Εν τω μεταξύ, δεν χρειάζεται πλέον να είσαι ειδικός για να καταλάβεις πως το σενάριο, η επόμενη κυβέρνηση να χρειαστεί να συμμαζέψει τη χώρα από τα ερείπια, γίνεται κάθε μέρα και πιο πιθανό.
Μόνο οι κυβερνώντες δεν το βλέπουν αυτό ή έστω κάνουν πως δεν το βλέπουν...
Η άποψη της στήλης ήταν και παραμένει πως...
η τελευταία ελπίδα αποφυγής της κατάρρευσης αυτής της χώρας χάθηκε το 2012, όταν αντί μιας κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας που θα προχωρούσε σε ριζικές τομές και επανίδρυση εκ βάθρων της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, επελέγη ο συμβιβασμός προκειμένου να αποκρούσει την επέλαση της παλαβής αριστεράς προς την εξουσία.
Βέβαια, για να προκύψει κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας χρειάζονται κόμματα και πολιτικές ηγεσίες που να αντιλαμβάνονται πως η πατρίδα κινδυνεύει και κυρίως λαός που να θέλει να σωθεί. Στην Ελλάδα φαίνεται πως απουσίαζαν άπαντα τα βασικά συστατικά της σωτηρίας.
Ο κ. Τσίπρας, ενδεχομένως κατά τους πιο αισιόδοξους, είχε την ευκαιρία να γυρίσει το "παιγνίδι" εάν μόλις είχε κερδίσει τις πρώτες εκλογές πέρυσι είχε διαπραγματευτεί με βάση το mail Χαρδούβελη και είχε κλείσει την αξιολόγηση πριν ένα χρόνο περίπου.
Η αύξηση του ΑΕΠ κατά 3-4% στη συνέχεια το 2015 θα του έδινε ενδεχομένως την ευκαιρία να δικαιολογήσει τη στροφή και επωφελούμενος της επιτυχίας να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.
Όμως φαίνεται πως απαιτούμε πολλά από τον κ. Τσίπρα. Προφανώς δεν είχε αντιληφθεί τα δεδομένα της κατάστασης, όπως πιθανόν δεν έχει αντιληφθεί πού οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τα σημερινά δεδομένα...
Το αποτέλεσμα είναι πως ακόμη και σήμερα, έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία του 2010, ακόμα συνταξιοδοτούνται 50άρηδες, οι νέοι που μπορούν φεύγουν από τη χώρα, οι επιχειρήσεις εξαντλούν τα έτοιμα που είχαν για ώρα ανάγκης και το "τσίρκο" του κ. Τσίπρα νομίζει πως το να κυβερνάς περιορίζεται στο να διορίζεις διάφορους κομματικούς αργόσχολους σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού.
Τα νοσοκομεία κατεβάζουν ρολά το ένα μετά το άλλο, τα σύνορα αμφισβητούνται ευθέως από δουλέμπορους ή γειτονικές χώρες και η κυβέρνηση πιστεύει πως κυβερνά επειδή έχει την ανοιχτή στήριξη της κας Μέρκελ και κατά περίσταση τη μερική του κου Σόιμπλε.
Εν τω μεταξύ, κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί γίνονται καθημερινά στόχοι αγανακτισμένων εξαπατημένων, κατά τρόπο επιθετικότερο από αυτόν που το κόμμα του κ. Τσίπρα υποδαύλιζε και ανεχόταν όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ανάλογα φαινόμενα πολιτικής αγριότητας.
Όλα αυτά πριν ακόμη προκύψει το παραμικρό πρόβλημα αδυναμίας καταβολής του συνόλου των μισθών και συντάξεων, κάτι που στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία αξιολόγησης σύντομα θα είναι θέμα εβδομάδων, είτε υπάρξει θα είναι θέμα μηνών. Τα μηνύματα από την κατάσταση της οικονομίας στο πρώτο δίμηνο είναι απογοητευτικά.
Η αντιπολίτευση
Η κατάσταση είναι τέτοια που η βάση της Νέας Δημοκρατίας αρχίζει να εξεγείρεται εναντίον της ηγεσίας και των ήπιων τόνων που αυτή κρατάει.
Είναι προφανές πως η ηγεσία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη έχει επιλέξει να κρατήσει ήπια στάση ενδεχομένως έχοντας δυο στόχους.
Ο ένας είναι να αφήσει την κυβέρνηση να υποστεί τις συνέπειες των δημαγωγικών επιλογών και να καταρρεύσει εκ των έσω.
Ο άλλος είναι προκειμένου να αποφύγει την παγίδα στην οποία έπεσε ο κ. Τσίπρας που υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα και τώρα τα στελέχη προπηλακίζονται (λεκτικά προς το παρόν...) κυρίως από αυτούς οι οποίοι τους χειροκροτούσαν πριν λίγους μήνες.
Ο δεύτερος στόχος εύλογα φοβίζει και ένα μέρος της βάσης της Νέας Δημοκρατίας που αντιλαμβάνεται πως η απουσία υποσχέσεων τους στερεί την αιτιολογία να απαιτήσουν αύριο να μην θιγούν τα δικά τους προνόμια.
Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται πως αντιλαμβάνεται πόσο πιθανό είναι το σενάριο να κληθεί σαν ο επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης να κυβερνήσει εν μέσω ερειπίων, σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Ο επόμενος πρωθυπουργός ενδεχομένως θα χρειαστεί να οδηγήσει τη χώρα στη νέα μεταπολίτευση, με εθνικά ζητήματα ανοιχτά, ειδικά δικαστήρια σε λειτουργία, όπως και την αυξημένη πλέον πιθανότητα διαχείρισης της εξόδου από το Ευρώ.
Τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης όπως το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ παίζουν το χαρτί της μετεξέλιξης της κυβέρνησης της "παλαβής" αριστεράς σε κυβέρνηση της κεντροαριστεράς. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι πως, αν και "γεωγραφικά" βρίσκονται στην κατάλληλη θέση τοποθετημένα, δεν φαίνεται προς το παρόν να εισπράττουν από τη διογκούμενη δυσαρέσκεια προς τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ.
Μια μερίδα από το 36-37% όσων ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποστασιοποιείται επιθετικά απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά δεν κινείται προς όμορους χώρους. Η μεγαλύτερη μετατόπιση αφορά τους παλιννοστούντες της Νέας Δημοκρατίας και όχι της κεντροαριστεράς.
Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως η κεντροαριστερά φαίνεται να επιστρέφει στον προδικτατορικό κατακερματισμό της.
Αντιθέτως, κερδισμένος μέχρι στιγμής από το ξαναμοίρασμα της τράπουλας φαίνεται πως είναι ο κ. Λεβέντης, καθώς εμφανίζεται να ελκύει και μέρος της αντισυστημικής ψήφου.
Η απουσία πολιτικού χώρου υποδοχής των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικής σημασίας για την επόμενη μέρα.
Αποτελεί την τελευταία ελπίδα του επιτελείου του κ. Τσίπρα καθώς με τους κατάλληλους χειρισμούς και κάποια αποτελέσματα θετικά στην οικονομία ή αλλού μπορεί να επαναπατριστεί ένα μέρος αυτών.
Αν δεν καταφέρει να τους επαναπατρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι και το πλέον πιθανό, το κοινό αυτό προστιθέμενο στην ήδη υπάρχουσα βάση του "Κανένα" θα μπορούσε να συμβάλλει στην πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται πως έχει επιλέξει να τους κερδίσει με τους όρους του στη φάση του πανικού που ενδέχεται να προκύψει σύντομα. Δεν έχει άλλη επιλογή, αλλά ούτε είναι βέβαιο πως θα το πετύχει...
Το μόνο πλεονέκτημα που διαθέτει αυτή τη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης είναι η ανθεκτικότητα που έχει δείξει ο κορμός της παράταξής του να διατηρήσει δυνάμεις πάνω από 25% σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία.
Πρόκειται για τον κορμό όμως που χρειάζεται να αλλάξει άρδην εκ των έσω. Παρά την έκπληξη της εκλογής του κ. Μητσοτάκης κόντρα στις βουλές των βαρόνων του κόμματος λόγω της κινητοποίησης μέρους της ευρύτερης εκλογικής βάσης δεν παρατηρείται ανάλογος εμπλουτισμός της κομματικής βάσης.
Εξάλλου κατά το παρελθόν η συντηρητική παράταξη άλλαζε πάντα με εξωτερικές παρεμβάσεις και τη δημιουργία νέων σχημάτων από εμβληματικά πρόσωπα.
Αν δεν καταφέρει ο κ. Μητσοτάκης ή κάποιο από τα λοιπά υφιστάμενα σχήματα να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί το πρόσωπο που θα το κάνει. Όταν το κοινό είναι έτοιμο, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ο αρχηγός που θα το εκπροσωπήσει. Μην ξεχνάμε πως διανύουμε μια περίοδο που σε όλον τον κόσμο η διάχυτη δυσαρέσκεια αναδεικνύει διάφορα αντισυμβατικά πρόσωπα σε ηγέτες αυξάνοντας τις πιθανότητες του κόσμου να βυθιστεί στο χάος.
Φυσικά η ανεξέλεγκτη μεταναστευτική και προσφυγική εισβολή που δέχεται η χώρα μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις προσεχείς εξελίξεις.
Η οικονομική κατάρρευση και η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση τους επόμενους μήνες μπορεί να ανατρέψουν τα πάντα προς άγνωστη κατεύθυνση σε χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων.
Όταν ο κάμπος είναι κατάξερος ένας τυχαίος σπινθήρας αρκεί...
Οι επιλογές της επόμενης κυβέρνησης είναι δυο.
Η πρώτη μοιάζει με την κατάσταση που είχε περιγράψει η Πατρίτσια Ρούσο όταν ανέλαβε τη διάσωση της εταιρείας Lucent, δηλ. την ανάγκη ο πιλότος και το πλήρωμα να αλλάξουν και τις δύο μηχανές στο αεροπλάνο που χάνει ύψος στον αέρα εν μέσω θυέλλης. Στην περίπτωσή μας χωρίς τη συνεργασία πολλών επιβατών οι οποίοι πιστεύουν πως πρόκειται για σκηνοθετημένο κόλπο ώστε να τους πάρουν τις μπροστινές θέσεις…
Η δεύτερη είναι να οργανώσει τους επιζώντες μετά τη συντριβή του αεροσκάφους.
Προς το παρόν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μοιάζει να αδιαφορεί για το αεροσκάφος που χάνει ύψος και νοιάζεται για τη διανομή του γεύματος της πρώτης θέσης στις πίσω σειρές.
Κώστας Στούπας
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου