Ο… «περίεργος» κ. Τραμπ

Ορκίζεται σήμερα ο Ντόναλτ Τραμπ ως ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ κι όλη η υφήλιος αναρωτιέται τι εξελίξεις μας περιμένουν. 

Πως θα επηρεαστούν οι διεθνείς σχέσεις;

Ποια τροπή θα πάρει το γεωπολιτικό παιχνίδι; 

Θα ωφεληθούν ή όχι οι αγορές και η παγκόσμια ανάπτυξη; 

Αυτά και πολλά άλλα ταλανίζουν την σκέψη κάθε αναλυτή.

Στην Ελλάδα πάλι, αν εξαιρέσεις κάτι γενικόλογες αφοριστικές προσεγγίσεις, λίγα πράγματα θα ακούσεις για την ουσία των πολιτικών προτάσεων του Τραμπ, για το πως αυτές θα επιδράσουν στο δικό μας στρατηγικό δόγμα για για την χώρα και την ευρύτερη περιοχή.
Πως είπατε; 

Ποιο είναι το δόγμα μας για να υπάρξει και προσαρμογή στα νέα δεδομένα; 

Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια με την λατινοαμερικάνικη ονείρωξη είναι τουλάχιστον δύσκολο να θεωρήσεις ότι υπάρχει πρακτική, ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας. Οπότε τι σχεδιασμό να περιμένεις;

Ότι άποψη κι αν έχει καθένας για τον Τραμπ άλλο είναι το ζητούμενο. Είτε αν είναι απλά ένας φωνακλάς με επιμέρους ακραίες απόψεις, επίφοβες διεθνείς διαθέσεις και πολύ προστατευτικές θέσεις για το παγκόσμιο εμπόριο. Ή αν πάλι πρόκειται για έναν αποδεδειγμένα επιτυχημένο επιχειρηματία που δεν θα εγκλωβιστεί στα γρανάζια της πολιτικής γραφειοκρατίας και ορθότητας κι έτσι θα ανοίξει καινούριους δρόμους για τις ΗΠΑ τον πλανήτη.

Το ζητούμενο για κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της είναι να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα και να διεκδικεί μέσα από τη συμμετοχή της στα διεθνή φόρα το καλύτερο για το έθνος της. 

Ειδικά η Ελλάδα που πάντα διαδραμάτιζε και διαδραματίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρώπη γενικότερα, η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, – με ότι αυτή συνεπάγεται -, θα έπρεπε να είναι μια πρόκληση για νέες διεκδικήσεις κι όχι μια ευκαιρία για ατέρμονη παραφιλολογία!

Γράφει ο Αγκιτάτορας