Ο Τσίπρας στην Τροία

Tου Αλέξη Καλοκαιρινού

 

Όσοι είδαν τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα χτες το βράδυ στον Στέλιο Κούλογλου (ΝΕΤ) δεν έχουν στο εξής τη δικαιολογία της σύγχυσης. 

Η σύγχυση καλλιεργείται από δημοσιολόγους που ισχυρίζονται ότι στις επόμενες εκλογές αντιπαρατίθενται μια κεντροδεξιά με πυρήνα τη ΝΔ και μια κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας επιβεβαίωσε αυτό που αποτελεί πάγια, κοινή και δημόσια παραδοχή του πολιτικού φορέα τον οποίο εκπροσωπεί: Δεν έχει καμιά σχέση με την κεντροαριστερά...

Η φιλοδοξία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να καλύψει το χώρο «από τα αριστερά της Αριστεράς ως τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ». 

Σε αυτό το χώρο θέλουν να προσελκύσουν μια πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Όσο για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, σήμερα εκφράζει, «τα συμφέροντα της αστικής τάξης και της διαπλοκής».

Η εχθρότητα του κ. Τσίπρα προς την αστική τάξη είναι έκδηλη και απροκάλυπτη. Είναι εχθρότητα ταξική. Στις ερχόμενες εκλογές, η αστική τάξη θα ηττηθεί από την Αριστερά. Αυτή είναι η εκπεφρασμένη επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ. Το αστικό σύστημα θα σαρωθεί. Τόσο η νέα τάξη που θα κυριαρχήσει επί της αστικής, όσο και το νέο σύστημα που θα αντικαταστήσει την αστική δημοκρατία αφήνονται στο ημίφως της ρητορικής ασάφειας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», το οποίο συναθροίζει μικρά κομμουνιστικά κόμματα που κινούνται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής των χωρών τους. Με αυτούς τους συμμάχους ο κ. Τσίπρας (εμφανίζεται να) πιστεύει ότι θα ανατρέψει το αστικό σύστημα της Ευρώπης. Βέβαια, το όπλο που θεωρεί ότι κρατά είναι η απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να συναντήσει τη Μέρκελ ζωσμένος με εκρηκτικά. (Τα εκρηκτικά είμαστε εμείς). Αν η Μέρκελ δεν απαρνηθεί τον καπιταλισμό, όπως ρητώς επιτάσσει το μανιφέστο του «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», η Ευρώπη θα γίνει παρανάλωμα. Αυτό (εμφανίζεται να) πιστεύει ο κ. Τσίπρας.

Συνεπώς, σύμφωνα με τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, οι επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα έχουν ένα διακύβευμα που υπερβαίνει κατά πολύ τη χώρα και τους πολίτες της. Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, λέει ο κ. Τσίπρας «θα γίνει ο Δούρειος Ίππος μιας μεγάλης αλλαγής σε όλη την Ευρώπη». Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε τη Μεγάλη Πορεία για να ελευθερώσει τους «ευρωπαϊκούς λαούς». Στο μυαλό του, οι «ευρωπαϊκοί λαοί» θέλουν να απαλλαγούν από τον αστικό πολιτισμό και την αστική δημοκρατία. Από κάποια παρεξήγηση, όμως, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θέλει όλο και περισσότερο να απαλλαγεί τα έξοδα σίτισης του υποψήφιου σωτήρα της. (Μάλλον η παρεξήγηση οφείλεται στο ότι η έννοια της κοινής γνώμης αποτελεί αστικό εφεύρημα).

Η απειλή του κ. Τσίπρα ότι θα ανατινάξει τη χώρα του καταμεσής στην αγορά της Ευρώπης, αφορά εξίσου τη Μέρκελ, τον Ολάντ και όλους τους υπόλοιπους (δημοκρατικά εκλεγμένους, αν θυμάμαι σωστά) ηγέτες των χωρών της Ε.Ε., που συμβαίνει όλοι τους να ηγούνται αστικών κομμάτων. Αντιστρέφοντας τους όρους, ο κ. Τσίπρας προτίθεται να πουλήσει στους ευρωπαίους αστούς το σκοινί με το οποίο θα κρεμαστούν. Αλλά η αντιστροφή αχρηστεύει το επιχείρημα. Ο κ. Τσίπρας θα πει στους υπόλοιπους ευρωπαίους ηγέτες ότι τους συμφέρει οικονομικά να προσχωρήσουν στους σοσιαλισμό, όπως τον αντιλαμβάνονται οι εναπομείναντες ευρωπαίοι κομμουνιστές. Δηλαδή, θα τους στοιχήσει λιγότερο να πεθάνουν παρά να ζήσουν.

Το πιθανότερο είναι ότι ο βομβιστής θα πεθάνει μονάχος, με τα εκρηκτικά του. Η Ευρώπη, ούτως ή άλλως, θα στρίψει προς μια κατεύθυνση λιγότερης δημοσιονομικής πειθαρχίας, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά χωρίς εμάς. Για λόγους όχι τόσο οικονομικούς όσο πολιτικούς. Για την Ευρώπη, το κόστος υποχώρησης σε πολιτικό εκβιασμό είναι ασύγκριτο με το κόστος της ελληνικής αυτοχειρίας.

Όμως το προφανές φαίνεται αδιανόητο στους περισσότερους Έλληνες. Γεγονός που εξηγεί τη Μεγάλη Πορεία που ξεκινάμε, δεμένοι στη ζώνη του βομβιστή ή κρυμμένοι στην κοιλιά του Δούρειου Ίππου, έτοιμοι να πεταχτούμε και να κυνηγήσουμε τους (ευρωπαίους) αστούς.