BY BY FACTOR - ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

Γι' αυτούς που θα ψάχνουν τούς τύμβους τής σήμερον στο μέλλον, γνωρίζοντας ότι αυτοί είναι κυρίως διαδικτυακοί, σού εναποθέτω ως κτέρισμα αυτό με το οποίο ταυτίστηκες αμετάκλητα: 

Το δικό σου πληκτρολόγιο. 

Ας ρίξουν εκείνοι στην πυρά τα τιμαλφή τους για να στο μαλαματώσουν, φιλαράκι...

1. ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΜΕΝΟΣ ΟΣΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ

Εχθές το βράδυ διάβασα στην σελίδα τού φίλου Σταύρου την είδηση για τον θάνατο τού καλού μου φίλου Βασίλη Ζήση - Factor X, διαχειριστού τής γνωστής σελίδας τού διαδικτύου υπό το όνομα Antinews. Στη συνέχεια επισκέφθηκα το Antinews για να πληροφορηθώ συγκεκριμένα.
Οπωσδήποτε ο εν λόγω φίλος συγκαταλέγετο μεταξύ των ιερών τεράτων τού διαδικτύου και η αντίστοιχη ενημέρωση έχει φθάσει ήδη στον κάθε εν δυνάμει ενδιαφερόμενο, δεδομένου ότι και η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Βούλτεψη προέβη σε δήλωση σχετικά. Παρ' όλο που με τον Φάκτορα μάς συνέδεε μια βαθύτατη αμοιβαία συμπάθεια, προτίμησα να μην καταθέσω μια σύντομο συλλυπητήριο φράση στο Antinews στα σχόλια κάποιων σχετικών αναρτήσεων, αλλά αντ΄ αυτού να δημοσιεύσω τον έγγραφο αποχαιρετισμό μου εδώ. Το σημείωμα που έπεται  δεν το θεωρώ μόνον ικανοποίηση μιας βαθιάς δικής μου ανάγκης, αλλά και αυτονόητο υποχρέωση έναντι ενός εγκάρδιου φίλου. Όχι διότι προσθέτω και εγώ τοιουτοτρόπως μια επικήδειο ψηφίδα στην αναγκαία μετά θάνατον φροντίδα του. Ο Φάκτωρ στάθηκε μια άκρως χαρισματική φυσιογνωμία - ίσως από κάποια οπτική (που θα παραθέσω στην συνέχεια) ή πλέον χαρισματικοτάτη όλων τών λοιπών - στην διαδικασία θεμελιώσεως τού Ελληνικού διαδικτυακού γίγνεσθαι. Ταυτοχρόνως όμως υπήρξε και από εκείνες τις παρουσίες, οι οποίες έτυχαν τής πλέον εντόνου αμφισβητήσεως. Επ' αυτού, λοιπόν, εκτιμώ ότι είναι αναγκαία η αποκατάσταση κάποιων δεδομένων που τον αφορούν. Μετά την μετατροπή τού Antinews σε επικοινωνιακό βήμα τής πολιτικής ομάδος τού Αντώνη Σαμαρά, στάθηκε για μένα αδύνατο να συμβαδίσω με τον Φάκτορα, όσο αφορά τις επιλογές του. Ταυτοχρόνως απέφυγα να προβώ σε κάποια δημόσιο ή και εμπιστευτικώς διαπροσωπική αμφισβήτηση αυτών των επιλογών μέχρι σήμερα. Οι περισσότεροι άνθρωποι εθίζονται να λειτουργούν στην βάση τής αποδοχής ή τής απορρίψεως καταστάσεων. Εγώ ακολουθώ άλλη πρακτική: Προσπαθώ να κατανοήσω τον εαυτό μου, τούς φίλους, αλλά και τούς αντιπάλους μου. Στην βάση τής πρακτικής μου εδράζεται αυτό που αποκαλώ ανθρώπινο δράμα. Το δράμα δεν υποδηλώνει μόνον διαδικασία τού δραν, αλλά πρωτίστως διαδικασία τού πάσχειν. Στο όποιο επίπεδο, είτε αυτό είναι προσωπικό, συλλογικό ή και πανανθρώπινο. Φρονώ, ότι πίσω από την ανθρώπινη παρουσία και παρέμβαση τού καθενός καιροφυλακτεί ένα τραύμα, το οποίο επιζητεί ίαση. Το προσωπικό πεπρωμένο συνδέεται με το συλλογικό και το πανανθρώπινο μέσω αυτού τού δράματος. Στην ευρεία και βαθιά υπόστασή του το δράμα αυτό είναι κοινό για όλους μας. Η εξειδίκευσή του προσλαμβάνει προσωπικό χαρακτήρα, καθώς αυτό διαθλάται μέσα στο προσωπικό πρίσμα καθενός, ως μπαρ μπριζ τού οχήματος, που καβαλάει ο μύχιος εαυτός στο ταξείδι στον υλικό κόσμο, που ονομάζεται ζωή. Αυτό το λεπτό σχοινάκι, που τεντώνεται μεταξύ γεννήσεως και θανάτου, που η αυταπάτη μας μάς ωθεί να θεωρούμε κάβο και ο παροξυσμός μας συρματόσχοινο. Ένα σχοινάκι λεπτό μεν, αλλά που αποτελείται από κάποιο πολύτιμο υλικό. Όπερ σημαίνει, ότι για αυτούς που σπουδάζουν την τέχνη τού λάσο στα φαράγγια τής μεγαλούπολης, είναι αυτό εις θέσιν όταν  τυλιχθεί έντεχνα στον λαιμό τού θηρίου, να το καρυδώσει.

Η ερώτηση κλειδί, η οποία αφορά κάθε συνειδητό ανθρώπινο βίο συνίσταται στον εντοπισμό τού θηρίου. Ποιο είναι αυτό και πού βρίσκεται; Υπάρχει το δικό μου, το δικό σου, το δικό του, το δικό της θηρίο, ή πρόκειται για τον κοινό μας βραχνά;
Ο Μιχαήλ Θερβάντες συγγράφοντας τον Δον Κιχώτη έβαλε ταφόπετρα επάνω στην ιπποσύνη. Ο έσχατος των ιπποτών αγωνίζετο ενάντια σε ανεμόμυλους. Ταυτοχρόνως όμως έθεσε ένα σκληρό οδοδείκτη: Ψάχτο, ψάχτο το άθλιο. Είναι ύπουλο, μπερμπάντης, ανελέητο. Έριξε στην κεφαλή του στάχυα με λάσπη, αφήνει τα μουστάκια του να περιστρέφονται σαν έλικας. Περιστρέφει τα χέρια του σαν μυλόπετρα. Έχε όμως υπομονή, συνέχισε. Θα αναγκαστείς να πιεις καντάρια βαλτόνερο μέσα από την λεκάνη του κουρέα. Θα δεις ξανά και ξανά την λόγχη σου να λιώνει σαν κερί. Όμως θα το βρεις στο τέλος, κρυμμένο με πονηριά και απάτη πίσω από τούς ανεμόμυλους. Τότε όρμα του με νύχια και με δόντια. Πάρε το πιο αιχμηρό κουκουνάρι και κοπάνα το με όλη σου την δύναμη στο σημείο τού τελικού θανάτου. Κράτησε την αρένα για πάρτη σου. Κάντη δική σου για πάντα. Αυτή έχει μόνο μια έξοδο. Άφησε να την διαβούν όσοι γελούν με σένα. Και αυτοί που κουβαλούν το θηρίο.
Το περίγραμμα τής σκιάς τού Σισύφου περιγράφει το δράμα σου. Όμως δεν ταυτίζεται με αυτό. Μέσα, μέσα εκεί θα βρεις το κλειδί.

2. Ο FACTOR X ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ

Πιστεύω ότι ο Φάκτορας δεν πέθανε. Γι αυτό διαβάζοντας για τον θάνατό του δεν αισθάνθηκα θλίψη. Εκτιμώ ότι ολοκλήρωσε την πορεία στον κύκλο που είχε σχεδιάσει επάνω στις συντεταγμένες τών προκλήσεων τής ζωής του και μετά από αυτό με άκρα συνέπεια αποχώρησε από τα εγκόσμια, ώστε να προετοιμαστεί για τον επόμενο γύρο. Ποιο θα είναι το μέσον στο μέλλον, με το οποίο θα διοχετεύουμε τις ανησυχίες μας τότε, δεν γνωρίζω. Προφανώς η εποχή τού διαδικτύου θα έχει  παρέλθει. Ίσως αυτό να γίνεται τότε με χρήση τηλεπάθειας, ή με μαθηματικές συνεπαγωγές συντονισμών στις διαστάσεις τού μικροκόσμου. Στην χειρότερη των περιπτώσεων ίσως γίνεται για μια ακόμη φορά ξύνοντας μα κόκαλα ζώων επάνω στα βράχια, εάν καταφέρει το master plan να μάς ξαναγυρίσει στα σπήλαια τού πρωτογονισμού μετά από μια καταστροφή πλανητικού μεγέθους, ως η εξουσία έχει προγραμματίσει και απεργάζεται. Όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις δεν αμφιβάλλω, ότι ο Φάκτορας θα βρίσκεται και τότε στο πιλοτήριο των εξελίξεων.
Από τότε που γνωριστήκαμε είχα δει, ότι όλη του η ζωή ήταν μια ανοικτή πρόκληση στον θάνατο. Δεν προκαλεί κάποιος τον θάνατο μονάχα ιππεύοντας ζωσμένος την μάχαιρα, ή στα χαρακώματα καθόσον βρέχει όλμους. Καθισμένος δεκαέξι ώρες την ημέρα μπροστά στην οθόνη, συγγράφοντας σωρεία αναρτήσεων, διαβάζοντας εκατοντάδες σχόλια, ψάχνοντας αδιάκοπα μετά μανίας την επικαιρότητα, καπνίζοντας ντουζίνες τσιγάρα, τηλεφωνώντας πέρα - δώθε, ενώ το λιγότερο σημαντικό τηλεφώνημα καταντά να είναι αυτό για την παραγγελία στα φαστφουντάδικο, το μόνο που απέμενε για να δώσει λίγη ζωτικότητα, ήταν το πηγαίο χιούμορ και η εγκάρδια συμπεριφορά. Μανιώδης τής δημοσιογραφίας, εκρηκτικός και πηγαίος ήταν απερίσπαστα κολλημένος στον στόχο του ροκανίζοντας μέρα με την μέρα κάθε απόθεμα ζωτικότητος. Και αυτός είχε μόνο ένα όνομα: Antinews.
Την ιστορία τού κολλήματος στο πληκτρολόγιο γνωρίζω καλά και από τις δικές μου θρομβώσεις κατά την "ηρωική" περίοδο τού διαδικτύου. Τι μπορεί να είναι όμως αυτό που ωθεί ένα άνθρωπο στο να τα δώσει όλα για την διαδικτυακή απογείωση μιας σελίδας, εκτοξεύοντας αυτή στα ύψη που έφτασε το Antinews κατά την περίοδο 2007 - 2010; Μια σελίδα που καθιέρωσε όχι μόνο τους διαχειριστές, αλλά και τους βασικούς σχολιογράφους της σε σημαντικότατες περζόνες τής διαδράσεως στην φάση που ανδρώθηκε η μπλογκόσφαιρρα στην Ελλάδα. Σχολιαστές όπως ο Αρχαιοπτέρυγας, ο Προφήτης, ο Le Canard, η Dona E, η Ολυμπιάδα, ο Επώνυμος, ο Νίκος, ο Πόρτα Πόρτα, ο Νήπιος Γέρων, ο νοών νοείτω, ο Strange Attractor, o Φιλοπατρία, το Αλλενάκι, ο Ψυχραιμία και αρκετοί άλλοι, πλείστοι όσοι των οποίων αναδείχθησαν ως γνωστοί ιστολόγοι στην πορεία.
Αυτή η διαδικασία στηρίχθηκε στην ευφυέστατη σύλληψη και προώθηση τής ιδέας από τον Φάκτορα για την εγκαθίδρυση τής "δημοσιογραφίας τής βάσης". Μια σύλληψη, η οποία δεν στάθηκε η μόνη ακραιφνώς ιδιοφυής, που κυοφόρησε ο δαιμόνιος και κορυφαίος των ρεπόρτερ τού διαδικτύου, καθ' ότι, το όλο στήσιμο και η προώθηση τού Antinews κατά την φάση 2007 - 2010 διακρίθηκε όχι μόνο από μια άνευ προηγουμένου φιλοπονία του, θυσιάζοντας στον βωμό τής ανάπτυξης αυτής τής σελίδας κάθε ζωτικό απόθεμα του, αλλά και από πληθώρα αριστοτεχνικών επιλογών και ρυθμίσεων, που δόμησαν μια διαδραστική ορμητικότητα χειμάρρου στην φάση τής αναπτύξεως και καθιερώσεως αυτής τής σελίδας.

Η πλειοψηφία των φίλων αυτής τής σελίδας αισθάνθηκαν προδομένοι από τον Φάκτορα, όταν στην συνέχεια, στην φάση που η κυβέρνηση Καραμανλή ανέθεσε στον Αντώνη Σαμαρά το υπουργείο πολιτισμού, το Antinews μετεξελίχθηκε στο πλέον προωθημένο επικοινωνιακό όργανο τής ομάδας του. Τότε ξεπήδησαν ως δια μαγείας βασικοί αρθρογράφοι και σχολιαστές στην σελίδα αυτή με μηδενική μέχρι τότε παρουσία εκεί, οι οποίοι συνιστούσαν επωνύμως είτε το άμεσο περιβάλλον τού Αντώνη Σαμαρά, είτε με διάφορα διαδικτυακά προσωνύμια προωθούσαν απροκάλυπτα τις θέσεις του, αλλοιώνοντας ριζικά τον μέχρι τότε προσανατολισμό και το περιεχόμενο τής σελίδας.
Μεγάλο μέρος τότε από τούς φίλους τής σελίδας, που την στήριζαν ενεργώς με την πένα τους, ή και ως μόνιμοι επισκέπτες, θεώρησαν ότι ο Βασίλης Ζήσης ξεπούλησε για λόγους οικονομικής ιδιοτέλειας την σελίδα στο περιβάλλον τού Σαμαρά, βλέποντας μάλιστα την σελίδα να κατακλύζεται από κρατική διαφήμιση. Στην φάση μάλιστα που η σελίδα αυτή βρισκόταν σε αποκορύφωμα κύρους και επιρροής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ενώ για την πλειοψηφία των ιστολόγων η παρέμβαση στο διαδίκτυο συνιστά μη βιοποριστική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο τους, για τούς επαγγελματίες δημοσιογράφους αυτή συνιστά με άμεσο ή έμμεσο τρόπο βιοποριστική διαδικασία. Αυτή η πραγματικότητα είναι καθ' όλα θεμιτή, καθ' όσον τα μέτρα και σταθμά που ισχύουν για τούς επαγγελματίες κάθε κλάδου δεν μπορούν παρά να διαφέρουν από αυτά που ισχύουν για τούς ερασιτέχνες. Θεωρώ αφελές να αμφισβητείται η φύση τού επαγγελματισμού στην δημοσιογραφία. Η πλήρης και ολοσχερής ταύτιση τού δημοσιογραφικού επαγγελματισμού με την ρυπαρότητα, τον κιτρινισμό, την παραπληροφόρηση και την επιδίωξη μη θεμιτού οφέλους είναι, κατά την γνώμη μου, αφελής. Γνωρίζω αρκετά έντυπα τα οποία και κέρδος αποφέρουν σε αυτούς που τα φτιάχνουν ενασχολούμενοι σε επαγγελματική βάση και σημαντικό έργο προωθούν στον τομέα τής ενημερώσεως. Αναμφιβόλως υπάρχουν και τα κοράκια, τα οποία συνήθως αποτελούν και την πλειοψηφία των εντύπων, των εκδοτών και των δημοσιογράφων. Αυτό όμως ισχύει για κάθε τομέα. Στις ζούγκλες των κοινωνιών που διάγουμε, το αγνό και άδολο συνιστά μειοψηφία στα πάντα. Κατά συνέπεια η επιδίωξη να μπορεί κάποιος να ζει από την εξάσκηση τού επαγγέλματός του, δεν είναι μόνον θεμιτή αλλά και αυτονόητη. Καθοριστικό είναι, μέσα σε ποια πλαίσια επιδιώκεται ο επαγγελματισμός. Διότι τόσο το θεμιτό όσο και το μη θεμιτό συνιστούν προσβάσιμες οδούς, συμφώνως προς τις επιδιώξεις ενός εκάστου.

Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ή επιλογή τής μετατροπής τού Antinews από ναυαρχίδα τής ανεξάρτητης μπλογκόσφαιρας σε προωθημένο επικοινωνιακό όργανο μιας εν τέλει βαθύτατα αποτυχημένης και απαξιωμένης στην συνείδηση τής κοινωνίας πολιτικής γκρούπας μπορεί να έγινε με στόχο τον αθέμιτο χρηματισμό τών ιθυνόντων της και ιδιαίτερα τού Βασίλη Ζήση, ο οποίος ήταν κάτι περισσότερο από ψυχή αυτής τής σελίδας.
Προσωπικά απορρίπτω μια τέτοιου είδους ερμηνεία.
Μια μεγαλοφυΐα τής τάξεως τού Φάκτορος δεν μπορεί να στήσει με αίμα και ιδρώτα ένα τέλειο σκαρί για να το ρίξει στην συνέχεια στα βράχια με στόχο την κονόμα. Ένα μέσο το οποίον μεσουρανεί στον χώρο του δεν χρειάζεται να ξεπουληθεί για να μπορέσει να κερδοφορίσει επαρκώς. Εκεί που είχε φτάσει το Antinews πριν την πολιτική του στροφή, ήταν ανέτως εις θέσιν να προσελκύσει σε συμβατική εμπορική βάση διαφημίσεις με τους αντίστοιχους χρηματικούς πόρους, χωρίς να υποχρεωθεί την παραμικρή αλλοίωση στους βασικούς μέχρι τούδε προσανατολισμούς του. Κατά συνέπεια η λογική της αλλαγής τής φυσιογνωμίας τής σελίδας ένεκα οικονομικής φύσεως σκοπιμοτήτων δεν μπορεί να ευσταθεί.

Συνεχίζεται...

Το ίδιο βάναυσα παραβιάζει την κακομοίρα την λογική μου, ότι ο Φάκτωρ ως ο αριστερός αγωνιζόμενος ρεπόρτερ που έπλεξε με σταυροβελονιά επιπέδου Βασίλη Τσιτσάνη το επικοινωνιακό σάβανο τής διαπλοκής στην Ελλάδα, ο ψαγμένος και ανένδοτος, ο συγκρουσιακός και στιγματισμένος από το κίτρινο εκδοτικό κατεστημένο τής χώρας, ξαφνικά ερωτεύτηκε τον Αντώνη Σαμαρά και το επιτελείο του. Δεδομένου ότι δεν πρόκειται για χαλίφηδες, τέτοιου είδους αναπάντεχα ούτε στις Χίλιες και μια νύχτες δεν διαβάσαμε.

Αυτό που παραβιάζει όχι μόνο το τσερβέλο, αλλά και την καράφλα μου συμπεριλαμβανομένων και των εκατοντάδων τριχών που απώλεσα στην πορεία τής ζωής μου στο κουρμπέτι, είναι οι έμμεσες αναφορές τού Βασίλη, ότι αυτός υπήρξε ανέκαθεν θαυμαστής τού Αντώνη Σαμαρά. Είπαμε το αίμα νερό δεν γίνεται. Για όσους όμως ζυμώθηκαν μέσα στην αριστερά, όχι μόνο με όνειρα και ουτοπίες, αλλά με ερευνητική διάθεση, κριτικό πνεύμα, μελέτη τής ιστορίας και όχι μόνο, γνωρίζουν την ψυχοσύνθεση των αριστερών. Αλλά και το ανθρώπινο δράμα αυτής τής ομάδας. Όσοι αισθάνθηκαν στην καμπούρα τους το βλέμμα τού χαφιέ, που ανήκε σε κολλητούς τους, όσοι μπήκαν σε καφενεία καθημερινή ημέρα για να πιουν καφέ και αρνήθηκαν να τούς σερβίρουν με το πρόσχημα ότι ήταν Κυριακή, επειδή έτυχε αυτοί να κουβαλάνε μια ιδεολογία, τίς συνέπειες τής οποίας πήραν στα σοβαρά, γνωρίζουν τι σημαίνει κοινωνικός και επαγγελματικός αποκλεισμός. Γνωρίζουν τι σημαίνει να μην μπορείς να κλείσεις τα μάτια τής μάνας σου, όταν αυτή πεθαίνει, επειδή είσαι εξόριστος.
Οι Γερμανοί είναι σκληροί ρεαλιστές. Έχουν μια παροιμία: "Rache ist süß" - "Η εκδίκηση είναι γλυκιά".
Τα εξήγησε εξάλλου άκρως αναλυτικά ο μακαρίτης ο Καμύ στον "Επαναστατημένο Άνθρωπο": Πίσω από κάθε αδιαπραγμάτευτα εξεγερμένο κρύβεται μια τραυματισμένη καρδιά.

Αλλού βρίσκονται οι αιτίες τής στροφής. Και για όσους σπουδάζουν το ανθρώπινο δράμα, αυτές είναι ξανά και ξανά ορατές.

Αυτές οι αιτίες είναι που σφράγισαν και την δράση τού πατέρα των εξεγερμένων. Τού Βλαδιμήρου Ίλιτς Λένιν. Ενός ανθρώπου που έσκασε στην κυριολεξία από υπερκόπωση επάνω στις επάλξεις τής δράσης. Αυτές οι αιτίες σφραγίστηκαν μέσα σε τραίνα, που ποτέ δεν σφραγίστηκαν πραγματικά.


3. ΤΟ ΕΨΑΛΕ ΚΑΙ Ο ΝΙΟΝΙΟΣ: Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΗΣΙΟΥ ΝΤΕ ΣΑΝΤ ΜΕ ΕΝΑ ΧΙΠΠΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ

Τα συλλυπητήρια που κατέθησαν στο Antinews για τον θάνατο τού Βασίλη - αναλογικά με το βάρος του ολιγάριθμα - ήσαν στην πλειοψηφία τους λακωνικά. Κάποιοι από τούς παλιούς σχολιαστές έριξαν λίγα άνθη νοσταλγίας για τον φίλο που πέρασε. Γενικά κυριάρχησε ευλόγως η σιωπή. Η λογική υποκλείνεται όταν η ιδιοφυία παρελαύνει. Ιδιαίτερα στο στερνό σαλπάρισμα.
Μετά η δήλωση τής κ. Βούλτεψη: ...Ο Πρωθυπουργός τον τίμησε με την φιλία του...

Ολαρί α, ο λα ρά, χιόνι πέφτει από ψηλά
χιόνι πέφτει και σκεπάζει την αυλή μας, το μυαλό μου φτερουγίζει μακριά
χιόνι πέφτει και σκεπάζει τη σκεπή μας και το άρρωστο σκυλί μας ξεψυχά
Ολαρία ολαρά, μαύρο τύμπανο χτυπάτα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια, τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά
βρικολάκιασαν σε τούτα τα στιχάκια, έλα μέσα και μίλα πιο σιγά

Το ίδιο ολιγάριθμοι ήταν και αυτοί που συμμετείχαν στην κηδεία.

Μπορώ να αντιληφθώ, ότι η επισκεψιμότητα των εκατοντάδων χιλιάδων στην σελίδα τής "ηρωικής εποχής" δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα ναό. Έτσι τα σχεδίασε αναμφίβολα ο Βασίλης.

Ο σημαντικότερος όμως συμμετέχων σε αυτήν την τελετή ήταν ο ίδιος ο Φάκτωρ, ως νεκρός.

Αφού και ο τελικός στόχος του ήταν να αναδειχθεί σε ειδικός επισκέπτης κηδειών.

Καθ' ότι πριν μεταβεί εκεί, είχε οργανώσει μια άλλη κηδεία, πολύ σημαντικότερη για τον ίδιο από ότι η δική του. Την κηδεία τής κυριαρχίας των έντυπων μέσων και των μεγαλοεκδοτών που τα πατρονάρουν, μετά την νικηφόρα επέλαση τών καμικάζι του διαδικτύου ενάντια στο σπάσιμο τής μονοκουλτούρας των λοιπών επικοινωνιακών μέσων, που προϋποθέτουν βαριά οικονομική επιφάνεια για να επιβληθούν. Όλων αυτών δηλαδή που τον έθεσαν επί δεκαετίες σε δημοσιογραφικό αποκλεισμό, επειδή ήταν μάχιμος και μη αρεστός. 

Με το ξεκίνημα του διαδικτύου και ενώ η δράση των ιστολογίων βρισκόταν στα σπάργανα ο Βασίλης κατανόησε, ότι με ένα λάπτοπ και μια σύνδεση στο διαδίκτυο ήταν δυνατόν κάποιος να προσεγγίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι συνέρρεαν ως χρήστες στην ανάπτυξη τής νέας τεχνολογίας. Τα προτερήματά της ήταν ανυπέρβλητα μπροστά στα έντυπα. Η πρόσβαση σε αυτά κόστιζε, ενώ η πρόσβαση στα ιστολόγια ήταν ατελώς. Η δυνατότητα παρέμβασης σε πραγματικό χρόνο ήταν άλλο τεράστιο προτέρημα τού διαδικτύου, παρέχοντας την δυνατότητα τού ακαριαίου στην ενημέρωση. Και το σημαντικότερο όλων: Η χρήση ήταν πλέον δυναμική. Ο παθητικός αναγνώστης είχε πλέον ξεπεραστεί. Η διαδράση άνοιγε σχεδόν τις ίδιες δυνατότητες λόγου και αντιλόγου, τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη της ενημέρωσης. Δεν υπήρχαν πλέον δέκτες, παρά μόνο εν δυνάμει πομποί. Ο Βασίλης μπορεί να μην διέθετε το δημοσιογραφικό επιτελείο τών καθιερωμένων εκδοτών. Εκτίμησε όμως ορθότατα ότι η τεράστια δεξαμενή τού μελλοντικού του επιτελείου βρισκόταν ακριβώς σε αυτούς που τον διάβαζαν. Η σπουδαιότερη τομή που έλαβε χώρα στην πορεία τού Ελληνικού διαδικτυακού γίγνεσθαι ήταν η σύλληψη τού Φάκτορος για την "δημοσιογραφία τής βάσης". Με αυτόν τον τρόπο κυοφόρησε και ανέδειξε όλο το αδεσποταριό, που φόραγε στο μέτωπο την ταινία τής διεκδίκησης στην δημόσια άποψη σε δόκιμους αρθρογράφους. Αυτό όμως σήμαινε ατελείωτες ώρες δουλειάς καθημερινά στην βάση μιας πλήρους αυταπάρνησης τού μη εικονικού, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την φυσική φθορά όποιου το επωμίζεται.

Οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν σε εκείνη την φάση την ανάπτυξη τού διαδικτύου άκρως αμυντικά. Διαισθάνθηκαν ότι από αυτήν κινδύνευαν τα κεκτημένα τους. Κεκτημένα, που στηριζόντουσαν σε έτοιμες καρέκλες, που παρείχαν οι ινστρούκτορες. Έτσι άφησαν όλο το πεδίο ανοικτό στην επεκτατική στρατηγική τού Βασίλη, ο οποίος μέσα σε αυτές τις συνθήκες επέτυχε να επιβάλλει το επικοινωνιακό μεσουράνημα τού Antinews.

Ολαρία ολαρά, δάγκωσε με πιο βαθιά
Αχ, ο Όλιβερ Τουίστ χαμογελάει και ο Χίτλερ του χαϊδεύει τα μαλλιά
διαμαντένιο δαχτυλίδι του φοράει και πετούν αγκαλιασμένοι μακριά
Ολαρία ολαρά, με σουραύλια και βιολιά
θα βρεθούμε όλοι μαζί στο πανηγύρι, θα ‘ναι όλη η παλιά μας συντροφιά
και θα πιούμε από το ίδιο το ποτήρι και την πιο πικρή γουλιά

Όμως αυτοί οι οποίοι είχαν επιβαλει την δημοσιογραφική απομόνωσή του, μπορεί να είχαν δεχθεί ένα καίριο πλήγμα, χρειαζόταν ακόμη όμως με βάση την στρατηγική τού Βασίλη το κύριο πλήγμα. Διότοι οι επικοινωνιακοί του διώκται μπορεί να είχαν χάσει σημαντικό μέρος στην πρόσβαση στην κοινή γνώμη, εξακολουθούσαν όμως ως πέμπτη εξουσία τής διαπλοκής να καθορίζουν επικοινωνιακά τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Βασίλης είχε ως στόχο να τούς αποκόψει και από αυτήν την δυνατότητα, μπαίνοντας ο ίδιος επικεφαλής σε αυτήν την πορεία. Είχε δηλαδή το άλογο, αλλά έλλειπε ο ιππέας για να σπάσει τα φράγμα.

Είναι λοιπόν προφανέστατο πως ο Βασίλης χρειαζόταν τον ανερχόμενο διάττοντα αστέρα και ο διάττων αστήρ χρειαζόταν τον Βασίλη για την κυριαρχία στο πολιτικό στερέωμα. Ο διάττων είχε ανάγκη την δική του κυριαρχία. Ο Βασίλης όμως σκόπευε στο σπάσιμο τής κυριαρχίας των άλλων, τουτέστιν των παραδοσιακώς διαπλεκομένων. Τα υπόλοιπα τής προηγούμενης σχέσης του με τον Αντώνη Σαμαρά δεν συνιστούν κάτι περισσότερο από ευτυχείς προϋποθέσεις για την επίτευξη των κοινών στόχων, εκεί που αυτοί ήσαν όντως κοινοί.
Κατά τα άλλα ο Βασίλης ήταν τόσο δεξιός, όσο εγώ είμαι μπασκετμπολίστας.  


 Ολαρία ολαρά, γύρω γύρω τα παιδιά
ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίπη, ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά
ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον σατανά
Όλα είναι μακρινά κι ευτυχισμένα
και το χιόνι πέφτει από ψηλά
τα ζευγάρια στροβιλίζονται πιο πέρα
κι η κοπέλα μου αστράφτει από χαρά.

Το όλο σκηνικό έστεκε - έστω κουτσαίνοντας - όσο ο ο Αντώνης Σαμαράς διατηρούσε κάποια αντιμνημονιακή ρητορική. Όταν αυτός και το επιτελείο του έβγαλαν το αντιμνημονιακό προσωπείο μετατρέποντας την όλη ρητορική αρχικά σε λιβέλους εναντίον των "εχθρών τής δημοκρατίας" και στην συνέχεια αναμασώντας την κολοκύθα τής "ανάπτυξης", τα μόνα επιχειρήματα που απέμεναν αφορούσαν το "ξεσκέπασμα" τού κατεργάρη Τσίπρα. Κάτι που γνώριζαν και οι από πολιτικής πλευράς αδαείς, τουτέστιν κάτι ανάξιο για να αραδιάζεται περί αυτού διαδικτυακή παραφιλολογία.
Εκεί βεβαίως τελείωσαν και τα λατινικά τού Βασίλη.
Ο Φάκτορας όμως είχε πετύχει στον στόχο του. Το γκρέμισμα δηλαδή των μεγαλοεκδοτών από το επικοινωνιακό βάθρο.
Μπορεί κάποιος να τού επισυνάψει την κατηγορία τής δυναμικής στήριξης σε ένα πολιτικό που αναμφιβόλως έβλαψε την χώρα.

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΟΜΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑΚΤΟΡΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΚΕ.

Η ζωή δεν προχωράει με άλματα, αλλά ακολουθεί μια βασανιστική πορεία συναγωγής μικρών βημάτων. Υπάρχουν αγώνες πυγμαχίας που κερδίζονται με νοκ άουτ, ενώ άλλοι κρίνονται από τα σημεία.
Αναφορικά με την συνεργασία τού Λένιν με τον γερμανό κάιζερ γουλιέλμο β΄ στο στήσιμο τού πραξικοπήματος που ονομάσθηκε φιλάρεσκα "μεγάλη οκτωμβριανή επανάσταση", έχω προβεί σε προηγούμενη ανάρτηση και παραπέμπω εκεί. Στόχος τού Λένιν στάθηκε η αντεκδίκηση ενάντια στο καθεστώς, για όσα υπέστη ο αδελφός του, ο πατέρας του, η μητέρα του και ο ίδιος. Μια τραυματισμένη ψυχή είναι επόμενο να εξεγείρεται και ζητά αντεκδίκηση. Κάποιος φροϋδιστής θα είχε να τού επισυνάψει αρκετά όσο αφορά τις βαθύτερες αιτίες των πολιτικών του επιλογών. Χωρίς τον Λένιν όμως δεν θα υπήρχε σήμερα ο Βλαδίμηρος Πούτιν.
Τα τσαρικά καθεστώτα έχουν την ιδιότητα να μπορούν να αναπαράγονται, είτε υπό την μορφή τού τσάρου Στάλιν, είτε υπό την μορφή τού τσάρου Πούτιν. Δεν επιτρέπεται όμως να τα ισοπεδώνουμε όλα, διότι υπάρχουν τσάροι και τσάροι. Γι αυτόν τον λόγο υποστηρίζουν στην Ρωσία την άποψη, ότι δεν αρκεί η σύζυγος τού τσάρου να είναι παρθένα, αλλά απαιτείται να είναι περί αυτού πεπεισμένος και ο λαός.
Και πίσω από τον Πούτιν υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι χειρίζονται και τα μαθηματικά, τουτέστιν είναι δικοί μας.

Μπορεί πάρα πολλοί άνθρωποι να θεωρούν αδιανόητο να δοθεί η χρυσή ζώνη στον Factor X.Όμως αυτός έσπασε επάνω στο ριγκ κόκαλα. Και επειδή ξυλοφορτώθηκα αρκετά στην ζωή δεν με ενδιαφέρει ποιός θα μου ρίξει την πετσέτα στο πρόσωπο, όταν κτυπήσει το καμπανάκι. Διότι έμαθα να λέω ευχαριστώ.

Φιλαράκι Καλό Δρόμο. Την ρεπούμπλικα σε ποιον την άφησες, ρε μπαγάσα;