Τι δεν μας λένε για το πυρηνικό ατύχημα

Oφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην διστακτικότητα των κυβερνήσεων, των επιτροπών ατομικής ενέργειας και των πυρηνικών lobbies

Μετά από ένα μήνα δισταγμών η ιαπωνική Επιτροπή Εκτίμησης Πυρηνικών Ατυχημάτων αναθεώρησε το ατύχημα στη Fukushima Daiichi στο επίπεδο 7.

Η μη έγκαιρη αναγνώριση αυτού του γεγονότος οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην διστακτικότητα των κυβερνήσεων, των επιτροπών ατομικής ενέργειας και των πυρηνικών lobbies.

 Στο Chernobyl υπήρχαν 180 τόνοι πυρηνικού καυσίμου, ενώ στην Fukushima η ποσότητα του πυρηνικού καυσίμου είναι σχεδόν δεκαπλάσια, 1760 τόνοι.

 Σύμφωνα με την...

ιαπωνική INES,  οι ραδιενεργές εκπομπές στη Fukushima Daiichi είναι μια τάξη μεγέθους (δηλαδή το ένα δέκατο) μικρότερες εκείνων του Chernobyl. Όμως αυτό είναι κάπως περίεργο καθώς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Μετεωρολογίας και Γεωδυναμικής της Βιέννης οι εκπομπές Ιωδίου131 από την Fukushima ήταν συγκρίσιμες και σε κάθε περίπτωση της ίδιας τάξης μεγέθους εκείνων του Chernobyl.

 Υπάρχει λοιπόν κάτι που δεν ταιριάζει, αφού σύμφωνα με το παραπάνω ινστιτούτο, οι ημερήσιες εκπομπές ήταν περίπου 1,3 10¹⁷ Bq/day για τις δύο πρώτες μέρες και 1,2 10¹⁷ Bq/day την τρίτη, ενώ σύμφωνα με την ιαπωνική INES οι ολικές εκπομπές είναι ίσες με 1,3 10¹⁷ Bq.

 Στο Chernobyl είχαμε 1,76 10¹⁸ Bq συνολική εκπομπή στις 10 μέρες που καιγότανε το πυρηνικό κέντρο εκεί. Επομένως με μια απλή διαίρεση με το 10 βρίσκουμε ότι οι ημερήσιες εκπομπές ήταν 1,76 10¹⁷ Bq. Με αυτά τα στοιχεία στη Fukushima μιλάμε ήδη για το 73,9% των εκπομπών του Chernobyl. (1PBq=10¹⁵Bq ή 1 τετράκις εκτομμύρια Bq).

Υπάρχει λοιπόν κάτι που δεν ταιριάζει, όταν λέγεται ότι η Fukushima εκτιμάται για την έκλυση ραδιενέργειας στο 1/10 του Chernobyl.

Κάτι που δεν ταιριάζει επίσης, αφορά σε όσα καθησυχαστικά λέγονται τελευταία για τις επιπτώσεις του πυρηνικού ατυχήματος της Ιαπωνίας στην υγεία του πληθυσμού.

 Τις πρώτες μέρες μετά την καταστροφή στην Fukushima ήρθε στο φως μία μελέτη του Chris Busby, επιστημονικού συμβούλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κινδύνου από Ακτινοβολίες (ECRR).

Πρόκειται για μία ανεξάρτητη επιτροπή επιστημόνων που αναλύει τους κινδύνους από την ραδιενέργεια. Η επιτροπή αυτή σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη θεωρεί ότι η Διεθνής Επιτροπή Ραδιολογικής Προστασίας (ICRP) έχει υποτιμήσει τους παράγοντες κινδύνου.

 Το πρόβλημα του μοντέλου της Διεθνούς Επιτροπής ICRP είναι ότι αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την έκθεση σε όλες τις πηγές ως εξωτερικές του σώματος και βρίσκει τη μέση τιμή δόσης στο σώμα θεωρώντας ότι αυτή είναι ομοιόμορφη σε όλους τους ιστούς με μάζα μεγαλύτερη του 1kg. Κατόπιν παίρνει αυτή τη δόση και την πολλαπλασιάζει με έναν παράγοντα κινδύνου για καρκίνο βασισμένο στον αριθμό των καρκίνων λόγω έκθεσης σε υψηλές δόσεις του πληθυσμού της Hiroshima και του Nagashaki, που μελετήθηκαν από το 1952 και έπειτα.

 Αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε εσωτερικές δόσεις από ραδιενεργά υλικά που έχουν εισπνευθεί ή καταποθεί. Αυτό συμβαίνει, διότι οι ουσίες αυτές έχουν την τάση να εναποτίθενται σε διαφορετικά μέρη του σώματος και μπορούν να μεταφέρουν υψηλά ποσά ενέργειας σε τοπικά κύτταρα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η έκθεση σε εσωτερική ραδιενέργεια είναι μέχρι και 1000 φορές πιο βλαπτική από εκείνη που προβλέπει το μοντέλο της Διεθνούς Επιτροπής ICRP.

 Η μέθοδος της ICRP βασίζεται στις δεκαετείς παρατηρήσεις του Tondel στην αύξηση των όγκων στην Σουηδία μετά το ατύχημα του Chernobyl. Εκεί παρατηρήθηκε μία αύξηση 11% των κρουσμάτων καρκίνου για κάθε 100kBq/m² ραδιενεργού μόλυνσης.

 Βάσει των στοιχείων της IAEA και του MEXT, ο επιστημονικός σύμβουλος της ECRR, Chris Busby, υιοθετεί μία συντηρητική εκτίμηση για την ραδιενεργό μόλυνση γύρω από την Fukushima ίση με 600kB/m2, η οποία οδηγεί σε μία αύξηση 66% των περιπτώσεων καρκίνου.

 Αυτό ισοδυναμεί με 100,000 περιπτώσεις (στα 3εκ. ατόμων) σε μία ακτίνα 100km από το πυρηνικό κέντρο και σε άλλες 120,000 περιπτώσεις (στα 7,8 εκ. ατόμων) στο δαχτυλίδι μεταξύ 100 και 200 km από ην εστία του ατυχήματος. Η μέθοδος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ECRR  χρησιμοποιεί διαφορετικούς συντελεστές κινδύνου και επιτρέπει πρόβλεψη σε βάθος 50 χρόνων.

 Το ρεαλιστικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ECRR κάνει λόγο για επιπλέον 400,000 κρούσματα στα επόμενα 50 χρόνια με τα μισά από αυτά να εκδηλώνονται στα πρώτα 10 χρόνια.

 Συντάκτης: Νίκος Νομικός/ parapolitika