Τι κέρδισε η Ευρώπη από το ελληνικό κούρεμα

Η Ελλάδα ξύπνησε την Ευρώπη και την σπρώχνει στην ενοποίησή της

Δεν γνωρίζουμε εάν στην εθνική ρητορική του κάθε εταίρου μας αυτό θα περιληφθεί ή εάν απλώς θα περιορισθούν στις φορολογικές θυσίες των πολιτών τους για την διαγραφή μέρους των ελληνικών χρεών. 

Ή στη φτωχή ανάλυση πως γλίτωσαν περίπου 800 δισ. ευρώ γιατί η χρεοκοπία της Ελλάδας, θα τους στοίχιζε ένα τρισ. ευρώ. Όμως, το κούρεμα είναι η πρώτη κερδισμένη μάχη των κυβερνήσεων του πλανήτη, υπό ευρωπαϊκή ηγεσία.
Το σχέδιο του κουρέματος το επινόησαν και το επεξεργάσθηκαν Ευρωπαίοι, με γερμανική ηγεσία αλλά και γερμανικές αμφιταλαντεύσεις, το αποδέχθηκαν Αμερικανοί και ΔΝΤ, που σε πολλές στιγμές το βοήθησαν σημαντικά...

Παρά τις αντιδράσεις αγορών, κερδοσκόπων, Σόρων και ασφαλίστρων κινδύνου το πρόγραμμα πήγε βήμα βήμα, μεθοδικά και σταθερά.
Οι εσωτερικές διαφωνίες ΕΚΤ, Γερμανίας, Νότου ήταν και είναι υπαρκτές, αλλά η Ευρώπη έχει μάθει να προχωρά με τις αντιθέσεις της.

Το αποτέλεσμα την δικαιώνει.

Το 2009 αλλά και το 2010, η Ευρώπη θεσμικά, λειτουργικά και κυρίως πολιτικά ήταν ανοχύρωτη πόλη έναντι του ενδεχομένου σοβαρής κρίσης χρέους και χρεοκοπίας χώρας-μέλους της ευρωζώνης.
Το κοινό νόμισμα παράπαιε μαζί με τις αντικρουόμενες δηλώσεις των ηγετών.
Εθνική όχι κοινή ευρωπαϊκή υπόθεση το χρέος, τεμπέληδες οι Έλληνες, αποσύνδεση αποθεμάτων κεντρικών τραπεζών από ΕΚΤ για να θυμηθούμε μερικά από όσα ακούσθηκαν είτε έγιναν. Και άφησαν πληγές.

Σήμερα η γιγαντιαία επιχείρηση διάσωσης της Ελλάδας έχει αποφέρει σχεδόν κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν αυτή προς στιγμήν περιορίζεται σε περιορισμό ελλειμμάτων.
Έχει οδηγήσει σε ταχύτερες διαδικασίες λήψης αποφάσεων καθώς βασικά θέματα έχουν επιλυθεί.
Δηλαδή ο ρόλος της ΕΚΤ, η παρεμβατική της δυνατότητα άμεσα ή έμμεσα στην κρίση χρέους, η χρηματοδότηση του χρέους.
Θεσμοί όπως το ταμείο σταθερότητας (EFSF) είναι ήδη σε λειτουργία και σύντομα θα αποκτήσουν την δύναμη πυρός του περίπου 1 δις ευρώ, που θα λειτουργήσει εντελώς αποτρεπτικά σε κερδοσκοπικά σχέδια.

Το 2012 η Ευρώπη έχει φτιάξει τα τείχη προστασίας της και κέρδισε την πρώτη μάχη.

Είναι φανερό πως η δυναμική είναι στην ενοποίηση.

Το κούρεμα θα αποτρέψει μέρος των κερδοσκοπικών επενδύσεων σε ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Αυτό θα αναγκάσει από τη μια τις χώρες να νοικοκυρευτούν κι από την άλλη θα οδηγήσει είτε στην έκδοση ευρωομόλογου είτε στην λειτουργία της ΕΚΤ σαν ομοσπονδιακής τράπεζας.
Παράλληλα η ρευστότητα του EFSF θα απορροφά τους κραδασμούς του όλου συστήματος.

Όμως το ανυπολόγιστο κέρδος δεν είναι η οικονομική θεσμική και λειτουργική θωράκιση .

Μέσα από κατάρες, απαξιωτικές εκφράσεις, εθνικιστικές υστερίες και ξενόφοβα ανακλαστικά, οι Ευρωπαϊκοί λαοί αντιλαμβάνονται για πρώτη φορά πόσο διασυνδεδεμένοι είναι.
Κι ότι το “πέταγμα της πεταλούδας” στην Κρήτη μπορεί να “λιώσει τους πάγους” στο Ελσίνκι.

Σήμερα όλοι ενδιαφέρονται για τις γαλλικές εκλογές ή τις τοπικές της Γερμανίας. Και βεβαίως για πως φταρνίζονται οι Έλληνες.
Γιατί Έλληνες ή Πορτογάλοι, Ιταλοί και Δανοί πολίτες έμαθαν ότι όλοι μεν Γερμανοί είναι αλλά άλλο Μέρκελ κι άλλο Ρέσλερ και πολύ άλλο Κον Μπεντιτ και άρα άλλη τύχη μας περιμένει όλους μαζί.
Και το ίδιο για Σαρκοζί και Ολάντ.
Και ακόμη περισσότερο για Σαμαρά, Βενιζέλο ή Τσίπρα ή Κουβέλη.

Πάντα θα υπάρχουν οι εθνικοτοπικές απόψεις που θα βλέπουν στο ενδιαφέρον της αλληλεξάρτησης μόνο την παρέμβαση στο εθνικό άβατο των χωρών.
Και μπορεί να έχουν και δίκιο πολλές φορές γιατί τώρα στην αρχή, οι σχέσεις είναι άγαρμπες και οι δηλώσεις χωρίς κοινό πολιτισμό, δηλαδή αξιακές ευαισθησίες και αισθητική.

Όμως το ποτάμι δεν θα γυρίσει πίσω. Η Ευρώπη μπροστά στον ελληνικό κίνδυνο πάει να γίνει Ένωση και σιγά σιγά και Ευρωπαϊκή.

Γιάννης Αναστασάκος