Αν ρωτούσε τους βουλευτές του, ακόμα και πρώην υπουργούς, θα του έλεγαν ότι πολίτες πάνε στα γραφεία τους και ζητούν ακόμα και δανεικά για να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Ανδρόγυνα που έχουν χάσει τη δουλειά τους παρακαλάνε κάπου να δουλέψουν, για να τα βγάλουν πέρα, μια δυστυχία που καθημερινά απλώνεται.
Αν τα άκουγε όλα αυτά, δεν μπορεί να μην πάγωνε.
Θα άφηνε τα λόγια και θα έβλεπε κατάματα την ανελέητη πραγματικότητα.
Όπου μας οδηγεί η συνθήκη παράδοσης...
Φθάνουν στο σημείο, κύριε Παπανδρέου, άνθρωποι που έχουν δουλέψει μια ζωή, μεσήλικοι, που ίδρωσαν, μάτωσαν για να φτιάξουν μια δουλίτσα, ένα σπίτι και σήμερα καταρρέουν όλα, όταν τους λες υπομονή, πρέπει να στριμωχθούμε για να μη χρεοκοπήσουμε, η απογοήτευση τούς έχει φέρει στο σημείο που σου λένε «ας χρεοκοπήσουμε, πόσο χειρότερα θα είναι με την πτώχευση απ’ αυτά που ζούμε»...
Όλα αυτά τι σημαίνουν, κύριε πρωθυπουργέ; Ότι το Μνημόνιο, η μεταβίβαση άνευ όρων της διακυβέρνησης της χώρας στους ξένους δεν ήταν η λύση. Και πολύ περισσότερο η μοναδική. Που, όπως έχετε πει, ήταν επιλογή έκτακτης ανάγκης, για να μας δώσουν λεφτά. Ναι, από τη στιγμή που αφήσατε να φθάσουμε στην τελευταία σταγόνα, λίγο πριν ξεχειλίσει το ποτήρι.
Αξιόλογες προσωπικότητες, γέννημα-θρέμμα της δημοκρατικής παράταξης, αλλά και σοβαροί, έγκριτοι οικονομολόγοι, με το χέρι στο Ευαγγέλιο, υποστηρίζουν ότι αλλιώς θα ήταν τα πράγματα, αν πηγαίνατε στη Μέρκελ και της τα λέγατε ωμά.
Ότι αφήστε τις απειλές, γιατί είναι και δικό σας το πρόβλημά μας.
Οι τράπεζές σας έχουν βγάλει δισεκατομμύρια από την Ελλάδα.
Ήξεραν την κατάσταση της οικονομίας μας. Και εντούτοις μας έδιναν δάνεια... Θα πληρώσουν και αυτές τα ρίσκα που πήραν.
Ή κάνετε αναδιαπραγμάτευση του χρέους, μεταθέτοντας την πληρωμή του σε βάθος εικοσαετίας, με εμπορικό επιτόκιο 3%, όσο είναι στην αγορά. Αλλιώς το κλείνω το μαγαζί.
Και σας παίρνω στον τάφο όλους μαζί μου. Και τις τράπεζές σας.
Φεύγω και τηλεφωνήστε μου.
Αυτό θα έπρεπε να γίνει, Γιώργο.
Αυτό θα έκανε και ο πατέρας σου, ο Ανδρέας. Αφού προηγουμένως θα είχε ενημερώσει τον λαό για το πού πάμε και θα ήταν αποφασισμένος για ΟΛΑ. Για τα καλά, αλλά και τα δύσκολα. Ότι ίσως ακόμη και να πεινάσουμε. Αλλά δεν παραδινόμαστε.
Δεν βάζουμε αφεντικά στο κεφάλι μας. Εμείς αποφασίζουμε για το σπίτι μας.
Και όχι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι Βρυξέλλες. Η κυρία Μέρκελ.
Χρειάζονται κότσια. Σώβρακα, θα το πούμε ωμά. Ασφαλώς. Αλλά και λαός ενωμένος για τη μάχη. Για τη ζωή του.
Δεν σημαίνει ότι τώρα είναι αργά.
Ότι δεν μπορούμε να σπάσουμε τα δεσμά. Να πούμε ως εδώ.
Όχι μόνο γιατί δεν αντέχεται το σκλαβοπάζαρο που επιβάλλει το Μνημόνιο. Αλλά και γιατί δεν πρόκειται να μας βγάλει από το τούνελ. Στο τέλος της τριετίας περισσότερα θα χρωστάμε. Χωρίς παραγωγή, εξαγωγές, οι χαλκάδες θα μείνουν μόνιμα στον λαιμό μας.
Αυτό που δεν είπαμε, κύριε πρωθυπουργέ, τον Οκτώβρη, τον Νοέμβρη, ακόμα και τον Γενάρη, μπορούμε να το βάλουμε στο τραπέζι της κυρίας Μέρκελ τώρα.
Και μάλιστα πιο ενισχυμένοι.
Με όλο τον ελληνικό λαό μια γροθιά.
Γιατί ξέρει πλέον τι σημαίνει Μνημόνιο.
Γεύθηκε στο πετσί του τους αδίστακτους και ανάλγητους δανειστές μας.
Υπάρχει λοιπόν προοπτική. Και σίγουρη ελπίδα. Αλλά θα πρέπει οι κυβερνώντες να σηκώσουν ουσιαστικά τα μανίκια. Να μπουν μπροστά, να δουλέψουν. Να μην αφήσουν δευτερόλεπτο να χαθεί.
Είναι διατεθειμένοι να παλέψουν για τον λαό και για τον τόπο;
Ή προτιμούν την ασπίδα του ΔΝΤ, που τη χρησιμοποιούν ως προστασία στον ξεσηκωμό του κόσμου για τα μέτρα φτώχειας:
Δεν φταίμε εμείς, η «τρόικα», το Μνημόνιο μάς τα επιβάλλουν. Εγώ εντολές εκτελώ, το έχει πει χωρίς αιδώ υπουργός – και δυστυχώς παραμένει στη θέση του, δεν τα βρόντηξε, η καρέκλα, βλέπεις, είναι πλανεύτρα...
Μόνο που δεν συνειδητοποιούν ότι κάποια στιγμή η επόμενη εντολή που θα τους δοθεί θα είναι, ε, βάλτε και λίγο νερό στο κρασί σας, δώστε κάποια πράγματα στην Τουρκία. Θα βγάλετε χρήματα συνεκμεταλλευόμενοι το Αιγαίο, δεχθείτε ό,τι ζητάει ο Γκρούεφσκι, ό,τι θέλει ο «Αττίλας» στην Κύπρο και ο πασάς στη Θράκη...
Τον λόγο, κύριε Παπανδρέου, τον έχετε εσείς.
Και ο λαός και η πατρίδα από σας θα ζητήσουν τον λογαριασμό.
Λύση, διέξοδος από την παράδοση που υπογράψαμε υπάρχει.
Συνεννοηθείτε με τον ελληνικό λαό, για να την κατακτήσουμε. ΥΓ.: Τώρα, κύριε πρωθυπουργέ, ξέρετε πολύ καλά ότι το ΔΝΤ είναι μπαμπούλας.
Γιατί στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, τον περασμένο Δεκέμβριο, μιλώντας για το ΔΝΤ είχατε πει ότι δεν είναι...
Και τότε κάποια μέλη είχαν πει, ώπα, μας πάει στο ΔΝΤ, θεωρώντας την αναφορά σας ως προαναγγελία... προετοιμασίας του εδάφους...
Και δεν έπεσαν έξω...
Το Παρόν Του Μάκη Κουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου