Εδώ και σχεδόν τέσσερις μήνες ακούμε από τον Αλέξη Τσίπρα και από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η λύση στο ελληνικό πρόβλημα θα είναι μόνο πολιτική.
Ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αγνοήσουν τους γιάπηδες τεχνοκράτες των "θεσμών" και θα πάρουν πάνω τους τη σωτηρία της Ελλάδας με όποιους όρους επιθυμεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Πάνω στη λογική αυτή δομήθηκε όλη η διαπραγματευτική στρατηγική...
Από τη δημιουργική ασάφεια του κ. Βαρουφάκη που τίναζε στον αέρα τα νεύρα και την υπομονή των υπουργών Οικονομικών στο Eurogroup μέχρι τα μπρος – πίσω και τις αοριστίες μέτρων καθώς και τις μη κοστολογημένες προτάσεις, που εμφάνιζαν στις τεχνοκρατικές επιτροπές όπως το Euro Working Group ή το Brussels Group οι Έλληνες διαπραγματευτές.
Πόσες φορές δεν κατακεραύνωσε ο πρωθυπουργός και πολλοί υπουργοί τους "θεσμούς" όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ακόμη και στο ανώτατο επίπεδο... Πόσες φορές δεν αγνοήθηκαν ή λοιδορήθηκαν οι τεχνοκράτες, στη λογική του "δεν παίζει ρόλο τι λένε αυτοί, εμείς θα επιδιώξουμε πολιτική συμφωνία";
Ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη πλάνη, ακούσια ή εκούσια, από αυτή που υπέστη ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τι έγινε λοιπόν χθες; Στην κορύφωση του δράματος; Η Σύνοδος Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, από την οποία προσδοκούσε πολιτική λύση ο κ. Τσίπρας, ενημερώθηκε για το ελληνικό ζήτημα, αλλά δεν έκανε καμία ουσιαστική συζήτηση επ΄ αυτού. Δεν ελήφθη καμία απόφαση. Παραπέμποντας στις συζητήσεις για εξεύρεση λύσεις στις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εκπροσώπους των "θεσμών" και στο Eurogroup. Στους τεχνοκράτες δηλαδή και στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Επισημαίνοντας ότι δεν συντρέχει λόγος για νέα Ευρωσύνοδο...
Τι γίνεται Αλέξη; Γιατί τέτοιο χαστούκι; Γιατί τέτοιο άδειασμα; Πού είναι η πολιτική συμφωνία; Γιατί δεν πάτησε πόδι υπέρ της Ελλάδας η καγκελάριος Μέρκελ; Εσείς δεν λέγατε ότι έχει κάνει στην άκρη τον Σόιμπλε και παίρνει πάνω της την ελληνική υπόθεση; Γιατί επί τέσσερις μήνες τώρα διαλύαμε καθημερινά τη χώρα μέσα από την τραγική ασφυξία ρευστότητας, την γενικευμένη στάση πληρωμών, το απίστευτο πάγωμα της αγοράς, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, την επιδείνωση της κοινωνικής ανέχειας, κυνηγώντας μία χίμαιρα; Μόνο και μόνο επειδή σε κατέτρεχε μία ιδεοληψία;
Χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία να κλείσει η συμφωνία στις 20 Φεβρουαρίου, όταν και τα προτεινόμενα μέτρα ήταν πολύ πιο ελαστικά, όταν θα μπορούσε η χώρα να εξασφαλίσει το μέλλον της εντός του ευρώ χωρίς δραματικές νέες θυσίες, όταν και οι εταίροι ήταν πολύ πιο δεκτικοί, όταν ακόμη θεωρούσαν ότι έχουν απέναντί τους έναν δύσκολο αλλά σοβαρό συνομιλητή, όταν δεν είχε μεσολαβήσει η απαξίωση των σχέσεων σε βαθμό προσβλητικό με κορυφαίους διεθνείς θεσμικούς παράγοντες και πολιτικούς ηγέτες.
Αλλά όχι. Τίποτε δεν είχε σημασία, αφού στο τέλος ο Αλέξης θα πετύχαινε την πολιτική λύση. Την πολιτική συμφωνία. Δεν ξέρω αν κατάλαβε έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή, μετά από το τεράστιο αυτό πολιτικό χαστούκι ο πρωθυπουργός τι ακριβώς συμβαίνει, πού βρίσκεται, τι εκπροσωπεί, τι γίνεται γύρω του, πώς λειτουργούν τα πράγματα σε υψηλό επίπεδο, ποιες είναι οι ισορροπίες, οι σχέσεις και οι συμμαχίες, ποια πραγματικά είναι η δύναμή του και ποια περιθώρια πραγματικά έχει. Ας ελπίσουμε ότι κατάλαβε. Γιατί αλλιώς...
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πόσες φορές δεν κατακεραύνωσε ο πρωθυπουργός και πολλοί υπουργοί τους "θεσμούς" όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ακόμη και στο ανώτατο επίπεδο... Πόσες φορές δεν αγνοήθηκαν ή λοιδορήθηκαν οι τεχνοκράτες, στη λογική του "δεν παίζει ρόλο τι λένε αυτοί, εμείς θα επιδιώξουμε πολιτική συμφωνία";
Ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη πλάνη, ακούσια ή εκούσια, από αυτή που υπέστη ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τι έγινε λοιπόν χθες; Στην κορύφωση του δράματος; Η Σύνοδος Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, από την οποία προσδοκούσε πολιτική λύση ο κ. Τσίπρας, ενημερώθηκε για το ελληνικό ζήτημα, αλλά δεν έκανε καμία ουσιαστική συζήτηση επ΄ αυτού. Δεν ελήφθη καμία απόφαση. Παραπέμποντας στις συζητήσεις για εξεύρεση λύσεις στις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εκπροσώπους των "θεσμών" και στο Eurogroup. Στους τεχνοκράτες δηλαδή και στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Επισημαίνοντας ότι δεν συντρέχει λόγος για νέα Ευρωσύνοδο...
Τι γίνεται Αλέξη; Γιατί τέτοιο χαστούκι; Γιατί τέτοιο άδειασμα; Πού είναι η πολιτική συμφωνία; Γιατί δεν πάτησε πόδι υπέρ της Ελλάδας η καγκελάριος Μέρκελ; Εσείς δεν λέγατε ότι έχει κάνει στην άκρη τον Σόιμπλε και παίρνει πάνω της την ελληνική υπόθεση; Γιατί επί τέσσερις μήνες τώρα διαλύαμε καθημερινά τη χώρα μέσα από την τραγική ασφυξία ρευστότητας, την γενικευμένη στάση πληρωμών, το απίστευτο πάγωμα της αγοράς, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, την επιδείνωση της κοινωνικής ανέχειας, κυνηγώντας μία χίμαιρα; Μόνο και μόνο επειδή σε κατέτρεχε μία ιδεοληψία;
Χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία να κλείσει η συμφωνία στις 20 Φεβρουαρίου, όταν και τα προτεινόμενα μέτρα ήταν πολύ πιο ελαστικά, όταν θα μπορούσε η χώρα να εξασφαλίσει το μέλλον της εντός του ευρώ χωρίς δραματικές νέες θυσίες, όταν και οι εταίροι ήταν πολύ πιο δεκτικοί, όταν ακόμη θεωρούσαν ότι έχουν απέναντί τους έναν δύσκολο αλλά σοβαρό συνομιλητή, όταν δεν είχε μεσολαβήσει η απαξίωση των σχέσεων σε βαθμό προσβλητικό με κορυφαίους διεθνείς θεσμικούς παράγοντες και πολιτικούς ηγέτες.
Αλλά όχι. Τίποτε δεν είχε σημασία, αφού στο τέλος ο Αλέξης θα πετύχαινε την πολιτική λύση. Την πολιτική συμφωνία. Δεν ξέρω αν κατάλαβε έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή, μετά από το τεράστιο αυτό πολιτικό χαστούκι ο πρωθυπουργός τι ακριβώς συμβαίνει, πού βρίσκεται, τι εκπροσωπεί, τι γίνεται γύρω του, πώς λειτουργούν τα πράγματα σε υψηλό επίπεδο, ποιες είναι οι ισορροπίες, οι σχέσεις και οι συμμαχίες, ποια πραγματικά είναι η δύναμή του και ποια περιθώρια πραγματικά έχει. Ας ελπίσουμε ότι κατάλαβε. Γιατί αλλιώς...
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου