Φυγή προς τα εμπρός

Του Θοδωρή Γκόνη 

Το όχι το έχουμε, για το ναι πάμε.

Μην παίρνεις μαζί σου πολλά. Τα αναγκαία. 

Δυο άδεια χέρια είναι αρκετά. Λένε πως ήταν τα φτερά των ξεπεσμένων αγγέλων. 

Μη σε τρομάζουν τα όχι, τα μη και τα κλάματα. Πάνω σ’ αυτά θα προχωρήσεις, θα χτίσεις. Ξέρεις εσύ. Είναι κόλπο. Το έμαθες καλά. 

Ποτέ δεν παίρνουμε τα όχι των άλλων προσωπικά, όσο κι αν αυτά σημαδεύουν την καρδιά. Τα γυρίζουμε  σε ναι. Εκεί. Τα μέσα έξω. Τον τριμμένο γιακά.
Παλιά μας τέχνη κόσκινο. Τελεία λοιπόν. Δεν μπορείς ν’ αναβάλεις. Φυγή προς τα εμπρός.
Πίσω είναι οι συγγενείς και οι φίλοι. Αυτοί στήνουν τα στρατοδικεία. Άσε τα ζώδια και τις ζωολογίες. Μη χάνεις χρόνο με τις αναλύσεις και τα δελτία καιρού. Αν πρέπει να κολλήσεις στη λάσπη, κόλλα, ξεκόλλα, προχώρα. Όσο για τ’ ...
άστρα, αν δεν είναι ευνοϊκά: «δε φταίει τ’ άστρο μας φίλε Βρούτε». Έχεις το δικό σου φως.
Μάθε να αντέχεις την παρατήρηση και την αδικία. Γυμνάσου, ετοιμάσου. Πρέπει να αποκτήσεις αυτή την κουλτούρα πριν από την επιθυμία για νερό. Για ψωμί. Είναι πριν από τη δίψα και την πείνα. Πολύ πιο πάνω από αυτά τα δύο.
Μπες στη μεγάλη Aιγυπτιακή γραμμή. Mερμήγκι. Θα ’ρχεται ο καιρός σαν το μικρό παιδάκι να σου βάζει εμπόδιο  ένα σπιρτόξυλο, μια τρικλοποδιά, ένα όχι, μια απόρριψη. Κόλπο. Ξεκίνα ξανά. Κύκλωσε. Προσπέρασε από τα πλάγια. Σκάψε εν ανάγκη με τα χέρια σου ένα λαγούμι. Βγες ξαφνικά μπροστά. Χωρίς πανηγυρισμούς. Ξαναπιάσε τη γραμμή. Προχώρα. Κι αν σε αρπάξει ένα χέρι από αυτά που- τα ξέρεις, τα γνώρισες - και σε γυρίσει πάλι πίσω στην αρχή, που είναι το τέλος, το ξέρεις κι αυτό, το γνωρίζεις, φύγε πάλι, ξεκίνα. Χωρίς παράπονα. 
Διηγήσου στον εαυτό σου  την ιστορία που σου αρέσει να λες και να ξαναλές, τελειοποιώντας την.
«Ένας σπόρος είχε την ατυχία να πέσει πάνω όχι στο χώμα αλλά στην παραχωμένη σόλα ενός παπουτσιού. Τι έκανε για να προχωρήσει; 
Έβγαλε χιλιάδες ρίζες. Βρήκε τις μικρές τρυπίτσες της παλιάς αυτής πεταμένης σόλας, πέρασε με το πείσμα του μέσα από ’κει  και προχώρησε. Πολύ πιο δυνατός από τους άλλους, που πέσανε κατ’ ευθείαν στο εύφορο χώμα».

Μην αναβάλεις λοιπόν.