Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Το φιάσκο της διήμερης Συνόδου Κορυφής, που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, με αντικείμενο τον κοινοτικό προϋπολογισμό για την περίοδο 2014-2020 κατέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τρίζει επικίνδυνα και φαίνεται αργεί πολύ η μέρα που οι ευρωπαίοι ηγέτες θα κληθούν να λάβουν σημαντικές αποφάσεις για την ίδια της την ύπαρξη.
Το «ναυάγιο» στις διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό
κάθε άλλο παρά έκπληξη προκάλεσε αφού από καιρό ήταν γνωστό ότι αρκετοί
ηγέτες από τους «27», όπως ο Ντέιβιντ Κάμερον είχαν το
βέτο στη... βαλίτσα τους. Όμως το σημαντικότερο ζήτημα ήταν ο παράγοντας
που, ουσιαστικά, συντηρεί εδώ και αρκετούς μήνες την κρίση χρέους στην ευρωζώνη: Η διαμάχη βορείων και νοτίων, ή αλλιώς του σκληρού πυρήνα και της περιφέρειας...
Τα δεδομένα ήταν εξ αρχής δύσκολα από τη στιγμή που οι ισχυροί της Ε.Ε. ήθελαν περικοπές και οι πιο αδύναμοι τη διατήρηση των κονδυλίων συνοχής στα ίδια επίπεδα. Κάπου εκεί επήλθε η σύγκρουση. Η ομόφωνη απόφαση σε μια «Βαβέλ» 27 αρχηγών -άρα και 27 διαφορετικών συμφερόντων- για την πρόταση του προέδρου της Ε.Ε., Χέρμαν βαν Ρομπάι, εν μέσω κρίσης, φάνηκε απλά ουτοπική και δεν συνίσταται σχεδόν καθόλου στη στάση του βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, η χώρα του οποίου βρίσκεται για τυπικούς λόγους εντός της Ε.Ε.
Η Σύνοδος αυτή ήταν μία ακόμη απόδειξη των δομικών προβλημάτων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και των σαθρών θεμελίων στα οποία στηρίζεται. Οι «27» λειτούργησαν ως διαφορετικά κομμάτια-κράτη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο επίπεδο της ευρωζώνης των «17», έστω χωρισμένοι σε διαφορετικά στρατόπεδα. Για ακόμα μία φορά έγινε εμφανής η καθοριστική ανυπαρξία πολιτικής ενοποίησης στο εσωτερικό της Ε.Ε.
Η κρίση χρέους που ταλαιπωρεί τη νομισματική ένωση δεν μπορεί, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, να επιλυθεί δίχως την ανάληψη δράσεων της ευρωζώνης ως σύνολο (κοινή ευθύνη για το χρέος με την ΕΚΤ εγγυήτρια). Όσο παραμένουν οι διαφορές αυτές και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα σε πυρήνα και περιφέρειες, τόσο θα βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η συμφωνία πάντως για τον προϋπολογισμό λογικά θα επιτευχθεί στις αρχές του νέου έτους, αφού σε διαφορετική περίπτωση, οι ισχυροί χρηματοδότες (Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία) που ζητούν περικοπές, θα δουν ένα μπούμερανγκ να γυρίζει πίσω και θα αναγκαστούν να πληρώσουν περισσότερα ετησίως.
Ακολουθώντας αυτή την πορεία, πάντως, η Ε.Ε. δεν θα αργήσει να κληθεί να κάνει τη σημαντική επιλογή: Την ομοσπονδιοποίηση (πολιτική ενοποίηση) ή τη διάλυσή. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και το τέλος της εποχής των πλεονασμάτων και της «φούσκας» δεν επιτρέπει στην Ευρώπη θρέψει αυταπάτες ή να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων δεν μπορεί να σταθεί για πολύ.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος
Τα δεδομένα ήταν εξ αρχής δύσκολα από τη στιγμή που οι ισχυροί της Ε.Ε. ήθελαν περικοπές και οι πιο αδύναμοι τη διατήρηση των κονδυλίων συνοχής στα ίδια επίπεδα. Κάπου εκεί επήλθε η σύγκρουση. Η ομόφωνη απόφαση σε μια «Βαβέλ» 27 αρχηγών -άρα και 27 διαφορετικών συμφερόντων- για την πρόταση του προέδρου της Ε.Ε., Χέρμαν βαν Ρομπάι, εν μέσω κρίσης, φάνηκε απλά ουτοπική και δεν συνίσταται σχεδόν καθόλου στη στάση του βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, η χώρα του οποίου βρίσκεται για τυπικούς λόγους εντός της Ε.Ε.
Η Σύνοδος αυτή ήταν μία ακόμη απόδειξη των δομικών προβλημάτων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και των σαθρών θεμελίων στα οποία στηρίζεται. Οι «27» λειτούργησαν ως διαφορετικά κομμάτια-κράτη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο επίπεδο της ευρωζώνης των «17», έστω χωρισμένοι σε διαφορετικά στρατόπεδα. Για ακόμα μία φορά έγινε εμφανής η καθοριστική ανυπαρξία πολιτικής ενοποίησης στο εσωτερικό της Ε.Ε.
Η κρίση χρέους που ταλαιπωρεί τη νομισματική ένωση δεν μπορεί, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, να επιλυθεί δίχως την ανάληψη δράσεων της ευρωζώνης ως σύνολο (κοινή ευθύνη για το χρέος με την ΕΚΤ εγγυήτρια). Όσο παραμένουν οι διαφορές αυτές και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα σε πυρήνα και περιφέρειες, τόσο θα βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η συμφωνία πάντως για τον προϋπολογισμό λογικά θα επιτευχθεί στις αρχές του νέου έτους, αφού σε διαφορετική περίπτωση, οι ισχυροί χρηματοδότες (Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία) που ζητούν περικοπές, θα δουν ένα μπούμερανγκ να γυρίζει πίσω και θα αναγκαστούν να πληρώσουν περισσότερα ετησίως.
Ακολουθώντας αυτή την πορεία, πάντως, η Ε.Ε. δεν θα αργήσει να κληθεί να κάνει τη σημαντική επιλογή: Την ομοσπονδιοποίηση (πολιτική ενοποίηση) ή τη διάλυσή. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και το τέλος της εποχής των πλεονασμάτων και της «φούσκας» δεν επιτρέπει στην Ευρώπη θρέψει αυταπάτες ή να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων δεν μπορεί να σταθεί για πολύ.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου