποτε πολιτική ή ιδεολογία.
Οσο για τον κ. κοσμήτορα, ας φιλοσοφήσει τον πόνο του.
Ολα τα έργα των θνητών είναι θνητά. Και το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης, η Αυλή των Θαυμάτων, η σχόλη του χαβαλέ, φτάνει στο τέλος του όταν ο ίδιος ο οργανισμός του το αποβάλλει.
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου