Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Χρηματιστήριο: Μην πλησιάζετε σαν κλέφτες, θα σας κλέψουν !

Στο χρηματιστήριο ο καθένας παίρνει ότι ζητήσει. Αυτός που το αντιμετωπίζει σαν ναό του τζόγου εισπράττει τζόγο. Αυτός που το αντιμετωπίζει σαν επένδυση, εισπράττει επένδυση.
Έχω γνωρίσει αρκετούς που το αντιμετωπίζουν σαν άντρο κλεπτών και απατεώνων. Συνήθως είτε γιατί είναι θύματα κλεπτών και απατεώνων, είτε γιατί είναι υποψήφιοι για τέτοια κυκλώματα. Αυτοί που αποδέχονται αυτή την τελευταία άποψη γίνονται και τα πιο εύκολα θύματα. Μην πλησιάζετε λοιπόν το χρηματιστήριο σαν κλέφτες γιατί θα σας κλέψουν.
Είναι απλό το γιατί. Το συνηθέστερο παραμύθι που πουλάνε οι απατεώνες είναι ότι το χρηματιστήριο είναι ένας μηχανισμός απόλυτα ελεγχόμενος από χειραγωγούς και χρηματιστηριακούς-πορτοφολάδες, άρα ο μόνος τρόπος να κερδίσεις είναι να συνασπιστείς με τους καλύτερους από αυτούς. Τους ίδιους φυσικά. «Ξέχνα ότι οι μετοχές ανεβαίνουν μόνες τους. Ανεβαίνουν γιατί κάποιος τις ανεβάζει. Άρα, αν θέλεις να΄ χεις τύχη, φέρε τα λεφτά σου να κάνουμε κάποια δουλειά μαζί κλπ κλπ.»

Όταν ακούτε τέτοια μακριά...

Οι επενδυτές και οι κερδοσκόποι που καταφέρνουν και βγαίνουν κερδισμένοι στο τέλος δεν χειραγωγούν, ούτε στηρίζονται σε πληροφορίες για σίγουρα χαρτιά. Βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει.
Γιατί το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν είναι ότι στο χρηματιστήριο η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη. Αν η σωστή σκέψη είναι και πρωτότυπη τόσο το καλύτερο, καθώς θα την ακολουθήσουν και άλλοι σύντομα..
Ο Κοστολάνι εξάλλου έλεγε ότι στο χρηματιστήριο η φαντασία είναι σπουδαιότερη από τη γνώση.
Εκτός από φαντασία όμως χρειάζεται και μέθοδος. Η καλύτερη μέθοδος στο χρηματιστήριο είναι η τακτική «καζίνο». Την γνώριζα με άλλα ονόματα, αλλά τακτική «καζίνο» μου την ονόμασε προχθές κάποιος γνωστός από την αγορά που είχα να ακούσω χρόνια.
Το βρήκα ενδιαφέρον και σας το μεταφέρω.

Πρέπει να συμπεριφέρεσαι με κάθε συναλλαγή σου όπως συμπεριφέρεται το Καζίνο με κάθε πελάτη που πέρνα την πόρτα του. Δεν ξέρει (το καζίνο) όταν περνάς την πόρτα του αν θα κερδίσεις ή θα χάσεις.
Αυτό που ξέρει όμως με σιγουριά είναι ότι στο τέλος της βραδιάς, είτε έχεις κερδίσει εσύ είτε έχεις χάσει, η μπάνκα του θα είναι κερδισμένη.
Είναι αυτό που η στήλη κατά καιρούς έχει περιγράψει ότι σημασία δεν έχουν οι μάχες κάθε μια ξεχωριστά. Είναι φυσικό άλλες να χαθούν και άλλες να κερδηθούν. Σημασία έχει ο πόλεμος. Τουτέστιν στο τέλος να είναι θετική η σούμα.
Αυτή είναι η μέθοδος που πρέπει να προσδιορίσει ο κάθε επενδυτής.Φυσικά ο καθένας έχει μια δική του μέθοδο. Τη μέθοδο που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του. Οι πληροφορίες σε αυτή την περίπτωση ακόμη και αν είναι σωστά φιλτραρισμένες μπορεί να αποδειχτούν καταστροφικές.
Την παρακάτω ιστορία μου την διηγήθηκε μια παλιά καραβάνα της Σοφοκλέους.
Το 1998 τον πήρε τηλέφωνο ένα κολλητός της εφηβείας και του ζήτησε οδηγίες πώς να βγάλει κανένα φράγκο στη Σοφοκλέους.
Ο παλιός στο μαγαζί του είπε ότι δεν δίνει συμβουλές γιατί δεν έχει καιρό, αλλά και γιατί το θεωρεί επικίνδυνο... αλλά ο άλλος επέμενε. Το μόνο που μπορώ να κάνω του είπε, είναι κάθε μέρα να σου στέλνω κάπου με ένα φαξ τις κινήσεις που έκανα μέσα στη μέρα.
Ο άλλος συμφώνησε. Το 2000 έτυχε να τον συναντήσει στο δρόμο. Ο άλλος του είπε ότι είχε χάσει τα αρχικά κέρδη, το κεφάλαιο και είχε και δυο κόκκινους κωδικούς. Και σαν να μην έφτανε αυτό είχε και άλλους καμιά δεκαριά που τον κυνηγούσαν γιατί τους έδινε συμβουλές με βάση τις πληροφορίες που έκρυβαν οι κινήσεις.
Μα πως καταστράφηκες, του λέει ο άλλος. Εκτός από τις αγοραπωλησίες μετοχών τον Ιούνη του ΄99 δεν σου σημείωσα ότι βγάζω το 30% του χαρτοφυλακίου σε ομόλογα; Τον Αύγουστο ότι βγάζω έξω το υπόλοιπο 70% αυτών που είχαν μείνει; Δεν σου λέω για τα μέσα Σεπτέμβρη που τα πούλησα όλα, γιατί εκεί κατά τύχη έπεσα πάνω στο γύρισμα.
«Είδα μωρέ ότι έκανες λάθος τον Ιούνη και δεν σε ακολούθησα μετά.
Αντίθετα έπαιρνα τις μετοχές που αγόραζες και με αέρα. Είδα ότι μου βγήκε όλο το καλοκαίρι αυτό και είπα λάθος κάνει... Αλλά και εσύ αφού ήξερες ότι θα τελειώσει έπρεπε να μου πεις κάτι παραπάνω να καταλάβω... Εμένα βρήκες να αφήσεις απέξω που έχουμε μοιραστεί ένα καλαμάκι κάποτε που δεν είχαμε μια, φοιτητές...»

Capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: