Ο Φώτης Κουβέλης έχει μια ζαριά.
Το Σάββατο, στη σύσκεψη των αρχηγών υπό τον Παπούλια ή
θα συναινέσει στη δημιουργία κυβέρνησης, ή
θα ανοίξει το δρόμο για νέες εκλογές.
Και τα δύο σενάρια είναι εξ’ ίσου εφιαλτικά για τη Δημοκρατική Αριστερά.
Στις εκλογές, το νέο κόμμα, που ακόμα δεν κατάφερε να χαρεί την είσοδο του στη βουλή κινδυνεύει να συμπαρασυρθεί από το ρεύμα Τσίπρα, να πεθάνει δηλαδή πάνω στη γέννα.
Στις εκλογές, το νέο κόμμα, που ακόμα δεν κατάφερε να χαρεί την είσοδο του στη βουλή κινδυνεύει να συμπαρασυρθεί από το ρεύμα Τσίπρα, να πεθάνει δηλαδή πάνω στη γέννα.
Αν όμως δώσει ψήφο για να
δημιουργηθεί κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αντιμετωπίζει όχι μόνο την
απειλή της εξαφάνισης, αλλά και το στιγματισμό του «εφιάλτη» που
εμπόδισε την Αριστερά να καταλάβει τα Ανάκτορα...
Εξ’ αριστερών άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες βολές, πριν καν ακόμα ο κ. Κουβέλης πάρει την απόφαση τους. Για «πραξικόπημα» και «νέους Τσιριμώκους» έκανε λόγο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο διαδίκτυο οι φανς του ΣΥΡΙΖΑ βυσσοδομούν ήδη εναντίον του.
Στη ΔΗΜΑΡ έχουν βάλει τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ως όρο όχι πια για να στριμώξουν τον Τσίπρα, αλλά γιατί αυτό επιβάλλει η κοινή λογική. Ακόμα και αν ξεπεράσουν τις αναστολές τους, ποιά κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει κόντρα στο ρεύμα και με το ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να κινητοποιεί κάθε φορά το λαό στους δρόμους;
Ακόμα και εκείνα τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που θέλουν να κάνουν το παράτολμο βήμα της συγκυβέρνησης μιλούν για ισχυρά ανταλλάγματα που μπορούν να κατευνάσουν τον κόσμο, όχι δηλαδή από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε αξιώματα, αλλά από την πλευρά της τρόικας σε ουσιαστικές παραχωρήσεις, όπως π.χ. την άρση της νομοθεσίας για τις συλλογικές συμβάσεις που και προεκλογικά έχει ζητήσει ο κ. Κουβέλης. Αυτό δείχνει πάντως προς το παρόν πάρα πολύ δύσκολο. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η κοινοβουλευτική ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς, που θα συνεδριάσει σήμερα στη βουλή, δεν θα γίνει σε κλίμα πανηγυρικό αλλά προβληματισμού και κατήφειας…
Στο ΣΥΡΙΖΑ η κοινοβουλευτική ομάδα έγινε σε πανηγυρικό κλίμα, οι προβληματισμοί δεν είναι ακόμα εμφανείς. Προς το παρόν στο κόμμα, ή καλύτερα στη Συμμαχία κυριαρχεί η πόρωση για νέες εκλογές, σαν την ομάδα που βλέπει το πρωτάθλημα να έρχεται. Στην Κουμουνδούρου ζουν με το όνειρο του 1981, βλέπουν την εξουσία να γλυστρά στο πιάτο τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ωστόσο ενίοτε σαν τραγωδία και από αυτήν την άποψη και ο Αλέξης μια ζαριά έχει. Αν η χώρα αντέξει ως τον Ιούνιο και εκείνος καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές (γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί αντισυσπείρωση που θα τον ξεπεράσει) θα πρέπει να πάει να διαπραγματευτεί όλα αυτά που ευαγγελίζεται και να τα πετύχει, ή τουλάχιστον να πετύχει να αποκομίσει κάτι κρατώντας τη χώρα στο ευρώ.
Η Ελλάδα του 2012 δεν είναι η Ελλάδα του 1981, ο κ. Τσίπρας δεν έχει καθόλου χρόνο να εδραιωθεί. Αν η απειλή διακοπής της χρηματοδότησης σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων, όπως απειλεί το Βερολίνο και αν η σκληρή στάση της Μέρκελ αποδειχτεί ότι δεν είναι μπλόφα, όπως πιστεύουν ομοθυμαδόν τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του κόμματος τότε ο κ. Τσίπρας ή θα πρέπει να υποχωρήσει ή να επιμείνει αναλαμβάνοντας το οικονομικό κοινωνικό και πολιτικό κόστος, κάτι που μάλλον θα σημαίνει ότι θα βρεθεί σε ανάλογα δύσκολη θέση με αυτήν που βρίσκεται σήμερα ο κ. Κουβέλης.
Όλα αυτά δεν είναι στο απώτερο μέλλον, μπορούν να συμβούν σε ένα μήνα από σήμερα…
Θέμης Δαγκλής
Εξ’ αριστερών άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες βολές, πριν καν ακόμα ο κ. Κουβέλης πάρει την απόφαση τους. Για «πραξικόπημα» και «νέους Τσιριμώκους» έκανε λόγο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο διαδίκτυο οι φανς του ΣΥΡΙΖΑ βυσσοδομούν ήδη εναντίον του.
Στη ΔΗΜΑΡ έχουν βάλει τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ως όρο όχι πια για να στριμώξουν τον Τσίπρα, αλλά γιατί αυτό επιβάλλει η κοινή λογική. Ακόμα και αν ξεπεράσουν τις αναστολές τους, ποιά κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει κόντρα στο ρεύμα και με το ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να κινητοποιεί κάθε φορά το λαό στους δρόμους;
Ακόμα και εκείνα τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που θέλουν να κάνουν το παράτολμο βήμα της συγκυβέρνησης μιλούν για ισχυρά ανταλλάγματα που μπορούν να κατευνάσουν τον κόσμο, όχι δηλαδή από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε αξιώματα, αλλά από την πλευρά της τρόικας σε ουσιαστικές παραχωρήσεις, όπως π.χ. την άρση της νομοθεσίας για τις συλλογικές συμβάσεις που και προεκλογικά έχει ζητήσει ο κ. Κουβέλης. Αυτό δείχνει πάντως προς το παρόν πάρα πολύ δύσκολο. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η κοινοβουλευτική ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς, που θα συνεδριάσει σήμερα στη βουλή, δεν θα γίνει σε κλίμα πανηγυρικό αλλά προβληματισμού και κατήφειας…
Στο ΣΥΡΙΖΑ η κοινοβουλευτική ομάδα έγινε σε πανηγυρικό κλίμα, οι προβληματισμοί δεν είναι ακόμα εμφανείς. Προς το παρόν στο κόμμα, ή καλύτερα στη Συμμαχία κυριαρχεί η πόρωση για νέες εκλογές, σαν την ομάδα που βλέπει το πρωτάθλημα να έρχεται. Στην Κουμουνδούρου ζουν με το όνειρο του 1981, βλέπουν την εξουσία να γλυστρά στο πιάτο τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ωστόσο ενίοτε σαν τραγωδία και από αυτήν την άποψη και ο Αλέξης μια ζαριά έχει. Αν η χώρα αντέξει ως τον Ιούνιο και εκείνος καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές (γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί αντισυσπείρωση που θα τον ξεπεράσει) θα πρέπει να πάει να διαπραγματευτεί όλα αυτά που ευαγγελίζεται και να τα πετύχει, ή τουλάχιστον να πετύχει να αποκομίσει κάτι κρατώντας τη χώρα στο ευρώ.
Η Ελλάδα του 2012 δεν είναι η Ελλάδα του 1981, ο κ. Τσίπρας δεν έχει καθόλου χρόνο να εδραιωθεί. Αν η απειλή διακοπής της χρηματοδότησης σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων, όπως απειλεί το Βερολίνο και αν η σκληρή στάση της Μέρκελ αποδειχτεί ότι δεν είναι μπλόφα, όπως πιστεύουν ομοθυμαδόν τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του κόμματος τότε ο κ. Τσίπρας ή θα πρέπει να υποχωρήσει ή να επιμείνει αναλαμβάνοντας το οικονομικό κοινωνικό και πολιτικό κόστος, κάτι που μάλλον θα σημαίνει ότι θα βρεθεί σε ανάλογα δύσκολη θέση με αυτήν που βρίσκεται σήμερα ο κ. Κουβέλης.
Όλα αυτά δεν είναι στο απώτερο μέλλον, μπορούν να συμβούν σε ένα μήνα από σήμερα…
Θέμης Δαγκλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου