Με αβάσταχτη ελαφρότητα όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα, ακούγεται από θεωρητικά ‘υπεύθυνους’ πολιτικούς, ακόμη και από πρόσωπα που ασκούν εξουσία, η ‘ανάγκη’ να περιοριστεί ο δημόσιος τομέας, ακόμη και με απολύσεις. Αβάσταχτη ελαφρότητα τοποθέτησης, αν αναλογιστεί κανείς ότι κορυφαία μέριμνα και ευθύνη όσων ασχολούνται με τα κοινά, είναι να προασπίζουν την κοινωνική ειρήνη.
Κι αυτό ως πρώτο βήμα για την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Και κοινωνική ειρήνη με αβασάνιστες πολιτικές απολύσεων και τα κοινωνικά δράματα που αυτές συνεπάγονται, δεν μπορεί να υπάρξει.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το υπερτροφικό κράτος κατά βάση δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’80.
Όταν στον παραλογισμό μιας ακατάσχετης παροχολογίας, θεριέματος των πελατειακών σχέσεων και ‘αποκατάστασης’ ιστορικών αδικιών (;), οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, προχώρησαν σε μαζικές προσλήψεις προσώπων, με αμφίβολα προσόντα, ανύπαρκτες διαδικασίες και μηδενικό ...σχεδιασμό.
Φτάσαμε έτσι στο κατάντημα ενός αντιπαραγωγικού κρατικού μηχανισμού με κύριες ευθύνες στη σώρευση των ελλειμμάτων και το οικονομικό αδιέξοδο.
Ακόμη χειρότερα, η ανεπάρκεια όσων προσλήφθηκαν, υπό συνθήκες απόλυτης αναξιοκρατίας, οδήγησε στην ανάγκη πρόσληψης συμβασιούχων, με πραγματικά προσόντα και ανύπαρκτη εργασιακή προοπτική και σταθερότητα.
Έτσι σε πλείστες όσες περιπτώσεις παρουσιάζεται το τραγελαφικό φαινόμενο να βιώνουν την ανασφάλεια και την εργασιακή ομηρεία, οι συμβασιούχοι που πραγματικά εργάζονται και να μένουν στο απυρόβλητο όσοι απέκτησαν ‘μονιμότητα’ μέσα από αναξιοκρατικές διαδικασίες. Που και αν ακόμη ήθελαν δεν δύνανται να προσφέρουν, λόγω ανυπαρξίας προσόντων και γνώσεων.
Η απαράδεκτη ωστόσο καλλιέργεια κλίματος για απολύσεις, εμπεριέχει και μια ιδιαίτερα ύπουλη παράμετρο.
Τη στοχοποίηση δηλαδή όσων προσλήφθηκαν στις ΔΕΚΟ και όσων απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Κατηγορίες δηλαδή εργαζομένων που κατά κανόνα προσλήφθηκαν τα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Μία έμμεση ευκαιρία εμπέδωσης του κομματισμού δηλαδή, μέσα από ‘ανώδυνες’ για την εκλογική βάση της Κυβέρνησης, κινήσεις. Για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, το δίχως άλλο είναι μια πρόκληση αξιοπρέπειας.
Και απαιτείται εγρήγορση. Πολιτική και νομική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου