Τσουβάλια το σανό...

Ανοίξτε τους στάβλους. Μοιράστε σανό. 

Έτσι μας θέλει η παρέα που παριστάνει την κυβέρνηση. 

Ιδέα δεν έχουν για το τέλος της αξιολόγησης. 

Το πως θα μοιράσουν το σανό τούς νοιάζει. 

Εάν φύγει το ΔΝΤ θα πληρώσουμε τα μαλλιοκέφαλά μας αλλά οι αριστεροί θα χορεύουν στο Σύνταγμα... 

Εάν μείνει το ΔΝΤ θα πληρώσουμε αλλά θα τα ρίξουν στον Σόιμπλε. Εκεί καταντήσαμε...
Τόσο απλά αλλά τραγικά έχουν τα πράγματα. Οι αναλύσεις περιττεύουν όταν αναφέρεσαι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν τους ερμηνεύεις. 

Η παρέα του Μαξίμου νομίζει ότι το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες είναι κάτι σαν την Κουμουνδούρου. Ότι με γλειψίματα, με κρυφές συνεννοήσεις και ταξίματα θα βολέψουν την αξιολόγηση κατά πως τους συμφέρει. 

Ακούσανε τον Ντάισελμπλουμ που είπε ότι η Ελλάδα είναι στη σωστή κατεύθυνση και το έκαναν παραμύθι. Παραμέρισαν βέβαια ότι ο Ολλανδός πήρε "γλυκό ύφος” εν όψει ολλανδικών εκλογών. Και του είναι χρήσιμο να περάσει εικόνα επιτυχίας και ηρεμίας στην Ελλάδα. 

Ακούνε τον Μοσκοβισί να λέει καλές κουβέντες (για να κλείσει το πολιτικό του κεφάλαιο και ως φιλέλληνας όπως και ο Ομπάμα) και τις μεταφράζουν σε μεταξωτές κορδέλες...

Βάζουν και ορισμένους, της παρέας, να προκαλούν σύγχυση δήθεν με δημοψήφισμα με (προφανές) ερώτημα "θέλετε το ΔΝΤ ή τον Σόιμπλε;” και θεωρούν ότι κερδίζουν χρόνο αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να "καίγεται” στην κεντροαριστερά...

Θα το καταλάβουμε και από το πως αναλύουν τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο για τα τάρταρα. 

Υπάρχει, λένε (σαν να απευθύνονται σε κατσίκια της πλαγιάς και του λόγγου) ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων ασυσπείρωτο που θα αναγνωρίσει το σπουδαίο έργο μας, το οποίο δεν προβλήθηκε σκόπιμα από το κατεστημένο των ΜΜΕ..., και θα επιστρέψει στέλνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ πάλι στην εξουσία.  

Μιλάνε για έργο όταν η Ελλάδα (για πρώτη φορά στην πολιτική της ιστορία) σχεδόν δεν κυβερνάται. Η Ελλάδα είχε μεν πολλές κακές κυβερνήσεις αλλά ουδέποτε ήταν τόσο ακυβέρνητη. Τόσο αλαλούμ. 

Με τούτα και με εκείνα όμως, ξεγελιούνται πως μπορούν να αποβλακώνουν και την αγορά. Και τον επιχειρηματικό κόσμο. Και τους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας που νοιώθουν ήδη ότι στο 2017 μπήκαμε σε σκοτεινή έως μαύρη περίοδο όπου κανείς δεν ξέρει πότε και πως θα βγούμε. 

Με τη λιανική να πέφτει κάθε χρόνο 10-15% τους επαγγελματίες του 2016 να βάζουν νέα λουκέτα σε περισσότερες από 120.000 ατομικές, οικογενειακές και μικρές επιχειρήσεις φθάνουμε στο σημείο μηδέν. Και (ως μοναδική ελπίδα) κάναμε αναγκαστικά τις ιδιωτικοποιήσεις σημείο αναφοράς για επενδύσεις.

Και αυτό επειδή κράτος μόνο οι αριστεροί μπορούν να πουλήσουν. Έτσι έγινε άλλωστε σε όλα τα πρώην Σοβιετικά καθεστώτα. 

Δυστυχώς όμως και εδώ, με την είσοδο του 2017, όλα δείχνουν ότι (εκτός από τους Κινέζους της Cosco που τους τράβηξαν τα αυτιά) ετοιμάζονται να παγώσουν και τις ιδιωτικοποιήσεις γιατί είναι ανίκανοι να συμφωνήσουν σε φόρμουλα που θα τις αξιοποιεί και πολιτικά. 

"Έθαψαν” βιαστικά τον σχολαστικό Πιτσιόρλα, στο εντελώς ανύπαρκτο υπουργείο Οικονομίας και σκόρπισαν το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε συρτάρια για να το συζητάνε τα διαλείμματα...

Και γιατί πρέπει να ανησυχούμε; Έχουν τόση μεγάλη σημασία οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και της κρατικής περιουσίας στις επενδύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος;

Μεγαλύτερη από όση φανταζόμαστε. Η αναστολή παλαιών επενδυτικών σχεδίων μαζί με την επιχειρηματική μετανάστευση απομακρύνουν εντελώς ως λύση ανάκαμψης τις ιδιωτικές επενδύσεις. 

Εξαίρεση μπορούσαν να αποτελέσουν οι επενδύσεις σε ΔΕΚΟ και σε κρατικές υποδομές που θα εξαγοραστούν. Επενδύσεις αναγκαίες οι οποίες βεβαίως και θα συνδεθούν με τις συμφωνίες πώλησης και τα προγράμματα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού που θα περιλαμβάνουν (αεροδρόμια, τρένα, συγκοινωνίες, ενέργεια, λιμάνια, νερά τουριστικές εκτάσεις). 

Εάν το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων προχωρούσε το 2016 θα γινόταν άμεσα αισθητό, τη διετία 2017-18, στις κατασκευές, στη βιομηχανία οικοδομικών υλικών, στη βαριά βιομηχανία και σε παραγωγή πρώτων υλών. Σε κλάδους δηλαδή που τώρα συρρικνώνονται.

Το "τρένο” όμως επενδύσεων μέσω ιδιωτικοποιήσεων το έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ.  ΄Όχι επειδή τις αρνούνται αλλά από εμφανή ανικανότητα. 

Και τι θα κάνουν (μέχρι το καλοκαίρι του 2018) που θα πάνε σε εκλογές (αν δεν πέσουν πριν); 

Θα τάζουν (άρχισαν ήδη) οδικά έργα, μεγάλες προμήθειες και δημόσιες επενδύσεις που δήθεν θα μοιράσει το κράτος πατερούλης... Σανό δηλαδή και εδώ. Γιατί τα πλεονάσματα (3,5% από το 2018) δεν αφήνουν λεφτά για ξόδεμα. 

Γιώργος Κράλογλου
Capital.gr
orthografos