Το γεγονός ότι ο ένας εκ των δυο δημοσιογράφων - δημιουργών του Debtocracy απολύθηκε πριν από λίγες ημέρες από το μέσο στο οποίο εργαζόταν αποδεικνύει περίτρανα την ανοησία που βασιλεύει στα ελληνικά ΜΜΕ.
Αν σε κάποια χώρα του πολιτισμένου κόσμου απολυόταν ένας δημοσιογράφος ο οποίος αποδεικνυόταν λίγες ημέρες αργότερα πως έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα ντοκιμαντέρ που να αφορά εκατοντάδες χιλιάδες –αν όχι εκατομμύρια- θεατές, αυτός που πρότεινε την απόλυσή του θα πετιόταν από το παράθυρο του έκτου ορόφου. Εκτός βέβαια, αν ήταν ο ..
ιδιοκτήτης του μέσου, ο οποίος θα έπρεπε να κάνει χαρακίρι. Αν σε κάποια χώρα του πολιτισμένου κόσμου απολυόταν ένας δημοσιογράφος ο οποίος αποδεικνυόταν λίγες ημέρες αργότερα πως έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα ντοκιμαντέρ που να αφορά εκατοντάδες χιλιάδες –αν όχι εκατομμύρια- θεατές, αυτός που πρότεινε την απόλυσή του θα πετιόταν από το παράθυρο του έκτου ορόφου. Εκτός βέβαια, αν ήταν ο ..
Πάντως, είναι πάρα πολύ αστείο να επενδύεις με τόσες φανφάρες και τόσα εκατομμύρια στο ντοκιμαντέρ «1821», να περνάει εντελώς απαρατήρητο, και ο πρώην υπάλληλος σου μόνο με 8 χιλιάδες ευρώ –που πρόσφεραν οι θεατές- να κάνει ένα ντοκιμαντέρ και να σου παίρνει τα σώβρακα.
Δεν φτάνει να έχεις εργαζόμενους – πρέπει να ξέρεις και τι αξίζει ο καθένας από αυτούς. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι φυτά για αναδάσωση – ούτε απευθύνονται σε πολίτες φυτά. Αλλά μάλλον αυτή είναι η επιθυμία των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.
Στα ελληνικά ΜΜΕ είναι ικανοί να είχαν υπάλληλο τον Jon Stewart και να τον έβαζαν να σκάβει για να φυτεύει δέντρα στον Υμηττό ή να παίρνει κάθε δεύτερη μέρα συνέντευξη από τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη.
Κατά τ’ άλλα, οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πάνε κατά διαόλου. Έλα ντε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου