ΑΓΩΓΟΣ TAP Αυτή η κόντρα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση για τον TAP έχει καταντήσει εκνευριστική, αν μη τι άλλο από το μέγεθος της επιπολαιότητας της. H αντιπολίτευση αποδεικνύει καθημερινά, ότιδεν έχει ιδέα για τι μιλάει.
Για του λόγου το αληθές, ας πάρουμε την πύρινη ανακοίνωση του τμήματος ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ της 13.02. «Δεν είναι δυνατόν τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τόσο σοβαρά ενεργειακά και γεωπολιτικά ζητήματα να τις μαθαίνει ο λαός από τα ΜΜΕ, και εκ των υστέρων», αναφέρεται εκεί.Για την ιστορία, το σχέδιο για τον TAP ανακοινώθηκε το 2003, το 2005/6 εντάχθηκε στα...
διευρωπαϊκά δίκτυα (ΤΕΝ) το 2008 πήρε άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για την κατασκευή 200 χιλιομέτρων εντός ελληνικού εδάφους επί υπουργού Ανάπτυξης Φώλια. Την άνοιξη του 2012 η Ελλάδα υπέγραψε ένα μνημόνιο συνεργασίας με την Ελβετία, που συμπεριλαμβάνει και τον TAP, το Σεπτέμβρη του 2012, Ελλάδα, Ιταλία και Αλβανία ένα μνημόνιο συνεργασίας. Όποιος έμαθε ότι υπάρχει ο TAP από το δελτίο του MEGA στις 13.2, δικό του το λάθος.
Στο δελτίο αναφέρεται επίσης, ότι «η κυβέρνηση δεν έχει δώσει καμιά επίσημη και ολοκληρωμένη ενημέρωση για τον αγωγό αυτό, δηλαδή τα χαρακτηριστικά του, πόσο το σχέδιο αυτό είναι ρεαλιστικό σε σχέση με τα αποθέματα που θα τον τροφοδοτήσουν, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και ποια ταοφέλη από τον συγκεκριμένο αγωγό σε σχέση και με άλλους αγωγούς που επίσης οι κυβερνήσεις της χώρας μας είχαν προκρίνει και δεσμευτεί (SOUTH STREAM, ITGI) στο παρελθόν».
Προφανώς. Γιατί σε αντίθεση με τον South Stream που είναι ένα κοινό πρότζεκτ με τη Ρωσία, ή τονITGI μέσω του οποίου οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ήθελαν να εκμεταλλευτούν το «νότιο διάδρομο» ο TAP σε καμία φάση της δημιουργίας του δεν υπήρξε πρωτοβουλία, σχεδιασμός, πρόκριμα της ελληνικής πλευράς.
Ο TAP είναι μια ελβετική πρωτοβουλία, της κρατικής εταιρίας ενέργειας των νοτιοανατολικών καντονιών EGL/Axpo η οποία έχει σκοπό να τροφοδοτήσει κατ’ αρχάς τα 5 εργοστάσια αερίου της στην Ιταλία. Οι Ελβετοί το σκέφτηκαν, έκαναν τις μελέτες, το ενέταξαν στα ευρωπαϊκά δίκτυα ΤΕΝ-Ε, βρήκαν τους Νορβηγούς της Statoil ως συνεταίρους και πήγαν στους Αζέρους για να κλείσουν τη συμφωνία (Την άνοιξη του 2012, το Κονσόρτιουμ Σαχ Ντενίζ στο Αζερμπαϊτζάν επέλεξε τον TAP καταρχήν ως τον κύριο διάδρομο για την Ιταλία).
Και καθώς η «γεωπολιτική διάσταση» ήταν αδιάφορη στους Ελβετούς, πρωταρχικό τους μέλημα ήταν ο συντομότερος δρόμος για την Ιταλία, ο οποίος από πλευράς κόστους (υποθαλάσσια κατασκευή) περνάει μέσω Αλβανίας. Οι λεπτομέρειες του έργου είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα του TAP και η EGL/Axpo δεν αρνείται πληροφόρηση σε οποίον πραγματικά ενδιαφέρεται…
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει ακάθεκτη: «Η παρουσία των ΗΠΑ στην σημερινή υπογραφή είναι ενδεικτικές του γεγονότος, ότι οι ΗΠΑ επηρεάζουν καθοριστικά τις επιλογές και της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης. Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις μας ότι οι ΗΠΑ έχουν θέση θέμα να μην υπάρξει ενδυνάμωση των ενεργειακών μας σχέσεων με τη Ρωσία». Πράγματι υπάρχει ένα ενδιαφέρον των ΗΠΑ να ενεργοποιηθεί ο νότιος διάδρομος, ουδέποτε όμως πρόκριναν τον TAP, αλλά το ανταγωνιστικό σχέδιο Nabbuco West. Τον Ρούμπιν τον είδαν όλοι, του πήραν συνέντευξη και τα κανάλια, προφανώς αγνοώντας την παρουσία του υπουργού Ενέργειας της Ελβετίας Βάλτερ Στάινμαν στην εκδήλωση.
Παρεμπιπτόντως, όποιος ρίξει μια ματιά στις ετήσιες εκθέσεις της EGL/Axpo θα διαπιστώσει, ότι το 2008 - καταμεσής δηλαδή στο αμερικανικό εμπάργκο - η EGL και η ιρανική εταιρεία εξαγωγής αερίου NIGEC υπέγραψαν συμβόλαιο για διάρκειας 25 ετών για μακροπρόθεσμη προμήθεια αερίου από το Ιράν στην Ευρώπη, ετήσιου όγκου 5,5 δις κυβικών. Πόσο άρεσε αυτό στην Ουάσιγκτον;
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει αντιφατική τη στάση της κυβέρνησης «που από τη μια υπογράφει τον TAP και από την άλλη εισάγει για κύρωση μνημόνιο με την Τουρκία για τον ITGI. Όσο όμως οι Αζέροι δεν έχουν πάρει την οριστική τους απόφαση, ο ITGI παραμένει στο παιχνίδι όπως και ο Nabbuco West, που δεν περνάει από τη χώρα μας. Γιατί να τον θάψει η ελληνική πλευρά;
Το αποκορύφωμα όμως είναι η βαρύγδουπη φράση, ότι «για τον ΣΥΡΙΖΑ, η διαμόρφωση δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την προώθηση μεγάλων ενεργειακών σχεδίων όπως οι αγωγοί».
Μάλιστα. Μέχρι να είναι σε θέσει να κάνει τέτοιο σχεδιασμό το τμήμα Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να πούμε όχι στους Ελβετούς υποθέτω. Ας σοβαρευτούμε λίγο. Αν οι Αζέροι αποφασίσουν υπέρ του TAP, ώσπου να τεθεί σε λειτουργία θα έχουν περάσει 15 χρόνια από την σύλληψη του. Αν είναι να περιμένουν και τη «διαμόρφωση δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού», τότε οι Ελβετοί και οι Νορβηγοί (που ελέγχουν τον TAP κατά 85%) μπορεί να ξανασκεφτούν το βόρειο διάδρομο (Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Αλβανία που απέρριψαν για λόγους κόστους στη μελέτη σκοπιμότητας το 2006) ή να αποφασίσουν ότι το έργο είναι ασύμφορο και να τροφοδοτήσουν τα εργοστάσια τους στην Ιταλία με αέριο από τους υφιστάμενους αγωγούς της Gazprom.Οι γεωπολιτικές διαστάσεις τους είναι αδιάφορες, λεφτά θέλουν να βγάλουν.
Άλλοι καίγονται για τη γεωπολιτική…
Θέμης Δαγκλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου