Ζητείται ενιαία γραμμή

Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε εμφανιστεί κάποτε ως απλός «προεδρεύων» του υπουργικού συμβουλίου. 

Με άλλα λόγια άφηνε τις «τάσεις» να αναμετρηθούν εντός της κυβέρνησης και του κόμματος και ο ίδιος ήταν στο τέλος με τους νικητές. 

Οι ηττημένοι «έγραφαν ιστορία» ή αλλιώς γινόντουσαν βορά στα άγρια θηρία. 

Κάτι ανάλογο επιχείρησε και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου με το μοίρασμα των οικονομικών επιτελείων μεταξύ του κ. Παπακωνσταντίνου και της κας Κατσέλη.
Επειδή είμαστε καχύποπτοι, θα... υιοθετήσουμε το σενάριο που θέλει τον κ. Παπανδρέου να διδάσκεται από το μεγάλο ταλέντο του πατέρα του στα παιγνίδια τακτικής. 

Την ώρα που δεν ήταν ακόμη γνωστό αν η Ελλάδα θα έβρισκε ανοικτές ή κλειστές τις πόρτες των Ρώσων και των Κινέζων ή αν θα αναζητούσε γονατιστή βοήθεια από το επάρατο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προτίμησε να πατήσει σε δύο βάρκες: 

Στον εκσυγχρονιστή Γιώργο Παπακωνσταντίνου και στην οπαδό του κρατισμού Λούκα Κατσέλη.

Το πρόβλημα ήταν ότι η Κίνα και η Ρωσία δεν ανταποκρίθηκαν στο βαθμό που περίμεναν οι εμπνευστές των σχετικών σεναρίων και έτσι έμεινε ανοικτός μόνο ο δρόμος για το ΔΝΤ. 

Οπότε κέρδισε πόντους το μπλοκ των εκσυγχρονιστών.

Η κυρία Κατσέλη έμεινε μόνη και εκτεθειμένη.  

Μέλος μιας κυβέρνησης που ακολουθεί πιστά τις επιταγές των πιο μισητών αντιπάλων των «παλιών αγωνιστών της γενιάς του Πολυτεχνείου και των λαϊκών αγώνων».

Οι δύο γραμμές αποτέλεσαν πολλές φορές αντικείμενο ποικίλων συζητήσεων στην αγορά. Η κυβέρνηση εκτέθηκε επανειλημμένως από την εμφανή σύγκρουση των δύο στρατοπέδων και όλο αυτό το σκηνικό δεν ωφέλησε κάποιον. Μάλλον ζημιά έκανε.

Το ζητούμενο, λοιπόν, σήμερα είναι η ύπαρξη μιας ενιαίας γραμμής. Κι αυτή δεν μπορεί να υπάρξει, εκτός κι αν ένας από τους δύο κορυφαίους υπουργούς αλλάξει πλήρως απόψεις και κοσμοθεωρία…

Δεν θα μας προξενούσε εντύπωση αν η κυρία Κατσέλη αποχωριζότανε το υπουργικό της χαρτοφυλάκιο. Το ερώτημα είναι αν η... αναδόμησή της (αν και εφόσον συμβεί) θα είναι μία πολιτική απόφαση που θα σηματοδοτεί μία νέα εποχή πλήρους ταύτισης με την πολιτική της τρόικας ή όχι.

Υπάρχει, βέβαια και η περίπτωση να μην αποχωρήσει η κυρία Κατσέλη. Διότι μία άλλη παλιά αρχή της πολιτικής δυναστείας του Οίκου των Παπανδρέου, έλεγε ότι το αναπάντεχο, το απροσδόκητο είχε μεγαλύτερη πολιτική αξία από την ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων.  

Ελπίζουμε μόνο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου να έχει διδαχτεί από τα λάθη του πατρός και να έχει κατανοήσει ότι τα παιγνίδια τακτικής του παρελθόντος ευθύνονται σε έναν μεγάλο βαθμό για τα όσα δεινά μας βρήκαν στην συνέχεια...
Θανάσης Μαυρίδης