Τι σημαίνει τελικά πατρίδα; Ποια είναι η πατρίδα μας; Είναι ο τόπος; Τα χρώματα; Είναι οι άνθρωποι ή μήπως ένα χαρτί που το γράφει;
Ίσως νά’ χει ξεχωριστή έννοια και σημασία και τον κάθε άνθρωπο που προέρχεται από το σύνολό της. Κάθε πατρίδα έχει εκείνες τις διαφορές που την ξεχωρίζουν από κάποια άλλη: άλλο πολιτισμό, άλλη ιστορία, άλλες ομορφιές, άλλες μυρωδιές, άλλο κόσμο!
Για να υπάρχει και να τιμάται, σημαίνει ότι κάποιοι πρόγονοι δούλεψαν σκληρά, πολέμησαν, θυσιάστηκαν για να την κρατήσουν δική τους, εφόσον τους ανήκε. Μάτωσαν για την ανάδειξη, την υπεροχή, την ιστορία της. Και κάθε πατρίδα γνωρίζει καλά, αφουγκράζεται και συγχρονίζεται με τους παλμούς των ανθρώπων που την αγαπούν, την τιμούν και το ανταποδίδει μέσα από τη νομοτέλεια των πραγμάτων της. Σαν τις μάνες, που, μια ζωή, τα παίρνουν όλα πάνω τους και ας υπομένουν. Ξέρουν να επιβιώνουν. Έχουν δυνάμεις.
Κάθε πατρίδα είναι μια μάνα· στην αφαίρεσή της, αν τη ζωγραφίζαμε. Πώς θα ήταν; Είναι περίεργο. Τη φαντάζομαι σαν μια σειρά από μικρές ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες εικόνες, να δείχνουν καρέ-καρέ την σειρά των ζωών και του πολιτισμού μας επάνω στην ίδια Γη, που υπάρχουμε όλοι. Γεννιόμαστε διαφορετικοί: άλλα χαρακτηριστικά, άλλη θρησκεία, άλλη γλώσσα, άλλα ενδιαφέροντα. Διαφέρουμε στην εμφάνιση, την ιδιοσυγκρασία, όλοι όμως έχουμε μια στέγη, μια πατρίδα. Και προερχόμαστε από τα σπλάχνα μιας μάνας που είναι πάντοτε έτοιμη να θυσιαστεί για εμάς. Είμαστε η εικόνα, η μικρογραφία της. Τα παιδιά της, με ιερό καθήκον να την προστατεύουμε. Μεγάλη ή μικρή, πλούσια ή φτωχή, κάθε μάνα, κάθε πατρίδα, έχει αξία ανεκτίμητη.
Πατρίδα, για κάποιον, μπορεί να είναι ο τόπος που γεννήθηκε, που άφησαν οι πρόγονοί του, που έκανε οικογένεια.
Κάθε πατρίδα είναι μια μάνα· στην αφαίρεσή της, αν τη ζωγραφίζαμε. Πώς θα ήταν; Είναι περίεργο. Τη φαντάζομαι σαν μια σειρά από μικρές ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες εικόνες, να δείχνουν καρέ-καρέ την σειρά των ζωών και του πολιτισμού μας επάνω στην ίδια Γη, που υπάρχουμε όλοι. Γεννιόμαστε διαφορετικοί: άλλα χαρακτηριστικά, άλλη θρησκεία, άλλη γλώσσα, άλλα ενδιαφέροντα. Διαφέρουμε στην εμφάνιση, την ιδιοσυγκρασία, όλοι όμως έχουμε μια στέγη, μια πατρίδα. Και προερχόμαστε από τα σπλάχνα μιας μάνας που είναι πάντοτε έτοιμη να θυσιαστεί για εμάς. Είμαστε η εικόνα, η μικρογραφία της. Τα παιδιά της, με ιερό καθήκον να την προστατεύουμε. Μεγάλη ή μικρή, πλούσια ή φτωχή, κάθε μάνα, κάθε πατρίδα, έχει αξία ανεκτίμητη.
Πατρίδα, για κάποιον, μπορεί να είναι ο τόπος που γεννήθηκε, που άφησαν οι πρόγονοί του, που έκανε οικογένεια.
Μπορεί να είναι ο τόπος ευδαιμονίας του γιατί εκεί αγαπήθηκε.
Μπορεί, πάλι, έτσι απλά να γράφεται στο διαβατήριο του σε μία σε μια λευκή σελίδα.
Καθένας όμως, προσλαμβάνει, επεξεργάζεται μέσα του και ζει με τα στοιχεία εκείνα που συγκρατούν τους άρρηκτους τους δεσμούς του με αυτές τις δύο: την πατρίδα και τη μητέρα: άλλοι αγαπούν με θεωρίες, άλλοι είναι πάντα έτοιμοι για πράξεις.
Γλασκώβη: Έγραψε η Μίνα Χαρδαλούπα- Καντοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου