Προσφυγικό διά χειρός Τουρκίας: Το γεωστρατηγικό σχέδιο του Ερντογάν

Η Τουρκία έχει σύνορα με τη Βουλγαρία και θαλάσσια σύνορα με παρευξείνιες χώρες, μέσω των οποίων θα μπορούσαν οι πρόσφυγες να περάσουν τα σύνορα της ΕΕ. 

Επέλεξε ωστόσο την Ελλάδα και έστησε τους «εθελοντικούς», παρακρατικούς, επίσημους και ανεπίσημους μηχανισμούς, ώστε να οδηγήσουν σχεδόν το σύνολο των προσφύγων στη χώρα μας, ιδιαίτερα μετά...
την ανάδειξη των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ. 

Αντικειμενικά οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες, προτεραιοποιώντας το εθνικό τους συμφέρον, έκλεισαν τα σύνορα κάνοντας αυτό που ήταν φυσικό προσδοκώμενο για την Τουρκία. Τη συσσώρευση προσφύγων στην Ελλάδα. 

Ουσιαστικά η Τουρκία εκκίνησε μια ωρολογιακή βόμβα που αποδυναμώνει σταδιακά τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, ενόσω εμείς διανύουμε ακόμα τη ρομαντική περίοδο διαχείρισης του Προσφυγικού. 

Αραγε δεν έχει σκεφθεί κανείς στην κυβέρνηση τι θα γίνει όταν κάποιοι από τους δεκάδες χιλιάδες σωρευμένους πρόσφυγες προφέρουν την εργασία τους σε χαμηλές αμοιβές σε μια κοινωνία με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους; 

Δεν έχουν αντιληφθεί τις απαξιωτικές συνέπειες στις τοπικές αγορές και στον τουρισμό όταν ο αστικός ιστός καταλαμβάνεται από πρόσφυγες; 

Δεν έχουν ανατρέξει στην Ιστορία αναζητώντας γνώση από τον τρόπο που αντέδρασαν οι τοπικές κοινωνίες στο κύμα προσφύγων της Μικράς Ασίας το 1922; 

Δεν έχουν αναλογιστεί για την ξενοφοβία, τις κοινωνικές συγκρούσεις και την αναπτυξιακή ανάσχεση; Ή μήπως προσβλέπουν στην περαιτέρω πόλωση στην αγορά εργασίας ως μέσο και άλλοθι για την απαξίωση των μισθών; 

Ισως οι ερωτήσεις αυτές να καταγράφονται ως αγαθές έναντι πολιτευτών που δεν κατανόησαν καν τον βαθμό εθνικής οπισθοχώρησης που σήμανε η παραχώρηση της φύλαξης των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων στο ΝΑΤΟ και την ακόλουθη αναγνώριση από αυτό διεκδικούμενων από την Τουρκία θαλάσσιων περιοχών του Αιγαίου. 

Ωστόσο παραμένουν ερωτήσεις έναντι «υπευθύνων» που με άλλοθι απραξίας τις ευθύνες της Ευρώπης και ένα επιφανειακό λαϊκίστικο «ανθρωπισμό» ενέπλεξαν τη χώρα σε μια δίνη διαχείρισης του Προσφυγικού που επιφέρει τη διαρκή απαξίωσή της. 

Η ελληνική κυβέρνηση ουδέποτε κατανόησε το γεωστρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας, ούτε σχεδίασε μια συνεκτική εθνική πολιτική για τον έλεγχο των συνεπειών του Προσφυγικού που μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνικό και οικονομικό δράμα όσο και σε εθνική καταστροφή. 

Είμαστε δέσμιοι αποφάσεων ανεύθυνων και αμόρφωτων ανθρώπων. 

Ερμαια της ιστορίας του μέλλοντος… 

Εθνος αιωρούμενο, κράτος παρίας, κοινωνία και οικονομία σε αποσάθρωση, εθνική ιδεολογία σε σήψη. 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΜΟΥΡΓΚΕΛΗ*

* Διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Εχει διατελέσει διευθύνον στέλεχος εταιρειών στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου της Οξφόρδης

http://wp.me/p3kVLZ-txg