Κοντεύουν να συμπληρωθούν δύο χρόνια από την εκλογική αναμέτρηση που έφερε τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία και τον Κώστα Καραμανλή σπίτι του, όπως επιθυμούσε καιρό πριν, εκδηλώνοντας δημοσίως την...
κούρασή του απο την διακυβέρνηση του τόπου. Μαζί του στη Ραφήνα πήρε και το χαμηλότερo ιστορικά ποσοστό που κατέγραψε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Στα δύο αυτά χρόνια ο πρώην πρωθυπουργός -ο οποίος ακόμα κι όταν το 2009 το κόμμα του είχε φτάσει στο ναδίρ των δημοσκοπήσεων ο ίδιος προσωπικά κρατούσε μια σαφώς καλύτερη εικόνα- λοιδωρήθηκε και απαξιώθηκε όσο ελάχιστα πολιτικά πρόσωπα που βρέθηκαν σε τόσο υψηλές θέσεις της Πολιτείας.
Χρεώθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάντημα της Ελληνικής οικονομίας... Κατηγορήθηκε ότι εγκατέλειψε το καράβι που πήγαινε στα βράχια γιατί δεν είχε την τόλμη να το κουμαντάρει.
Του είπαν και συνεχίζουν να του λένε ότι ήταν μόνο για τα εύκολα και ότι στα δύσκολα προτίμησε την ασφάλεια του αναχωρητισμού.
Σε όλα αυτά, δυο χρόνια τώρα ο πρώην πρωθυπουργός έχει επιλέξει να μην απαντά.
Σε τακτά διαστήματα εμφανίζονται ορισμένοι συνεργάτες του και λένε τα ίδια και τα ίδια: " Ο Κώστας Καραμανλής θα μιλήσει όταν ο ίδιος κρίνει" και άλλες τέτοιες αοριστολογίες οι οποίες στην αρχή προκαλούσαν ένα ενδιαφέρον αλλά τώρα προκαλούν μόνο... χαμόγελα.
Το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει άλλος ένας κύκλος δημοσιευμάτων και αποκαλύψεων που αφορούν τον Κώστα Καραμανλή.
Παρακολουθήσεις των τηλεφώνων του από την Αμερικανική πρεσβεία, απόπειρα δολοφονίας, απαγωγές και άλλα πολλά. Πόσα από αυτά είναι αλήθεια και πόσα αποτελούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας κανείς δεν ξέρει προς το παρόν. Για ορισμένα από αυτά, η δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη και αργά ή γρήγορα ελπίζουμε ότι κάτι παραπάνω θα μάθουμε.
Το βέβαιο είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός τα παρακολουθεί κι αυτά, σχεδόν αμίλητος.
"Σχεδόν", γιατί πριν από λίγα 24ωρα από ρεπορτάζ της εφημερίδας "Παρασκευή και 13" πληροφορηθήκαμε ότι ο κ. Καραμανλής με αφορμή την επανεκκίνηση της δικαστικής διερεύνησης για τις υποκλοπές, επαναλαμβάνει και σήμερα αυτά που έλεγε και το 2006 όταν "έσκασε" το σκάνδαλο: «Ζητώ -λεει- απόλυτη διαλεύκανση της υπόθεσης. Σήμερα και όχι μετά από δέκα χρόνια. Δεν θα είμαι υπόλογος απέναντι στους Έλληνες που με εμπιστεύτηκαν δύο φορές».
Γι' αυτή ακριβώς την τελευταία φράση, ο κ. Καραμανλής έχει χρέος -έστω και με τόση καθυστέρηση- να μιλήσει επιτέλους.
Για όλα όμως.
Για την οικονομία και τις δικές του ευθύνες, για τον πόλεμο που δέχθηκε μέσα κι έξω από τη χώρα, για όλες αυτές τις τελευταίες αποκαλύψεις που αν δεν είχαμε ζητήματα επιβίωσης της χώρας, θα ήταν ασφαλώς πρώτο θέμα στην επικαιρότητα.
Στο κάτω κάτω μόνος του το είπε: Το χρωστάει στους Έλληνες που τον εμπιστεύτηκαν δύο φορες. Για να μην τους είναι ισοβίως υπόλογος...
Του Σωτήρη Ξενάκη
1 σχόλιο:
Ας μην βιαζόμαστε.
Ο Γεχούντι Μενουχίν ώρισε την μουσική ως αισθητικά δομημένη εναλλαγή παύσεως και ήχου. Και όταν ολόκληρο το κοντσέρτο αποτελείται από μια και μόνο νότα, προηγείται μια μεγάλη παύση. Καθότι και η παύσις μέρος του έργου είναι και μάλιστα το σημαντικότερο. Γι' αυτούς, οι οποίοι σπούδασαν τον αμανέ,δηλαδή τον μανέ του μανικού έρωτος, γνωρίζουν ότι ο πραγματικός μάστορας της μουσικής γνωρίζει να δομεί την παύση στο πεντάγραμμο. Διότι η παύσις ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ αξιότιμοι κυρίες και κύριοι. Είναι συγκεκριμένος φθόγγος με συγκεκριμένη αξία, τουτέστιν διάρκεια.
Η μουσική δεν δημιουργείται μόνο απάνω στο πατάρι, αλλά και μέσα στο ακροατήριο. Αν δεν τεντωθεί το κορδόνι της δημιουργικής επικοινωνίας μεταξύ αυτών, οι οποίοι βαράνε τα κρόταλα και των ακροατών, δεν τελείται η αγία αλληλουχία των Μουσών. Σημαντικό εκφραστικό στοιχείο της παύσεως είναι το θερμό χειροκρότημα που δέχεται ο Κώστας Καραμανλής στις συγκεντρώσεις της ΝΔ. Είναι η εντεινόμενη καθημερινή δικαίωση των προεκλογικών εξαγγελιών του. Και last but not least το άνοιγμα πολιτικού γραφείου δίπλα στην US Embassy. Ή κάνω λάθος Mr Πρέσβυ; Πώς αισθανόσαστε τώρα, που οι τρίχες της κοιλιάς του ΚΚ. ακουμπάνε τις τρίχες της δικής σας κοιλιάς;
Ας μην αμφιβάλουμε, ότι αρκετές από τις αποκαλύψεις και "αποκαλύψεις" περί των υποκλοπών, έχουν αφετηρία την ίδια την πρεσβεία των ΗΠΑ. Αποτέλεσμα νευρικότητας, ή μήπως οι καλοί και αποφασισμένοι παίκτες δεν παίζονται;
Αξιότιμε Mr. Πρέσβυ:
Ακούω μια μακρόσυρτη νότα από μπαγλαμά. Είναι ο ήχος ενός ράντζου που γλιστράει. Ενός ράντζου, που προς το παρόν βρίσκεται απέναντι, αλλά γλιστράει προς το οίκημά σας. Κάποια στιγμή θα βρεθεί μέσα και το οίκημα θα αλλάξει ιδιοκτήτη.
Ταμπώνω το ναργιλεδάκι. Φταίω που είμαι θεριακλής ή που γουστάρω τον Κώστα; Πρόβλημά σας.
Δημοσίευση σχολίου