Value for money…

‘Αποτελεσματικός manager είναι εκείνος που επιτυγχάνει το καλύτερο δυνατό με το μικρότερο δυνατό κόστος’ (value for money).

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε αυτό που κατά κόρον έχει ειπωθεί αυτές τις ημέρες. 

Οτι, δηλαδή, η εικόνα του πρωθυπουργού τρώθηκε σοβαρά από τον τρόπο με τον οποίο έγινε ο ανασχηματισμός - σε συνέχεια, μάλιστα, του φιάσκου των περιφερειαρχών - , κυρίως, όμως, από το γεγονός ότι παρέβη βασικές εξαγγελίες του περί ‘μικρού και ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος’.

Οπως και να το κάνουμε, 49 υπουργοί, αναπληρωτές και υφυπουργοί είναι πολλοί σε καιρούς κρίσης.

Είναι 49 υπουργικές Mercedes ή, έστω, υβριδικές Lexus, είναι 49 κέντρα κόστους με εγγραφή στον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό.

Οι, δε, επιπλέον 12 αναπληρωτές υπουργοί και υφυπουργοί κοστίζουν, όπως αποδεικνύουν οι ‘Αποκαλύψεις’, περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ!

Οταν τα δημόσια νοσοκομεία υπολειτουργούν με...
σημαντικότατες ελλείψεις ακόμα και σε αναλώσιμα υλικά (π.χ γάζες και σύριγγες), όταν -ορθώς- η κυβέρνηση καταργεί οργανισμούς – φαντάσματα, που λειτουργούσαν ως θερμοκήπια ημετέρων, όταν προσπαθούμε εναγωνίως να πείσουμε την τρόικα πως το σπάταλο κράτος θα γίνει σύντομα λιγότερο σπάταλο, οι προσλαμβάνουσες των πολιτών από τον ανασχηματισμό του Γιώργου είναι αναμφίβολα αρνητικές.
Η δικαιολογία που προβλήθηκε -άκουσα επ’ αυτού προσωπικά την Φώφη Γεννηματά να το ισχυρίζεται- ότι με την προσθήκη των νέων αναπληρωτών υπουργών (μεταξύ των οποίων και η ίδια) και υφυπουργών θα καταστήσουν τη λειτουργία της κυβέρνησης αποτελεσματικότερη, είναι τουλάχιστον αστεία.
Διότι, ο πρωθυπουργός, ως γνώστης των αμερικανικών και δυτικοευρωπαϊκών αρχών του καλού management, θα έπρεπε να κατανοεί πως ‘αποτελεσματικός manager είναι εκείνος που επιτυγχάνει το καλύτερο δυνατό με το μικρότερο δυνατό κόστος’ (value for money). Ετσι, ως επόμενο βήμα, εύκολα ο τάδε ή ο δείνα υπουργός θα μπορούσε να ισχυριστεί πως χρειάζεται περισσότερους συμβούλους ή περισσότερα στελέχη για να είναι ο ίδιος αποτελεσματικότερος. Και κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την αύξηση των δημοσίων υπαλλήλων για να γίνει το Δημόσιο… αποτελεσματικότερο.
Εστειλε, λοιπόν, πολλά λάθος μηνύματα με αυτόν τον ανασχηματισμό ο κ. Παπανδρέου. Μας γύρισε σε μία παλαιοκομματική αντίληψη, που άνθισε τη δεκαετία του ’80 και συνεχίστηκε αδιαλείπτως απ’ όλες τις κυβερνήσεις.
Αξίζει, ωστόσο, να επισημάνουμε μία ακόμα παράμετρο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου αυτοπροβάλλεται -και πράγματι είναι- πολιτικός νέας κοπής. Δείχνει να απεχθάνεται την κομματική καμαρίλα και την πολιτική εσωστρέφεια. Και καλά πράττει.
Πώς συμβιβάζεται, όμως, αυτό με έναν ανασχηματισμό που επιχειρεί να συγκεράσει εσωτερικές ισορροπίες, να συμβιβάσει τους κομματικούς μηχανισμούς, να ‘βολέψει’ φίλους και να μοιράσει οφίκια σε εσωκομματικούς αντιπάλους.
Γιατί πρέπει να παραμείνει στη θέση του, ή να μετακινηθεί σε άλλο υπουργείο, ένας ή μία υπουργός που το ‘κοινό αίσθημα’ έχει χαρακτηρίσει αποτυχημένο;  
Ή βάσει ποιας λογικής μπορεί να ελπίζει κανείς πως συγκρουσιακές προσωπικότητες μπορούν να συστεγαστούν στο ίδιο υπουργείο;
Ολα αυτά είναι ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει σύντομα ο πρωθυπουργός. Και, ίσως τότε, χρειαστεί πέντε- έξι συντονιστές που θα συντονίζουν ένα δυσλειτουργικό κυβερνητικό σχήμα.
Και μερικούς ψυχιάτρους που θα ξαπλώνουν στο ντιβάνι τους υπουργούς σε σύγχυση…
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Π. ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ

Ο Σεραφείμ Κοτρώτσος είναι δημοσιογράφος. Μέλος της Συντακτικής Ομάδας της εφημ. ‘ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ’.