Το Κυπριακό που ταλανίζει τον ελληνισμό δεκαετίες τώρα, δεν έχει ούτε εύκολες λύσεις, ούτε εύκολες προσεγγίσεις.
Ειδικά μετά το 1974, όπου στο νησί έγινε η απόβαση των Τούρκων και κατακτήθηκαν με τα όπλα εδάφη για να εγκατασταθούν στη συνέχεια στρατεύματα και Τούρκοι, η κατάσταση είναι περιπεπλεγμένη και δεν μπορεί να δοθεί λύση εάν δεν αποσυρθούν τα στρατεύματα κατοχής από ένα αυτόνομο και αυθύπαρκτο κράτος...
Ο ΟΗΕ, η Ευρώπη , οι Αμερικάνοι και οι Άγγλοι, προσπαθούν να βρουν μια μεσοβέζικη λύση για να μην δυσαρεστήσουν την Τουρκία και εξισώνουν τις δύο κοινότητες, την ελληνική και την τουρκική. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν από τη μία πλευρά και με τη βούλα της Ευρώπης, υπάρχει κυπριακή Δημοκρατία, και από την άλλη τουρκικά στρατεύματα κατοχής;
Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα η ελληνοκυπριακή πλευρά προσπαθεί να ρίξει νερό στο κρασί της με λάθος τρόπο, αποδεχόμενη τα κελεύσματα των ξένων. Είναι ενδεικτικό το άρθρο του συναδέλφου Γιώργου Χαρβαλιά στην ηλεκτρονική εφημερίδα του Μιχάλη Ιγνατίου – που θα βρείτε αμέσως μετά – για τα τεράστια λάθη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Ανασστασιάδη.
«Συγνώμη, αλλά αν βρεθεί κάποιος να μου εξηγήσει την σκοπιμότητα όλης αυτής της περίεργης σύναξης στη Γενεύη και πώς αυτή ωφέλησε την διαπραγματευτική θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ή την εθνική υπόθεση γενικότερα, κερδίζει τη χρυσή μπανάνα!
Φοβούμαι ότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Χαντακώθηκε η διαπραγματευτική ισχύς της Λευκωσίας, υπονομεύτηκε η διεθνής της υπόσταση, ενώ δημιουργήθηκε ένα πολύ κακό προηγούμενο που είναι βέβαιον ότι θα επισύρει πρόσθετες πιέσεις στο άμεσο μέλλον για μία «λύση» στα μέτρα της Αγκυρας. Και υπό αυτή την έννοια, λίγα σούρνει η σοβαρή κυπριακή αντιπολίτευση, στον μεγάλο αρχιτέκτονα του «αυτογκόλ» που ναρκοθέτησε, άθελα του ελπίζω, οποιαδήποτε προοπτική έντιμου συμβιβασμού στο Κυπριακό ζήτημα.
Η αυτού εξοχότητα Νίκος Αναστασιάδης, που ούτε την ιδιότητα του ως προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας δεν μπόρεσε να υποστηρίξει, στη κυριολεξία τα θαλάσσωσε. Είναι απορίας άξιον τι ακριβώς είχε στο μυαλό του όταν ξεκίνησε τις ρεβεράντζες με τον καρντάση Μουσταφά, αλλά η κατάληξη αυτής της υπόθεσης αφήνει πολλές ανοιχτές πληγές στην κρατική και ευρωπαϊκή υπόσταση της ελεύθερης Κύπρου, το διεθνές status της οποίας γρατζουνίστηκε και εν τέλει εμμέσως αμφισβητήθηκε!
Ηταν επίσης εξόχως αρνητική η συμμετοχή υψηλόβαθμων αξιωματούχων και φορέων σε αυτή την σύντομη διπλωματική παρωδία. Γιατί είναι αυτοί που θα πιέσουν τον αδύναμο Αναστασιάδη για περαιτέρω βήματα οπισθοχώρησης: «Τι μας κουβάλησες μέχρι εδώ; Προχώρα τώρα και στο παρασύνθημα», θα του πουν, προετοιμάζοντας την νέα…Γενεύη που σε λίγο θα γίνει Ζυρίχη!
Και να μου θυμηθείτε ότι όλος αυτός ο θίασος με προεξάρχοντες τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τον Γιούγκερ, θα αρχίσουν σε λίγο τις υπόγειες βολές προς την Αθήνα. Ότι είναι αυτή δήθεν που «φρενάρει» τον Αναστασιάδη και ακυρώνει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για…δημιουργική «επανένωση» του νησιού.
Γι αυτό θα πρέπει πρώτα τα κυπριακά πολιτικά κόμματα να βάλουν φρένο στα συγκεχυμένα οράματα του Αναστασιάδη. Ο άνθρωπος απέδειξε τις διπλωματικές του ικανότητες στην διαχείριση της κυπριακής τραπεζικής κρίσης που κατέληξε στο περιβόητο bail in δεκάδων χιλιάδων μικροκαταθετών. Ο Κυπριακός λαός τότε του τη χάρισε γιατί ο βασικός υπαίτιος του εκτροχιασμού ήταν ο Χριστόφιας του ΑΚΕΛ που σήμερα με τη σειρά του κάνει πλάτες στον σημερινό πρόεδρο.
Πλέον όμως δεν υπάρχουν περιθώρια για συγχωροχάρτια και «δε βαριέσαι». Ο Αναστασιάδης εκτός από ανεπαρκής τείνει να γίνει και εθνικά επικίνδυνος…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου