Υπάρχει ελπίδα

Eίναι πασιφανές πως η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης. 

Το πολιτικό δυναμικό που εκπροσωπεί τη χώρα στη βουλή δε διαθέτει την ποιότητα και τη στόφα να σηκώσει την Ελλάδα στους ώμους και να τη βγάλει από το αδιέξοδο. 

Η συμμετοχή του Χαϊκάλη, του Κοντογιαννίδη, του Δήμα, κάποιων ποδοσφαιριστών, ηθοποιών ή χεβιμεταλάδων ναζιστών, σε συνδυασμό με τους πολιτικούς κατηγορίας Στρατούλη-Λαφαζάνη-Παπαρήγα-Καμμένου δημιουργούν ένα μείγμα εκρηκτικό ή ακριβέστερα ένα μείγμα εθνικής καταστροφής.

Τα 2 μεγάλα μνημονιακά κόμματα πάτησαν σε δύο βάρκες, άρθρωσαν ένα μνημονιακό λόγο με ισχυρές δόσεις λαϊκισμού, αποπολιτικοποίησαν τη σύνθεσή τους ως προς τις υποψηφιότητες, ζήτησαν συγνώμη ή άλλαξαν στάση και γενικότερα έδειξαν τη διάθεση να παραμείνουν στο χθες.

Η Δημοκρατική Συμμαχία ''πλήρωσε'' τη συνεπή πολιτική της στάση με αποκλεισμό της από τη βουλή ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η δράση, με μία πιο πρόχειρη αλλά ρεαλιστική προσέγγιση της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί...

Το ΚΚΕ παρέμεινε στον προηγούμενο αιώνα, επιμένοντας με μανία στην ουτοπία και συντήρησε μία ''Αισώπεια'' διάθεση με την οποία αποτυπώνει τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα.

Όμως, οι πραγματικές πρωταγωνιστές αυτής της σουρεαλιστικής βουλής είναι οι Τσίπρας-Καμμένος.  

Ο δε Τσίπρας λειτουργεί ως ένας τηλεοπτικός σταρ που περιφέρει την αφεντιά του από κανάλι σε κανάλι, μιλώντας για κυβερνητική προοπτική ενώ αδυνατεί να περιγράψει την οικονομική περπατησιά της χώρας, εκθέτοντας έτσι τον Παπαδημούλη ο οποίος προσπαθεί εναγωνίως να συγκαλύψει τις ανοησίες Στρατούλη-Λαφαζάνη περί χρησιμοποίησης των καταθέσεων των πολιτών ή επιστροφής στη δραχμή. 

Ο Καμμένος από την άλλη, έχει στο χέρι του το μολύβι και χαρτί και είναι έτοιμος να χαράξει τις ΑΟΖ της Μεσογείου και κατόπιν της Μαύρης Θάλασσας. Αφού τελειώσει με τη χάραξη, μας υπόσχεται ότι θα πιάσει το φτυάρι και θα ξετρυπώσει κάθε γαιάνθρακα από το υπέδαφος της πατρίδας μας.

Στη δύσκολη αυτή στιγμή που διανύει η χώρα μας, οι έλληνες πολίτες μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις καλούνται να δράσουν με ψυχραιμία, λογική και σύνεση. 

Σε περίπτωση πτώχευσης, η Ελλάδα δε θα εξομοιωθεί με τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία αλλά με τη Ζιμπάμπουε και την Αϊτή. 

Όσοι ονειρεύονται επανεκκίνηση θα λουστούν μετανάστευση και όσοι σπείρουν ανάπτυξη εκτός της Ε.Ε. θα θερίσουν πρωτόγνωρη φτώχεια. 

Την ύστατη τούτη ώρα, η Ελλάδα χρειάζεται μία κυβέρνηση με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, μεταρρυθμιστική διάθεση, αναπτυξιακή δράση και ετοιμότητα για περαιτέρω διαρθωτικές αλλαγές. 

Οι επαναληπτικές εκλογές θα πρέπει να στείλουν την αντιμνημονιακή ρητορική στο καναβάτσο, να οδηγήσουν ξανά στις πρώτες θέσεις τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία, παρά και τις δικές μας ενστάσεις ή διαφωνίες, έχουν την εμπειρία και την ικανότητα να στηρίξουν την προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας.  

Τα 2 κόμματα οφείλουν να επιδιώξουν την πλαισίωσή τους από την Δημοκρατική Συμμαχία σε συνεργασία με τη Δράση αλλά και τη Δημοκρατική Αριστερά. 

Έτσι, θα σχηματιστεί μία σταθερή κυβέρνηση τετραετούς διάρκειας η οποία θα απορρίψει το χάος που εύσχημα προαναγγέλλουν οι άναρχες απόκεντρες δυνάμεις και θα κρατήσει την Ελλάδα στο φως.

Κατανοώ την απελπισία, δικαιολογώ το θυμό και τη διάθεση τιμωρίας. Όμως, είμαι πεπεισμένος πως υπάρχει ελπίδα και δεν πρέπει να την κλωτσήσουμε· υπάρχει αύριο, αρκεί μονάχα να κοιτάξουμε στη σωστή κατεύθυνση.

Επίκαιρο

Σχόλιο: Ο λαός θυμωμένος και αγανακτισμένος ουσιαστικά με την ψήφο του έστειλε ένα μήνυμα καταδίκης του ίδιου του πολιτικού συστήματος και ειδικά των δύο μεγάλων κομμάτων τα οποία κυβέρνησαν την χώρα.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το 7% των Ελλήνων έγιναν ξαφνικά ναζιστές, ούτε ότι το 10% του βούρλου που φόρεσε τον μανδύα του ανεξάρτητου Έλληνα και που θα μας απελευθερώσει από τους οχτρούς είναι συνειδητή ψήφος.
Από την ίδια αντιμνημονιακή δεξαμενή εισέπραξε και ο Τσίπρας, που ξαφνικά νόμισε ότι έγινε απόγονος του Άρη και του Τσε, καβάλησε το καλάμι ψαρέματος ψήφων, δίνει εντολές στους άλλους αρχηγούς, ζητάει συνάντηση με τον Πρόεδρο της Γαλλίας (εδώ γελάμε και κλαίμε μαζί) και παίζει το παιχνίδι που έπαιξε με επιτυχία θα έλεγα προεκλογικά, της αντιμνημονιακής ρητορικής και της καταγγελίας. Σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης δεν είδαμε, γιατί το να λέμε ότι θέλουμε την παραμονή μας στο ευρώ, αλλά για 3 χρόνια δηλώνουμε μπαταξήδες δεν στέκει, ούτε είναι σοβαρή πολιτική να μοιράζουμε λεφτά τα οποία δεν υπάρχουν και φυσικά είναι αστεία η άποψη περί αξιοποίηση των καταθέσεων για την ανάπτυξη.

Η χώρα όμως ειδικά σε αυτή τη χρονική στιγμή είναι επιτακτική ανάγκη να κυβερνηθεί.
Ελπίζω η ψήφος του θυμού στις επόμενες εκλογές να μετατραπεί σε ψήφο της λογικής, αλλιώς γεια σας...