Από τότε που ανακαλύψαμε την συγνώμη λέει ο θυμόσοφος λαός, χάθηκε το φιλότιμο.
Αυτό πράγματι μπορούμε να το ισχυριστούμε για πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Λύνεται όμως με μια συγνώμη το οτιδήποτε η το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει κάποιος δημιουργήσει; Σαφώς και όχι.
Ημέρα της συγνώμης η σημερινή και θα πρότεινα να την καθιερώσουμε κι επίσημα, εάν δεν έχει ήδη καθιερωθεί από κάποιον φορέα. Τόσες μέρες άσχετες έχουν την τιμητική τους στην ζωή μας. Ημέρα της ...τεμπελιάς, ημέρα της φέτας, ημέρα του εργένη, ημέρα της αγελάδας και τόσες άλλες.
Αφορμή για τις σκέψεις που εξέφρασα παραπάνω, στάθηκαν δύο γεγονότα που συνέβησαν και η λέξη συγνώμη, έπαιξε τον δικό της ρόλο. Πρώτο γεγονός, ήταν οι διαπληκτισμοί μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ, κατά την διάρκεια της εθνικής συνδιάσκεψης του κινήματος, την ημέρα των 37ων γενεθλίων του. Ένας εκ των ομιλητών, δέχτηκε φραστική και σωματική επίθεση από τους συντρόφους του, διότι πολύ απλά, τόλμησε να εκφράσει μια άποψη, η οποία και λογική ακούγεται και σίγουρα, εκτός τόπου και χρόνου δεν είναι. Ο εν λόγω ομιλητής λοιπόν, αφού εξέφρασε την δυσαρέσκεια για τα όσα δεινά έχει φέρει στην πατρίδα το κόμμα του κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο ετών που κυβερνά, απογοητευμένος, ζήτησε από τον πρόεδρο του κινήματος και πρωθυπουργό, να ζητήσει τουλάχιστον μια συγνώμη από τον ταλαίπωρο ελληνικό λαό, για τα όσα υποφέρει, εξ’ αιτίας της καθ’ υπόδειξην αλλότριων συμφερόντων, αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει. Προφανώς, όσοι του επιτέθηκαν η ζούνε σε άλλον πλανήτη από αυτόν που όλοι εμείς ζούμε, η πολύ απλά, βολεύονται, έχοντας φάει και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τρώνε, αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, με δέκα μασέλες. Τέτοια παραδείγματα, μας αποδεικνύουν περίτρανα, ότι κάποιοι αμετανόητοι, ακόμα και σήμερα που βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου, θεωρούν την συγνώμη, λέξη επικίνδυνη για τα προσωπικά και μικροκομματικά τους συμφέροντα. Με τέτοιες συμπεριφορές, όλοι αντιλαμβανόμαστε, τι ακριβώς έχει συμβεί τριάντα χρόνια τώρα, χωρίς καμία αμφιβολία. Ορκισμένοι οπαδοί – κομματικοί στρατοί, για το μόνο που ενδιαφέρονται, είναι το πώς θα καταστήσουν ένα ολόκληρο κράτος λάφυρο, λαμβάνοντας κι εκείνοι μέρος, στο φαγοπότι που θα τους επιβραβεύσει, για την απόλυτη πειθαρχεία, αφοσίωση και πίστη στο κόμμα και όχι στην πατρίδα και το κοινό καλό.
Το δεύτερο γεγονός, είναι η συγνώμη της επαναστάτισσας υπουργού παιδείας, η οποία με αυτό τον τρόπο, θέλησε να εξιλεωθεί, για το γεγονός ότι για πρώτη φορά φέτος, οι Έλληνες μαθητές, θα πάνε στα σχολεία χωρίς τα βασικά τους εφόδια, τα βιβλία! Φωτοτυπίες και DVD, θα είναι για φέτος, οι αχώριστοι σύντροφοι των μαθητών. Αυτό όμως, δεν είναι απαραίτητα κακό. Η κυρία υπουργός πρωτίστως, ενδιαφέρεται για την σωματική υγεία των μαθητών. Τα πολλά βιβλία φορτωμένα στην πλάτη ενός οργανισμού που δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως, είναι υπεύθυνα, για διάφορες ασθένειες. Η μεταφορά ενός τόσο σημαντικού βάρους από τους μαθητές, πολύ πιθανόν, να δημιουργήσει βλάβες στην μέση, στην σπονδυλική στήλη κι επίσης, αυτό αφορά τους άρρενες μαθητές, την εμφάνιση κήλης, στην βουβωνική χώρα τους…!
Συμπερασματικά, το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι μια συγνώμη, πάντα χρήσιμη είναι. Δείχνει ήθος και πολιτισμό. Στην παρούσα συγκυρία όμως, μεγαλύτερη αξία έχει η έννοια φιλότιμο. Το να παραδεχτείς ότι απέτυχες και δεν μπορείς να τα καταφέρεις, αποχωρώντας αξιοπρεπώς, ούτε ντροπή είναι, ούτε κακό. Αντίθετα, δείχνει μεγαλείο ψυχής και μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο για τον τόπο. Η συγνώμη από μόνη της, δεν μπορεί να περισώσει τίποτα. Ανάγκη πλέον όλοι μας, έχουμε τα έργα και όχι τα λόγια. Το να προσθέσεις μερικές ακόμα συγνώμες στο ενεργητικό σου, μόνο καταστροφικό μπορεί να αποδειχθεί.
Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου