Εξεταστικές για να… χωνευθεί το μνημόνιο

Ανθρώπινα δικαιώματα : Είναι «βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι», τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. 

Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την εργασία και την εκπαίδευση».

Τη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, την απασχολεί -ορθώς- η εφαρμογή και η διεύρυνση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Κι αυτό γιατί  η αποστέρηση ή ο περιορισμός και κυρίως η απαξίωσή τους  δεν αποτελούν  μόνο ατομική ή προσωπική τραγωδία  άλλα δημιουργεί την υποδομή πολιτικής αναταραχής και βίαιων κοινωνικών συγκρούσεων.
Το εύρος και η ποιότητα της ...
εφαρμοσμένης κρατικής πολιτικής για την κατοχύρωση των αστικών και πολιτικών  δικαιωμάτων αντανακλά το βαθμό ωριμότητας του πολιτικού πολιτισμού και την ωριμότητα της ελεύθερης δημοκρατικής σκέψης της δεδομένης κοινωνίας και της πολιτικής της ηγεσίας.
Στις ανεπτυγμένες, όπως στη χώρα μας κοινωνίες, η ως άνω κατοχύρωση  διασφαλίζεται από την ανεξάρτητη  και  ουσιαστική και όχι τυπική  ή επιφανειακή και από τις περιστάσεις εξαρτώμενη απόδοση δικαιοσύνης.
Νομοθέτης και θεματοφύλακας των ανωτέρω δημοκρατικών αρχών είναι το Κοινοβούλιο το οποίο, με το δημοκρατικό διάλογο και την ελεύθερη πολιτική βούληση των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, δια μέσου των κομμάτων, έχει   καθήκον να τις προστατεύει και να τις υλοποιεί
Η ένταξη μας στην ΕΕ και κατά συνέπεια η νομοθετική εναρμόνισή μας  δημιούργησε νομολογία και θεσμούς (όπως π.χ οι ανεξάρτητες αρχές) που σκοπό έχουν να  συντονίσουν  τη κοινωνία  στη συχνότητα του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά κάποιοι αντιλήφθηκαν αυτές τις διαδικασίες με τον ίδιο τρόπο που αντιλήφθηκαν και μεταχειρίστηκαν την οικονομική βοήθεια της ΕΕ δια μέσου των επιδοτήσεων, παραποιώντας τη χρήση τους και αλλοιώνοντας τη σκοπιμότητα και το προορισμό τους.
Το πλέον κορυφαίο παράδειγμα εκτροπής και υποβάθμισης δημοκρατικών διαδικασιών και κατάφωρης παραβίασης δικαιωμάτων είναι ο τρόπος και η προχειρότητα που διεξήχθη η ψηφοφορία για την παραπομπή ως κατηγορουμένων για σωρεία -υποτιθέμενων- κακουργηματικών πράξεων πέντε τέως υπουργών .
Η εκτροπή, όμως, είχε αρχίσει να εκδηλώνεται ενωρίτερα δημιουργώντας ένα βορβορώδες  και σκεπασμένο με την ομίχλη της σκοπιμότητας ιστορικό.
Η σύσταση των αναξιόπιστων «εξεταστικών επιτροπών» ήταν αποτέλεσμα μιας απολύτως κατευθυνόμενης και ελεγχόμενης καμπάνιας από κέντρα και δυνάμεις του ημίφωτος με σκοπό να αναπροσανατολίσουν την εξωτερική πολιτική της χώρας αλλά και να την οδηγήσουν στην ηθική και την οικονομική πτώχευση.
Με χαλκευμένα και παραποιημένα στοιχεία που έντεχνα και οργανωμένα διοχετεύθηκαν  μέσω των ΜΜΕ, δημιούργησαν -δια της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου-  κλίμα οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης με απώτερο σκοπό -μέσω  του ευτελισμού των πολιτικών της χώρας- να καταστήσουν την Ελλάδα   υπάκουο εκτελεστή των όποιων οδηγιών παραλύοντας τις άμυνες που θα μπορούσε να αντιτάξει. 
΄Όλα έγιναν πιο εύκολα με την ποινικοποίηση και την  υποβάθμιση  της πολιτικής ζωής και  πολιτικών και κυρίως με την παρεμπόδιση ανάμιξης στα κοινά (όπως από την «μεγάλη απόχη» των εξεταστικών προκύπτει) σημαντικών στελεχών  του ενεργού πολιτικά πληθυσμού.
Και οι τρεις καλοσχεδιασμένες σκευωρίες στρέφονται εναντίον όλης της κοινωνίας  και όχι μόνο εναντίον της συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης των στελεχών της  και των ,ουκ ολίγων, πολιτών που στοχοποίησαν .
Οι σκευωρίες, όμως, απέκτησαν σάρκα και οστά  γιατί οι εμπνευστές τους αξιολόγησαν σωστά:
α)τις αντιθέσεις και τη διάβρωση του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ συνεκτιμώντας την άμετρη φιλοδοξία της παπανδρεϊκής αυλής για εξουσία  (υπόθεση του Βατοπεδίου).
β) τη δυνατότητα μετατροπής της  χώρας σε πεδίο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών ανάμεσα στις γερμανικές και αμερικάνικες πολυεθνικές (υπόθεση SIEMENS)
γ) τη δυνατότητα μετατροπής  του Κοινοβουλίου σε πεδίο αντιπαράθεσης των  θνησιγενών ελληνικών τραπεζών  με τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και τους εδώ εκπροσώπους τους. Αποτέλεσμα; Δεν μας δανείζει κανείς! (υπόθεση ομολόγων).
Σε όλο αυτό τον καμβά, αξιοπερίεργη και ακατανόητη είναι η στάση της αριστεράς της οποίας η ηγεσία με ενθουσιασμό συμμετείχε στη σύσταση και λειτουργία αυτών των επιτροπών ακόμη και μετά την αποχώρηση της ΝΔ!
Τι ακριβώς επιθυμούσε πολιτικά με την συμμετοχή της να αποδείξει η αριστερά, ως «δεύτερη φωνή» στα φάλτσα του παπανδρεϊκού Πασοκ; Τις ποινικές ευθύνες της ΝΔ;
Δεν είναι αντιφατικό να ζητάς από τους ψηφοφόρους σου «άκυρο» στο δεύτερο γύρο των δημοτικών και από την άλλη να συμμετέχεις στις ιαβέρειες «ψευδοέρευνες» του ΠΑΣΟΚ στη Γερμανία;
Δεν είναι αντιφατική η συμμετοχή της  αριστεράς στην εξεταστική για τα ομόλογα όταν αυτή καθ’ αυτή η συμμετοχή την οδηγεί στην επιλογή της πλευράς των τραπεζικών και οικονομικών συμφερόντων  που επέβαλαν αυτή την επιτροπή;
Δεν είναι αντιφατική η στάση της στη ψηφοφορία για το Βατοπέδι ψηφίζοντας  «παρών»;
Γιατί άραγε συμμετέχει στις επιτροπές;
Ως παρατηρητής; Ως δεκανίκι; Μήπως για να εκδικηθεί;
Και φυσικά δεν πείθει το επιχείρημα «πήγαμε για να μη μας πουν ότι απέχουμε». Αν είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο για την ηγεσία της ρήξης της ανατροπής και κυρίως της ανυπακοής!
Δεν διέκρινε η πολύπειρη και πολύπαθη ελληνική αριστερά τον κακόβουλο σχεδιασμό ενάντια στη χώρα και στη φιλελεύθερη αστική παράταξη η οποία με διορατικότητα, δυο φορές στο πρόσφατο παρελθόν, στήριξε την ύπαρξη της;
Την πρώτη με τη δίκαιη νομιμοποίησή της το 1974 και τη δεύτερη με τη συμμετοχή της στη κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989 όταν τα «όμορα κόμματα» διεθνώς κατέρρεαν!
Ήταν φυσικό παρεπόμενο οι ψηφοφόροι τις να μη πειθαρχήσουν στο άκυρο και να στηρίξουν  τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ στο δεύτερο γύρο! Κακή εκτίμηση; Ας το δεχθούμε, υπό σκέψη…
Προσδοκίες κάποιων για μελλοντικές συμφωνίες και μεταγραφές; Πολύ πιθανό! Ο καιρός θα δείξει…
Θα πρέπει, όμως, να αποδοθούν τα εύσημα σε εκείνους τους  βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έπραξαν το καθήκον τους, αρνούμενοι να συναινέσουν σε «παραπομπές δι’ αλληλογραφίας» και  να γίνουν συνένοχοι στην καταρράκωση όχι μόνο του κοινοβουλευτικού θεσμού και της λειτουργίας του αλλά και στην υποβάθμιση της ίδιας τους της προσωπικότητας!
Αρνούμενοι να συναινέσουν σε πράξεις που χαρακτηρίζουν τους εμπνευστές αυτών των σκευωριών, παραπέμποντας για κακουργήματα ανθρώπους στο εθνικό κοινοβούλιο με βάση «άλλα αντί άλλων» άρθρα του Ποινικού Κώδικα!
Με κατηγορίες βασισμένες σε μαρτυρίες τρομοκρατημένων και πολύπλευρα εκβιασθέντων μαρτύρων!
Είναι άξιοι τιμής, διότι προστατεύοντας την ατομική τους συνείδηση προστάτευσαν συνάμα και τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών που εκπροσωπούν.
Είναι καιρός πλέον και η Ελληνική Δικαιοσύνη να ορθώσει το ανάστημα της τερματίζοντας το «κυνήγι μαγισσών» που επέβαλαν στη δημοκρατία μας εξω-ελληνικα κέντρα και να επιβάλει κυρώσεις στα επίορκα όργανα τους. Όργανα τα οποία ήδη έχει στιγματίσει εντοπίζοντας τα με το χαρακτηρισμό  εισηγήσεων  «πορισμάτων» τους ως «μη σύννομα» και «αβάσιμα»!
Επιβάλλεται να ζητήσει η Δικαιοσύνη εξηγήσεις από τους κρατικούς λειτουργούς ,που ως πρόεδροι ανεξάρτητων αρχών απέκλιναν οι ίδιοι και  τις οδήγησαν σε ατραπούς εκτός του   σκοπού τους, εξυπηρετώντας οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, μετατρέποντάς τις από μηχανισμό προστασίας του πολίτη και των δικαιωμάτων του σε όργανα εναντίον του. 
Η Δικαιοσύνη, νηφάλια και μακριά από τους υλακτούντες «κομματόσκυλους», θα εξετάσει με προσοχή και να κλείσει όλες αυτές τις κατασκευασμένες υποθέσεις θέτοντας  στο αρχείο  τους εμπνευστές και τα όργανα τους, διακηρύσσοντας  ότι η πατρίδα μας ήταν και παραμένει λίκνο δημοκρατικού δικαίου. Η στάση του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου απέναντι στην «επιστολή Βαλυράκη» έδειξε το δρόμο.
Ουδείς από τους βουλευτές -εισαγγελείς- δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξιος του εισαγγελικού ρόλου που ο Νόμος του ανέθεσε. Η αγόρευση του Μ. Βορίδη στη συνεδρίαση της Βουλής για την παραπομπή στην υπόθεση Βατοπεδίου, «τα είπε όλα».
Καιρός να τελειώνει η πολιτική με αυτά τα καρκινώματα που  εφηύρε το ΠΑΣΟΚ για να «χωνέψουμε» το Μνημόνιο.
ΙΑΣΩΝ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ