Θα... τολμήσουμε να διαφωνήσουμε με τον «κολοσσό» της σύγχρονης πολιτικής σκέψης, γιατί θεωρούμε ότι αυτή η άποψη, εκτός από αντιεπιστημονική, είναι βαθιά αντιδραστική. Θα συμφωνεί κι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, φανταζόμαστε, ότι δεν έχει καμία ευθύνη για τις πράξεις του δικτάτορα και μέγιστου μιζαδόρου της ελληνικής προπολεμικής πολιτικής σκηνής παππού του.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος, από τη στιγμή μάλιστα που δεν... κληρονόμησε κανένα τμήμα της κινητής ή ακίνητης περιουσίας που δημιούργησε ο παππούς και συνονόματος του από τις συμβάσεις - ξεπούλημα της χώρας τις οποίες κατά δεκάδες υπέγραψε, προφανώς δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται για τον πρόγονό του. Έχει, ωστόσο, να δώσει λόγο για τις δικές του πράξεις και εξηγήσεις για τα δικά του λόγια, καθώς είναι ...σημαίνον στέλεχος του πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα στο σημερινό της χάλι.
Επιπλέον ο Πάγκαλος είναι αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης, η οποία με τις επιλογές της (πράξεις και παραλείψεις) έχει οδηγήσει τη χώρα στο ΔΝΤ και έχει προσκαλέσει σε πάρτι τους απανταχού στην υφήλιο κερδοσκόπους, οι οποίοι όχι μόνο κερδίζουν 16% τον χρόνο «επενδύοντας» σε βραχυπρόθεσμα (τρίμηνης διάρκειας) ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, αλλά είναι έτοιμοι να αγοράσουν σε εξευτελιστική τιμή οτιδήποτε από τη δημόσια περιουσία προετοιμάζεται για ξεπούλημα.
Επειδή όλα αυτά, όπως διδάσκει η πλούσια, σε τέτοιου είδους ξεπουλήματα, ιστορία της χώρας, δεν γίνονται χωρίς αντάλλαγμα, αντιστάθμισμα, προμήθεια, μίζα, ποσοστό (διαλέξετε όποια λέξη θέλετε, το ίδιο σημαίνει), θα περίμενε κανείς τουλάχιστον σιωπή...
Αντί σιωπής (και περισυλλογής, ίσως) ο Θεόδωρος Πάγκαλος κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργήσει την (φασιστική) αντίληψη περί της συλλογικής ευθύνης. Θεωρεί ότι πίσω από αυτήν την αντίληψη μπορεί να κρυφτεί, αυτός και τα (πολιτικά) συνεταιράκια του, που κυβέρνησαν μεταπολιτευτικά τη χώρα ως εξής:
● Αποβιομηχάνισαν (κρατικοδίαιτες βιομηχανίες, κρατικοποιήσεις, προβληματικές, λουκέτα) τη χώρα μεταβάλλοντας τους εργάτες της ελληνικής βιομηχανίας σε δημοσίους υπαλλήλους.
● Απορρύθμισαν την αγροτική παραγωγή μετατρέποντας πάμπολλους αγρότες σε δημοσίους υπαλλήλους και τους υπόλοιπους σε γκαρσόνια ή εξαρτημένους από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
● Καλλιέργησαν από τη δεκαετία του 1980 το δόγμα ότι «ο λαός θέλει κατανάλωση» και επιχείρησαν να του την προσφέρουν με δανεικά εκτοξεύοντας το χρέος.
● Λίγα χρόνια αργότερα μετέτρεψαν το εσωτερικό δραχμικό χρέος σε εξωτερικό και μάλιστα σε σκληρό νόμισμα (ευρώ) βάζοντας τα θεμέλια της χρεοκοπίας.
● Αρνήθηκαν επί τρεισήμισι δεκαετίες να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό Δημόσιο, επιλέγοντας αντιθέτως να μοιράσουν σε διαπλεκόμενους (νταβατζήδες, εθνικούς προμηθευτές) τον κοινωνικό πλούτο.
Οι παραπάνω επιλογές των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, εκτός του ότι οικοδόμησαν τη σύγχρονη ελληνική μπανανία του ΔΝΤ, δεν έγιναν με το αζημίωτο. Είναι, πράγματι, δύσκολο να δει κανείς τις περιουσίες (ικανές να θρέψουν πολλές μελλοντικές γενιές) που δημιουργήθηκαν.
Οι επαγγελματίες κλέφτες άλλωστε ξεχωρίζουν από τους ερασιτέχνες ακριβώς επειδή έχουν την ικανότητα να «εξαφανίζουν» τα κλοπιμαία. Αυτά (τα κλοπιμαία) θα καταγραφούν «ξαφνικά» κάποια στιγμή στο μέλλον σαν κληρονομιές στα «πόθεν έσχες» κάποιων «εκλεκτών» επιγόνων της μεταπολιτευτικής κυβερνητικής γενιάς...
Για να μεταβιβαστούν με ασφάλεια οι πολιτικές κληρονομιές (και οι αστρονομικές περιουσίες) που δημιουργήθηκαν αυτά τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, είναι απαραίτητο να τη «βγάλει καθαρή» το σύστημα που κυβέρνησε τον τόπο. Η καλλιέργεια της (φασιστικής) λογικής περί συλλογικής ευθύνης (όλοι μαζί τα φάγαμε), στην οποία επιδίδεται ως ειδήμων ο Θεόδωρος Πάγκαλος, έχει ακριβώς αυτόν τον στόχο: Να υποδείξει έναν «εχθρό», τον υπεύθυνο της χρεοκοπίας του τόπου. Στην προκειμένη περίπτωση, η αρχή έχει γίνει από τους δημοσίους υπαλλήλους.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σημαιοφόρος σε αυτή τη «φασιστική τακτική» επίθεση, γνωρίζει πολύ καλά πως προσφέρει εξέχουσα υπηρεσία προς δύο κατευθύνσεις: Πρώτον απενοχοποιεί την (πολιτική) διακομματική κυβερνητική του παρεούλα – μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολλοί που μπήκαν στην πολιτική ξεβράκωτοι και σήμερα κυκλοφορούν μόνο με ελικόπτερα. Και δεύτερον τηρεί κατά γράμμα τις εντολές των «αφεντικών» του εποπτών από το ΔΝΤ, οι οποίοι την τρέχουσα περίοδο κυβερνούν αυτοπροσώπως τη χώρα.
Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, οι βολές του Πάγκαλου κατά των δημοσίων υπαλλήλων μας προειδοποιούν ότι ήρθε η ώρα να δούμε και στην Ελλάδα ό,τι βλέπουμε σε όλες τις χώρες που «κυβερνά... ασάλιωτα» το ΔΝΤ: δραστική μείωση του Δημοσίου (με απολύσεις) και μεταφορά του κόστους της λειτουργίας των υπηρεσιών πρόνοιας και κοινωνικής πολιτικής στις πλάτες των εργαζομένων πολιτών...
Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι, για να επιτελεστεί μια τέτοια ολοκληρωτική επίθεση κατά των εργαζομένων του τόπου, των μισθωτών και των συνταξιούχων, απαιτούνται «φασιστικές πρακτικές». Παλαιότερα, την εποχή του Πάγκαλου (παππού), τα πράγματα ήταν απλούστερα: Ο στρατός έδενε την κοινωνία. Στην εποχή του σημερινού Πάγκαλου (ας μην το πάρει προσωπικά, εμείς δεν πιστεύουμε ούτε στην οικογενειακή ούτε στη συλλογική ευθύνη) για το «δέσιμο» χρησιμοποιούνται πιο σικ μηχανισμοί, όπως τα «μεγάλα media».
Το (φασιστικό) γονίδιο, άλλωστε, για να εκπληρώσει την αποστολή του, θα πρέπει να εξελιχθεί...
Από τον Σκακιστή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου