Η τελευταία ευκαιρία

Αντιμέτωπη με την τελευταία της ευκαιρία για την κατοχύρωση της θέσης της στην Ευρώπη βρίσκεται η χώρα. 

Είτε αναζητηθεί η δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου είτε στόχος είναι η διερεύνηση δυνατοτήτων, που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να κερδίσει χρόνο εν όψει γενικότερων αναδιατάξεων στην Ευρώπη, οι πιέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα ενταθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες, ακόμη κι αν εν τέλει κάτι τέτοιο αποφασιστεί πως θα γίνει έπειτα από μία νέα προσφυγή στις κάλπες.

Νεφελώδες τοπίο στο εσωτερικό...

Επειτα από την καταγραφή του εκλογικού αποτελέσματος της προηγούμενης Κυριακής και καθώς το μήνυμα των πολιτών ήταν από μία πλευρά σαφές και από την άλλη ανέδειξε πολλαπλές δυσκολίες σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης, οι ώρες και ημέρες που ακολουθούν είναι εξαιρετικά κρίσιμες.

Εν αναμονή της τελευταίας προσπάθειας που θα καταβληθεί για γεφύρωση των χασμάτων που προέκυψαν μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και των συσχετισμών που καταγράφηκαν στις κάλπες της 6ης Μαΐου, τα διλήμματα της προηγούμενης περιόδου αναδιατυπώνονται με δραματικό τρόπο και θέτουν τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις της ενώπιον των ευθυνών τους.

...σαφές μήνυμα από τη Ευρώπη

Η Ευρώπη και το ΔΝΤ έχουν διαμηνύσει με πολλούς τρόπους και δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων, ότι δεν συζητούν ανατροπές στο διαμορφωμένο πρόγραμμα, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ήδη καταδείξει τις διαθέσεις τους, αποδεσμεύοντας με το σταγονόμετρο τις δόσεις της νέας οικονομικής βοήθειας, καθώς από τα 5,2 δισ. της χρηματοδότησης αποφασίστηκε να χορηγηθούν 4,2 δισ. τις προηγούμενες ημέρες.

Υπό τις συνθήκες αυτές, οι πολιτικοί αρχηγοί αναμένεται να έχουν έναν τελευταίο κύκλο επαφών και συναντήσεων υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια.

Καθώς τα πάντα είναι γνωστά σε όλους, στη συνάντηση αυτή εκφράζονται (λιγοστές) ελπίδες από στελέχη τουλάχιστον της ΝΔ, του ΠαΣοΚ, της ΔΗΜΑΡ και σε μικρότερο βαθμό του ΣΥΡΙΖΑ, πως θα μπορούσε να βρεθεί μία φόρμουλα, η οποία θα δώσει μία προσωρινή έστω διέξοδο, προκειμένου να σχηματιστεί μία κυβέρνηση που θα προσπαθήσει κατ' αρχάς να κερδίσει χρόνο.

Από τη στιγμή που οι τρεις πολιτικές δυνάμεις επιμένουν στη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται αμετακίνητος από τη θέση του για άμεση αναθεώρηση τουλάχιστον κάποιων διατάξεων του δεύτερου μνημονίου, όλες οι πολιτικές δυνάμεις προετοιμάζονται για αναδιπλώσεις ή για την νέα προσφυγή στις κάλπες, κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα ή στα τέλη Ιουνίου.

Η απολύτως τελευταία ευκαιρία

Σε μία τέτοια περίπτωση, όλοι θα γνωρίζουν ότι οι νέες εκλογές θα είναι σε απόλυτο βαθμό η τελευταία ευκαιρία της χώρας.

Η διενέργεια αυτών των εκλογών θα είναι πιθανώς η τελευταία με τα σημερινά δεδομένα (οι διεργασίες είναι ήδη έντονες σε όλο το πολιτικό φάσμα) και όπως σημειώνουν στελέχη όλων των δυνάμεων, αν και πάλι δεν προκύψει αυτοδυναμία, η συνεργασία κάποιων κομμάτων θα είναι μονόδρομος χωρίς εναλλακτικές δυνατότητες. Το ζητούμενο σε αυτήν την περίπτωση θα είναι τι συσχστισμός θα προκύψει από τις κάλπες. Με δεδομένη την αποσύνθεση του ΠαΣοΚ, θα υπάρξουν συσπειρώσεις στο χώρο της κεντροδεξιάς ή θα ενταθεί το ρεύμα προς την Αριστερά;

Εν όψει αυτών των εξελίξεων και απαντήσεων, τα κομματικά επιτελεία επιχειρούν εκ των ενόντων να καταστρώσουν στρατηγικές την ύστατη ώρα και η κινητικότητα είναι αυξημένη.
Στην μεν ΝΔ καταβάλλεται προσπάθεια να δημιουργηθεί μία εντύπωση ανασύνταξης και επιδιώκεται επαναπροσέγγιση τόσο με την πλευρά της κυρίας Μπακογιάννη, όσο και με κάποιους από τους αποσκιρτήσαντες προς τον κ. Καμμένο, ενώ στο ΠαΣοΚ ήδη δρομολογείται μία σπασμωδική επιχείρηση «αναγέννησης», η οποία πάντως αιφνιδίασε σχεδόν τους πάντες.
Την ίδια στιγμή, στους κόλπους της Αριστεράς αναζητείται στρατηγική για την επόμενη ημέρα, είτε για την αιτιολόγηση αποφάσεων στην μηδαμινή περίπτωση τελικών συμβιβασμών στις συζητήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κυρίως όμως για την περίπτωση μίας επανάληψης των ίδιων ή αντίστοιχων αποτελεσμάτων μίας δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης.

Και μετά τις νέες εκλογές, τι;

Αυτό που γνωρίζουν και παραδέχονται όλοι, είναι πως έπειτα και από τις πιθανολογούμενες δεύτερες εκλογές, και καθώς όλα έχουν ειπωθεί κατά τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών της προηγούμενης εβδομάδας, κανείς δεν θα έχει τον ίδιο χρόνο.
Θα πρέπει, λένε, να υπάρξουν ταχείες διαδικασίες και αποφάσεις, οι οποίες θα βασιστούν σε μία αιτιολογημένη ανάγκη συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων, αλλιώς η χώρα θα οδεύσει προς το «ατύχημα», για το οποίο δεν θα μπορεί να κατηγορήσει κανέναν άλλον πέραν του εαυτού της.