Στην ζωή και στην πολιτική, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ανθρώπων καθορίζουν την πορεία τους, τις επιλογές τους, τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα.
Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, εθνικής ή άλλης, η ικανότητα ενός προσώπου να ηγείται μιας χώρας, ή μιας παράταξης, αλλά και να να πορεύεται στη βάση αρχών και αξιών, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα της πρακτικής πλευράς των ατομικών και συλλογικών επιδιώξεων αποτελεί το απόλυτο ζητούμενο της εποχής μας.
Σε σχετικά πρόσφατη ψηφιακή έκδοση του κεντροαριστερού αγγλικού Demos γίνεται εκτενής αναφορά στα γραπτά του Αριστοτέλη.Εκεί συνδυάζονται τα ‘Ηθικά Νικομάχεια’ με την αναπτυσσόμενη φιλοσοφία των οικονομικών της ευδαιμονίας (happiness economics), την τελευταία τάση της...
ολιστικής προσέγγισης της οικονομικής ανάπτυξης μέσα από την καθημερινότητα. Ναι, οι Άγγλοι του Γκόρντον, του Ντέιβιντ και του Νίκ διαβάζουν εκτενώς και παράγουν ιδέες και πολιτική υψηλού επίπεδου και χρηστικότητας.
Στη νέα αυτή θεώρηση, η ‘καλή ζωή’ είναι πολλά περισσότερα από την ικανότητα των νοικοκυριών να παράγουν χρήματα. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε την ίδια τη ζωή, η έννοια της ανάπτυξης, της ατομικής και συλλογικής προόδου, η ανάπτυξη ικανότητας να ζούμε χωρίς να επιβαρύνουμε τους συνανθρώπους μας και το περιβάλλον που μάς φιλοξενεί.
Σε μία τέτοια νοοτροπία οδηγεί τους Έλληνες η αποδοτική έξοδος από την κρίση τους.
Όπως αποδείχθηκε σε όλα τα επίπεδα, πέρα από τη ζωή με δανεικά, η ελληνική κρίση είναι πρωτίστως κρίση αξιών και νοοτροπίας.
Διεθνώς, το concept ήταν πιο διευρυμένο και αφορούσε ένα βίαιο μάθημα σχετικά με τους τρόπους που χρησιμοποιούμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, του ανθρώπινου κεφαλαίου συμπεριλαμβανομένου.
Συχνά, άλλου είδους κρίσεις, για διαφορετικούς λόγους από τους προηγούμενους πλήττουν και τον χώρο της πολιτικής, ως αντανάκλασης, σε ένα βαθμό, της εικόνας της κοινωνίας. Αυτό ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε στην Ελλάδα.
Ως ευρωπαίοι ουραγοί στους οικονομικούς δείκτες, αλλά και από πλευράς στάσης ζωής.
Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Ελλάδα διερχόταν διάφορες μορφές ‘πολιτικών κρίσεων’, κάθε φορά με τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε εποχής. Πάντα επιβίωνε, with other people’s money. Η πολυτέλεια αυτή εξαφανίστηκε, μαζί με την αξιοπιστία της πολιτικής όταν ξαφνικά τα νούμερα δεν έβγαιναν.
Σήμερα τα πράγματα μπορούν, και πρέπει να αλλάξουν.
Οι ικανές ηγεσίες οδηγούν τους πολίτες έξω από την κρίση, στο φως. Εκείνοι που το πιστεύουν πρέπει να είναι σε θέση να το εφαρμόσουν.
Πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες και στεβλώσεις που πηγάζουν από τον επαγγελματισμό της πολιτικής.
Η ικανότητα κάποιου να είναι συνάμα και καλός χαρακτήρας, να νοιάζεται δηλαδή για τον τρόπο που ενεργεί, μπορεί να αποβεί σωτήριος συνδυασμός για μία χώρα, που, καιρό τώρα, αναζητά το άλμα προς τα εμπρός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου