Tου Αθανασιου Ελλις
Η ελληνική Βουλή θα λάβει τις αποφάσεις της για τη λίστα Λαγκάρντ.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου θα κληθεί να απαντήσει στις κατηγορίες που του προσάπτουν.
Στο προσκήνιο θα βρεθεί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και τις καταγγελίες άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης,
ενδεχομένως και άλλοι πρωταγωνιστές της υπόθεσης, όχι μόνο πολιτικοί αλλά και κορυφαία στελέχη οικονομικών υπηρεσιών.
Δεν θα υπεισέλθω στις νομικές λεπτομέρειες τις οποίες έχουν αναδείξει βαθύτεροι γνώστες του αντικειμένου και ειδικότεροι εμού.
Η συνεχής ενασχόληση με το ελληνικό πρόβλημα έχει αυξήσει την ενημέρωση και έχει εμβαθύνει τη γνώση των ξένων θεσμικών παραγόντων και των διεθνών μέσων ενημέρωσης γύρω από την ελληνική πραγματικότητα. Η φυσική παρουσία αξιωματούχων της τρόικας στην Αθήνα τούς έχει εξοικειώσει με τον διαστρεβλωτικό τρόπο που λειτουργεί η ελληνική κοινωνία και τις ατασθαλίες που συντελούνται. Γνωρίζουν πλέον πρόσωπα και πράγματα. Διαπιστώνουν έκπληκτοι την έκταση της διαφθοράς, τη συμπεριφορά των ολιγαρχών και τις διασυνδέσεις τους με πολιτικούς.
Αντιμέτωποι με έναν κυκεώνα κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, διαβρωμένων συνδικαλιστών και ανυπόληπτων πολιτικών, οι Ευρωπαίοι εταίροι, η Κομισιόν και το ΔΝΤ αναζητούν εναγωνίως αξιόπιστες προσωπικότητες που να έχουν το όραμα, την ικανότητα και τη θέληση να συγκρουστούν με το κατεστημένο και να αλλάξουν την Ελλάδα.
Υπό αυτό το πρίσμα οι καταιγιστικές εξελίξεις γύρω απο τη λίστα Λαγκάρντ γίνονται δεκτές με ανάμικτα συναισθήματα. Η εμπλοκή του Γ. Παπακωνσταντίνου, για τον οποίο είχαν αρχικά σχηματίσει πολύ καλή εντύπωση, προκαλεί έκπληξη. Οι επικοινωνιακές αρετές του πρώην υπ. Οικονομικών είχαν γοητεύσει παράγοντες στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, που στο πρόσωπό του έβλεπαν έναν άφθαρτο, ανερχόμενο Ελληνα πολιτικό, προβεβλημένο στέλεχος του «νέου ΠΑΣΟΚ» που σηματοδοτούσε τη ρήξη με το σάπιο παρελθόν του κινήματος και της χώρας. Ενδεχόμενη ενοχή του θα πλήξει ακόμη περισσότερο την ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη τους έναντι των Ελλήνων πολιτικών.
Υπό διαφορετικό πρίσμα παρακολουθούν την περίπτωση του κ. Βενιζέλου τον οποίο δεν θεωρούσαν, φυσικά, «νέο ΠΑΣΟΚ». Ο προβληματισμός εδώ είναι εντελώς διαφορετικός, καθώς αντιλαμβάνονται ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποτελεί κρίσιμο συνεκτικό κρίκο της απρόσκοπτης λειτουργίας της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας. Ενώ από τη μια οι εταίροι θεωρούν υγιή εξέλιξη την κατάρρευση του σάπιου πολιτικοεπιχειρηματικού κατεστημένου που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, από την άλλη αναγνωρίζουν ότι οι συσχετισμοί δυνάμεων στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία καθιστούν απαγορευτική μια σε βάθος κάθαρση, καθώς αυτή θα οδηγούσε σε διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και της Ν. Δ., με ό, τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ομαλή εξέλιξη της χώρας.
Η προσοχή στρέφεται στον Αντώνη Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός υπόσχεται και η κοινωνία απαιτεί κάθαρση. Δεν ξέρω εάν η «ασυλία των επωνύμων» έχει όντως τερματισθεί, αν και είναι γεγονός ότι αρχίζει να κλονίζεται. Το ερώτημα που απασχολεί όσους αγωνιούν για την εξυγίανση της Ελλάδας, εντός και εκτός της χώρας, είναι με ποιο πολιτικό προσωπικό και ποια γραφειοκρατία μπορεί αυτή να προχωρήσει. Ενισχυμένος από την εμπιστοσύνη που του παρέχουν οι σημαντικότεροι ξένοι ηγέτες, ο «Ευρωπαίος πολιτικός του 2012» καλείται να πετύχει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην (αυτο) κάθαρση και τη διασφάλιση της ομαλής πορείας της χώρας. Στο λυκαυγές του 2013 αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα για τον Αντώνη Σαμαρά και τη χώρα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου