Παύλος Παπαδόπουλος
«Μας φτύνουν οι Ευρωπαίοι» είναι η φράση που επαναλαμβάνουν κατ΄ ιδίαν ευρωπαϊστές πολιτικοί όλων των κομμάτων, οι οποίοι μιλούν με τους «Ευρωπαίους» και γίνονται ανυπεράσπιστοι αποδέκτες των θερμών... αισθημάτων τους για τη χώρα μας. Ποια είναι η αιτία που η αναφορά της Ελλάδας σε συζητήσεις με θέμα την παγκόσμια κρίση διεγείρει τους ευρωπαϊκούς σιελογόνους αδένες;
Οι αντιδράσεις αυτές δεν οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχουμε σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Σχέδιο έχουμε και το εφαρμόζουμε επίμονα και συστηματικά:
Είμαστε κράτος-μέλος της ευρωζώνης και δεν υπάρχει μηχανισμός έξωσης κράτους από την ΟΝΕ.
Εχουμε επίσης μια κατά βάση κρατικοδίαιτη οικονομία η οποία λειτουργεί χάρη στον υπερβολικό εξωτερικό δανεισμό.
Η ελληνική οικονομία πλήττεται συγκριτικά λιγότερο από την κρίση, αφού στηρίζεται περισσότερο στον δανεισμό και λιγότερο στην παραγωγή.
Το κρίσιμο στοιχείο λοιπόν είναι να μη διακοπεί η ροή του δανεισμού.
Ασφαλώς, υπάρχουν οι κανόνες της ΟΝΕ. Τα κράτη οφείλουν να διατηρούν το έλλειμμα του προϋπολογισμού κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Οταν αρνούνται να το κάνουν, τότε αφενός δυσκολεύονται να βρουν δανεικά στις διεθνείς αγορές και αφετέρου κινδυνεύουν να τεθούν σε επιτήρηση και να τους επιβληθεί πρόστιμο ίσο με το 0,5% του ΑΕΠ.
Λόγω της κρίσης οι Ευρωπαίοι έχουν προνοήσει και έχουν λύσει για εμάς και τα δύο αυτά προβλήματα.
Το πρώτο πρόβλημα έχει λυθεί ως εξής: Οι ελληνικές τράπεζες αγοράζουν ελληνικά ομόλογα και δανείζουν το ελληνικό κράτος με κεφάλαια που δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δίνοντας τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο.
Αυτή η απλή διαδικασία τούς αποφέρει κέρδος περίπου 1 εκατ. ευρώ την εβδομάδα για κάθε 1 δισ. ευρώ που δανείζουν το ελληνικό κράτος. Το κέρδος αυτό προκύπτει από τη διαφορά του επιτοκίου ανάμεσα στο ελληνικό ομόλογο και στο επιτόκιο δανεισμού της ΕΚΤ. Δηλαδή, τα ετήσια κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό 5 δισ. ευρώ στο ελληνικό κράτος με αυτή τη μέθοδο υπερβαίνουν τα οφέλη του κρατικού προϋπολογισμού από τις προχθεσινές «περικοπές».
Κατά συνέπεια, μαζί με τον κρατικό βασιλικό ποτίζονται και οι τραπεζικές γλάστρες. Οσο για το δεύτερο πρόβλημα, αυτό λύνεται αυτομάτως ως εξής: Δεν μπορούν να μας επιβάλουν κανένα πρόστιμο γιατί δεν μπορούμε να το πληρώσουμε. Και ασφαλώς δεν μπορούν να μας αναγκάσουν να λάβουμε μέτρα περισσότερα από αυτά που ελήφθησαν προχθές. Δεν τους συμφέρει να μας οδηγήσουν σε χρεοκοπία, γιατί η χρεοκοπία κράτους-μέλους της ευρωζώνης ενδέχεται να προκαλέσει σοβαρές ρωγμές σε ολόκληρο το οικοδόμημα.
Η Ελλάδα μετέτρεψε την ένταξη στην ΟΝΕ σε ένα όχημα για να διαιωνίσει και όχι να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες της. Χάρη στην ΟΝΕ δόθηκε η δυνατότητα για υπερβολικό δανεισμό κράτους, επιχειρήσεων και ιδιωτών.
Σήμερα αξιοποιούμε και πάλι τις λεπτές ισορροπίες της ευρωζώνης για να συνεχίσουμε το ίδιο «ελληνικό μοντέλο».
Τελικά, γιατί να θεραπεύσουμε τις αδυναμίες μας, αφού σε αυτές στηρίζεται η υπεροχή μας;
Με απλά λόγια, τους τη σκάσαμε!
Μας έχουν μέσα, δεν μπορούν να μας διώξουν και είναι υποχρεωμένοι να μας ανέχονται. Απ΄ όλα τα παραπάνω εξηγείται το «φτύσιμο».
Οφείλεται σε κάτι περισσότερο από το μίσος.
Οφείλεται στον φθόνο.
Ποιος δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση μας;
papadopoulos@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου