Οι καθηγητές των οικονομικών στα πανεπιστήμια διδάσκουν ότι τα δύο οικονομικά συστήματα στο επίπεδο της θεωρίας είναι τέλεια.
Δηλαδή αν τα βάλεις σε ένα υπολογιστή και τρέξουν σε ένα πρόγραμμα παρόμοιο με αυτά που έχει το ΔΝΤ για να εφαρμόζει την πολιτική του, τότε η απόδοση τους θα είναι η ίδια.
Ο Η/Υ όμως δεν μπορεί να ''πιάσει'' ένα πράγμα, που οι καθηγητές τόσα χρόνια επιμένουν ότι είναι το βασικότερο. Την ψυχολογία.
Ο Άνταμ Σμίθ, ο πατέρας του καπιταλισμού έλεγε ότι "το κέρδος θα ωθήσει τον φούρναρη να φτιάξει το ψωμί μας και όχι οτιδήποτε άλλο". Αυτό βρίσκει άκρα αντίθετη την Αριστερά, που θεωρεί όλον αυτόν τον μηχανισμό του κέρδους άδικο.
Θεωρεί και όχι άδικα πολλές φορές ότι το κεφάλαιο είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την επίτευξη κέρδους και σε αυτό δεν έχουν πρόσβαση όλοι.
Ο ΟΣΕ υλοποιεί επί σειρά ετών ανεξάρτητο προϋπολογισμό.
Δηλαδή έσοδα μείον έξοδα και την διαφορά την καλύπτει δανειζόμενος από τράπεζες με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Σκεφτείτε τον εαυτό σας διοικητή ενός τέτοιου οργανισμού και πολιτικό παιδί ενός κόμματος. Ότι θα θέλατε να κάνετε θα γινόταν.
Οτιδήποτε, από έργα, συμβάσεις, αναθέσεις μέχρι και αύξηση επιδομάτων θα μπορούσατε να κάνετε αφού στο τέλος θα πηγαίνατε σε μια τράπεζα και θα καλύπτατε την διαφορά.
Ο οργανισμός αυτήν την στιγμή έχει χρέος 10 δισεκατομμυρίων ευρώ, όσο και το χρέος μιας μικρής χώρας.
Δηλαδή ο κάθε Έλληνας, από μωρό μέχρι και τον γηραιότερο, χρωστάει στον ΟΣΕ 1.000 ευρώ παρόλο που πλήρωνε κανονικά το εισιτήριο του τόσα χρόνια.
Ο αρμόδιος υπουργός βέβαια σκέφτεται (δημόσια τουλάχιστον) το μέλλον των εργαζομένων καθώς και (ιδιωτικά) το δικό του σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι της ιστορίας και λίγο μοιάζουν να τον απασχολούν τα νούμερα.
Το παράδειγμα του ΟΣΕ ο οποίος είναι ''σοσιαλιστικού'' τύπου οργανισμός αποδεικνύει περίτρανα ότι το κίνητρο του κέρδους είναι ο καθοριστικός παράγοντας στην οικονομική μας ζωή. Γιατί τέτοιου μεγέθους ελλείμματα και χρέη δεν δημιουργούνται μόνο για να καλύψουν την ανάγκη μας για μετακίνηση. Σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχουν ράγες που να ενώνουν τα νησιά του Αιγαίου μεταξύ τους. Μάλλον έχουν καλύψει καπιταλιστικές ανάγκες ιδιωτών που εκμεταλλεύτηκαν επί χρόνια τις τραγικές δομές του συστήματος και τώρα αποτελούν αντικείμενο μελέτης του ΣΔΟΕ περί ''ξαφνικού πλουτισμού''.
Έτσι, διαμορφώνεται η καπιταλιστική αλήθεια μέσα στην σοσιαλιστική κοινωνία σε αυτήν την χώρα του παραλόγου. Η λευκή αλήθεια είναι ότι οι απλοί εργαζόμενοι δεν φταίνε σε αυτό. Τους προσέλαβαν με ''νόμιμες'' διασικασίες και πολλοί έκαναν την δουλειά που τους ανατέθηκε ευσυνείδητα. Η μαύρη αλήθεια ,όμως, είναι ότι πολίτες που επιλέγουν πολιτικούς για να εφαρμόσουν τις ανωτέρω πολιτικές καταλήγουν σε κάποιον οργανισμό τύπου ΔΝΤ για τον ''λογαριασμό''.
Και δεν είμαι σίγουρος αν μπορούν να επικαλεστούν ότι δεν γνώριζαν για την ‘’παραγγελία’’…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου