Ενα πιάτο που τρώγεται κρύο

Μόνιμη επωδός των αναλυτών του εκλογικού αποτελέσματος είναι η διαπίστωση πως ο χάρτης του εκλογικού σώματος και των πολιτικών κομμάτων, δεν έχει καμία σχέση με τα δεδομένα προ διετίας - τριετίας. 

Προφανές το συμπέρασμα, αλλά και η εξήγηση είναι απλή.

Ούτε η εικόνα της Ελλάδας σήμερα έχει καμιά σχέση με την εικόνα προ διετίας. 

Η χώρα έχει 700.000 περισσότερους ανέργους, από ό,τι είχε το 2009, δεκάδες χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χιλιάδες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις να κλονίζονται, εκατομμύρια νοικοκυριά στα όρια της απόγνωσης από τους έκτακτους φόρους και τις εισφορές και την αβεβαιότητα για το αύριο, καθώς δεν τους δόθηκε και δεν τους δίνεται καμία προοπτική, καμία διέξοδος, καμία ελπίδα...

Υπάρχει και μια μικρή μερίδα πολιτών και επιχειρήσεων, που έμειναν σχετικά αλώβητοι από τα μέτρα της τελευταίας διετίας ή είχε απώλειες που αντιμετωπίζονται, αλλά και αυτοί έχουν μια βαθιά ανησυχία για το αύριο και την αγωνία μήπως είναι τα θύματα των επόμενων μέτρων.

Σε όλους αυτούς, που επλήγησαν και όσους ακόμα αντέχουν, αλλά φοβούνται, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το μήνυμα που τους στάλθηκε είναι πως τον Ιούνιο θα επιβληθούν και νέα μέτρα, ύψους 14,5 δισ. ευρώ, όπως αναγράφει ξεκάθαρα το μνημόνιο, αλλά και ο κίνδυνος να επιβληθούν και άλλα, αν αποτύχουν αυτοί που εφαρμόζουν το πρόγραμμα.

Το αντάλλαγμα και το μοναδικό επιχείρημα των αλλεπάλληλων μέτρων είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ. 

Σίγουρα αποτελεί ισχυρό επιχείρημα, το οποίο όμως αποδυναμώνεται, όταν απευθύνεται σε απελπισμένους.

Οι πολίτες θα μπορούσαν να αποδεχτούν και τα νέα μέτρα, με βαριά καρδιά, αν τους δινόταν ελπίδα, προοπτική. 

Oμως δυόμισι χρόνια τώρα, δεν κατέστη δυνατό ακόμα να μπει «πάτος στο βαρέλι», όπως υπόσχονταν οι υπουργοί Οικονομικών, ενώ η επάνοδος της οικονομίας σε αναπτυξιακούς ρυθμούς αναβάλλεται συνεχώς, με την τελευταία εκτίμηση να την τοποθετεί στο τέλος του 2013, αλλά με ισχυρές αμφιβολίες. Δηλαδή, δεν δόθηκε ελπίδα.

Είναι μια πραγματικότητα που αγνόησαν οι επικοινωνιολόγοι των δύο μεγάλων κομμάτων, οι ηγεσίες τους, καθώς και όσοι αιφνιδιάστηκαν από την έκταση του αποτελέσματος. 

Την αγνόησαν και οι δανειστές, η Κομισιόν και το ΔΝΤ, παρά την πλούσια διεθνή εμπειρία από αντίστοιχα οικονομικά πειράματα σε άλλες χώρες, όπως η Αργεντινή.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα της Κυριακής δεν φαίνεται να δίνει διέξοδο, ούτε στους απελπισμένους.

Καθώς περνούν οι μέρες, υποχωρεί η ικανοποίηση της εκδίκησης, και αντικαθίσταται από τον προβληματισμό και την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι.  

Η χώρα θα λάβει τη δόση του Μαΐου, αλλά έπονται και οι άλλες, του Ιουνίου, του Ιουλίου και των επόμενων μηνών. Και οι δανειστές μας δεν είναι ανοιχτοχέρηδες, ενώ οι ανάγκες μας είναι πιεστικές.

ΠΑΝΟΣ ΚΑΚΟΥΡΗΣ 

 pkak@naftemporiki.gr