Ο πρώην πρωθυπουργός εξηγεί γιατί η κρίση αποδείχθηκε ισχυρότερη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τονίζει ότι θα χρειαστούμε πάνω από πέντε χρόνια για να την ξεπεράσουμε
«ΘΕΩΡΩ ότι δεν ήταν σωστό να αποφασιστεί η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον ευρωπαϊκό μηχανισμό» λέει ο κ. Κ. Σημίτης σε συνομιλία με «Το Βήμα» που έγινε στο ιδιαίτερο γραφείο του στην οδό Ακαδημίας.
«Ωστόσο» προσθέτει «από τη στιγμή που αυτό αποφασίστηκε και δημιουργήθηκε ένας αξιόπιστος μηχανισμός οικονομικής στήριξης κρατών δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για τη χρησιμότητά του και ......ορθά η κυβέρνηση,υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, προσέφυγε σε αυτόν».
Οσο κλιμακώνεται η πιστωτική κρίση για τη χώρα, πολλοί ρωτούν «γιατί δεν μιλάει ο Σημίτης». Ο ίδιος δεν προσφεύγει ούτε τώρα στη λογική των «ρητορικών πυροτεχνημάτων» για τα δελτία ειδήσεων και επιμένει στις λίγες,επιλεγμένες και καλά προετοιμασμένες παρεμβάσεις που μπορούν να επενεργήσουν εποικοδομητικά στον δημόσιο διάλογο.
Η πρώτη ομιλία του πρώην πρωθυπουργού μετά τις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα γίνει την προσεχή Τετάρτη 28
Απριλίου σε εκδήλωση της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας Βundesbank στο Μόναχο.
Δύο ημέρες μετά,την Παρασκευή το πρωί, θα συμμετάσχει σε πάνελ προσωπικοτήτων μαζί με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Γερμανίας κ. Χορστ Κέλερ, τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ.Ζαν-Κλοντ Τρισέ και τον επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ ΣτροςΚαν.
Πρόκειται για εκδήλωση του Ινστιτούτου Κβαντ του Μονάχου, εκδήλωση ανάλογη με τα γνωστά στην Αθήνα συνέδρια του «Εconomist».
«Πώς βλέπεις τα πράγματα;». Ο κ. Κ. Σημίτης ξεκινά συνήθως τη συζήτηση με τους συνομιλητές τους με αυτή την ερώτηση. Αλλά σύντομα ο κάθε συνομιλητής αντιλαμβάνεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός «βλέπει περισσότερα για τα πράγματα» απ΄ όσα θα υπολόγιζε κάποιος που δεν γνωρίζει πώς ακριβώς εργάζεται. Ο κ. Σημίτης παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις ελληνικές, τις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς εξελίξεις. Βρίσκεται καθημερινά στο γραφείο του στην οδό Ακαδημίας ή στο γραφείο που διαθέτει στη Βουλή και πάντοτε διατηρεί επαφές με προσωπικότητες και πολιτικούς της Ελλάδας και του εξωτερικού με τους οποίους έχει συνεργαστεί στο παρελθόν και συνομιλεί σε σταθερή βάση από τότε.
Στο πρόσφατα ανακαινισμένο (μετά την επίθεση με γκαζάκια του Ιανουαρίου, η οποία προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές) γραφείο της οδού Ακαδημίας επικρατεί η γνωστή ηρεμία. Η γνωστή αίσθηση ότι υπάρχει έλεγχος, λογική και ρεαλισμός μέσα στη διαχρονική ελληνική σύγχυση, ότι η αισιοδοξία δεν είναι άτοπη, ότι όλα είναι δυνατά με μέθοδο, πίστη στον στόχο και συστηματική δουλειά. Οπως θυμούνται οι συνεργάτες του, αυτό είναι κύριο χαρακτηριστικό του κλίματος και της ατμόσφαιρας σε όλα τα γραφεία από όπου πέρασε ο πρώην πρωθυπουργός, από το υπουργείο Οικονομίας (1985-1987) ως το Μέγαρο Μαξίμου (1996-2004). Σε αυτό δεν διαφωνεί φυσικά ο διευθυντής του Γραφείου του πρώην πρωθυπουργού κ. Ν.Θέμελης, ο πιο διαχρονικός συνεργάτης του κ. Σημίτη, σταθερά κοντά του από το 1981.
Δεν ήταν αναπόφευκτη
Ο κ. Σημίτης ενδιαφέρεται να συζητήσει τα θέματα που θα αναπτύξει στην ομιλία του στο Μόναχο. Ωστόσο δεν είναι αμέτοχος του δημοσίου διαλόγου που αναπτύσσεται στο εσωτερικό για τα αίτια της κρίσης. Απορρίπτει το επιχείρημα ότι «η χώρα πληρώνει τα λάθη δεκαετιών». Αποδέχεται ασφαλώς ότι το κράτος και το πολιτικό σύστημα λειτουργούν εδώ και δεκαετίες με πελατειακές λογικές, αλλά επισημαίνει ότι «από το 1994 ως το 2004 εφαρμόστηκαν πολιτικές που περιόρισαν αποφασιστικά τα φαινόμενα παθογένειας και οδήγησαν σε σημαντική πρόοδο». Και υπογραμμίζει ότι «το ΔΝΤ είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της πολιτικής των τελευταίων πέντε ετών, με το τέχνασμα μιας δήθεν απογραφής,τον διεθνή διασυρμό εξαιτίας αυτής της απογραφής και την κατηφόρα που ακολούθησε». Δεν αποδέχεται λοιπόν την άποψη που αρχίζει να διαμορφώνεται ότι η Ελλάδα προχωρούσε εδώ και δεκαετίες αργά και σταθερά προς το Ταμείο. «Γιατί δεν πήγε το 1949 η Ελλάδα στο ΔΝΤ, αμέσως μετά τον Πόλεμο και τον Εμφύλιο;Γιατί δεν πήγε το 1985;Πήγε τώρα εξαιτίας του κατήφορου που ακολούθησε μετά το 2004 και του εκτροχιασμού μετά το 2007». Πάντως ο κ. Σημίτης δεν είναι απαισιόδοξος, παρά τις ιδιαίτερα αρνητικές συνθήκες. «Ο ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει και το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν, όπως το 1985, όπως το 1996» λέει.
Κριτική στην ΟΝΕ
Στην ομιλία του στο Μόναχο ο κ. Σημίτης θα ασκήσει κριτική στον τρόπο λειτουργίας της Ευρώπης και της ΟΝΕ λέγοντας ότι η καθυστέρηση της οικονομικής ενοποίησης άφησε την ευρωζώνη αδύναμη μπροστά στην κρίση. Παράλληλα θα προειδοποιήσει ότι «στις αγορές διαφαίνονται ήδη νέες κερδοσκοπικές δυναμικές που θα οδηγήσουν και πάλι σε νέες στρεβλώσεις και κρίσεις». Ο κ. Σημίτης εξηγεί ότι η κρίση αποδείχθηκε ισχυρότερη του κανόνα του Μάαστριχτ περί μη διάσωσης χώρας μέλους και, όπως υπογραμμίζει, «εξελίχθηκε σε αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του κανόνα και σε απώλεια αξιοπιστίας του ευρώ». Εξαιτίας των προβλημάτων αυτών η κρίση των αδυνάτων μεταφέρθηκε στους ισχυρούς. Με βάση τα παραπάνω ο πρώην πρωθυπουργός προβλέπει ότι «σε παγκόσμιο επίπεδο δεν θα υπάρξει εκείνη η ζήτηση που θα συντείνει σε μια γρήγορη ανάπτυξη». Θεωρεί ότι στις ανεπτυγμένες χώρες θα απαιτηθούν δύο ως τρία χρόνια για να αναπληρωθούν οι υποχωρήσεις των ρυθμών ανάπτυξης που προκάλεσε η κρίση. «Στις χώρες του Νότου προβλέπεται ότι το διάστημα αυτό μπορεί να ξεπεράσει τα πέντε χρόνια» συμπληρώνει.
Δύο προτάσεις για την υπέρβαση
Για την ταχύτερη υπέρβαση της κρίσης έχει δύο συγκεκριμένες προτάσεις: Η πρώτη πρόταση είναι ότι πρέπει να επιδιωχθεί η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της Ενωσης. Θεωρεί αναγκαίο τον περιορισμό των εθνικών αυτονομιών στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής και υπογραμμίζει ότι «μόνο με οικονομική διακυβέρνηση είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν οι ανισορροπίες και ιδίως οι διαφορές μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Ενωσης». Κατά τον κ. Σημίτη πρέπει να υπάρξει υπέρβαση των σημερινών μακρόσυρτων διαδικασιών διαβούλευσης και απόφασης, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της προώθησης της οικονομικής διακυβέρνησης, είτε στο πλαίσιο της ΟΝΕ είτε μέσω μιας ενισχυμένης συνεργασίας στην οποία θα συμμετέχουν όσοι το επιθυμούν. Η δεύτερη πρόταση του κ. Σημίτη είναι η εκπόνηση και η υλοποίηση ενός γιγαντιαίου επενδυτικού προγράμματος για το σύνολο της Ενωσης. «Η Ενωση πρέπει να εξετάσει τη σκοπιμότητα δανεισμού της με την έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων» θα πει ο κ. Σημίτης στο Μόναχο, υπογραμμίζοντας ότι μόνο με αποφασιστικότητα και γενναίες πολιτικές αποφάσεις η Ενωση θα ανακτήσει από τις αγορές τον έλεγχο των εξελίξεων.
ΤΙ ΕΙΠΕ
«Εάν θεωρήσουμε ότι λίγο ως πολύ όλα θα προχωρήσουν κανονικά, όποιοι και αν κυβερνούν... ή αν πιστέψουμε πως υπάρχουν “αυτόματοι πιλότοι”, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε στασιμότητα ή και σε οπισθοδρόμηση». Δήλωση περί διαδοχής στην ηγεσία του ΠαΣοΚ,7 Ιανουαρίου 2004 «Πραγματική απογραφή δεν έγινε. Εγινε αλλαγή στη μεθοδολογία καταγραφής δαπανών με εμπάθεια και απερισκεψία. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά αρνητικό για τη χώρα. Η Ελλάδα έχασε στη διεθνή κοινή γνώμη την αξιοπιστία της». Δήλωση για την «απογραφή» της κυβέρνησης Καραμανλή, 16 Νοεμβρίου 2004 « Στην περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού κράτους, θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο ΔΝΤ. Θα είναι μια ταπεινωτική για την Ελλάδα εξέλιξη,η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας». Ομιλία κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, 18 Δεκεμβρίου 2008 ΤΙ ΛΕΕΙ
-«Το ΔΝΤ είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της πολιτικής των τελευταίων πέντε ετών». -«Η υπέρβαση της κρίσης θα ξεπεράσει τα πέντε χρόνια». - «Η Ενωση οφείλει να προχωρήσει, με όσα κράτη το επιθυμούν,στην οικονομική διακυβέρνηση». -«Η Ενωση πρέπει να εξετάσει τη σκοπιμότητα δανεισμού της με την έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=327838&ct=32&dt=25/04/2010#ixzz0m5QRb182
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου