Ζητείται σχέδιο και όραμα !

Ζούμε μια ομοβροντία αρνητικών ειδήσεων. 

Οι περισσότεροι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει, και έκπληκτοι παρατηρούμε να έρχονται τα πάνω-κάτω στην ζωή μας.

Λες και βλέπουμε ένα άσχημο όνειρο. Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε και θα διαπιστώσουμε ότι πράγματι ήταν όνειρο. Όμως αυτό δεν θα συμβεί. Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε μπει μέσα σε μία δίνη και πουθενά δεν φαίνεται διέξοδος.

Ζούμε πράγματι πρωτόγνωρες καταστάσεις για χώρα του αναπτυγμένου κόσμου σε καιρό ειρήνης. Καμιά άλλη χώρα του αναπτυγμένου κόσμου δεν βίωσε τόσο μεγάλη ύφεση και με τόσο μεγάλη διάρκεια. Αν προσθέσουμε και την προβλεπόμενη ύφεση για το 2012, φτάνουμε πια στα επίπεδα της Αργεντινής του 2002. Όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, η Αργεντινή είχε συνολική πτώση του ΑΕΠ κατά 20%, όσο δηλαδή θα έχουμε και εμείς φέτος μετά από πέντε συνεχή χρόνια πτώσης. Ποιος θα το περίμενε αυτό πριν από  μόλις δύο χρόνια;

Η Αμερική την περίοδο της μεγάλης ύφεσης εμφάνισε πτώση κατά 29%. Στοιχεία της παγκόσμιας τράπεζας δείχνουν ότι η Ρωσία έχασε 44% μεταξύ 1989 και 1998, όμως είχε οικονομική αναστροφή μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα αποτελέσματα της κρίσης τα βιώνουμε όλοι μας. Όμως, σε δυσμενέστερη θέση είναι οι άνεργοι:

• Το ποσοστό της ανεργίας  ξεπέρασε το 20%,
• Ο αριθμός των ανέργων ήδη ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο,
• Η ανεργία στους νέους άγγιξε το 50% !

Νούμερα που πραγματικά τρομάζουν, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι θα χειροτερέψουν και άλλο.

Η απογοήτευση του κόσμου αυξάνεται όταν βλέπει ότι όλες οι θυσίες που έχει κάνει, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Το χρέος αυξήθηκε σημαντικά, και όλοι οι δημοσιονομικοί στόχοι απέτυχαν.

Και τώρα προέκυψε καινούργιο πακέτο διάσωσης. Με βάση αυτό, η πρόβλεψη είναι ότι το 2020 θα έχουμε έλλειμμα 120%. Δέκα χρόνια λιτότητα για να γυρίσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι παρόλο που σε απόλυτα νούμερα θα επιστρέφουμε ξανά στο ίδιο σημείο, εντούτοις  θα έχουμε οικοδομήσει υγιή οικονομία και κράτος με ισχυρές υποδομές και οργάνωση. Οπότε, μπορούμε να ατενίζουμε με αισιοδοξία στο μέλλον.

Ποιος όμως πιστεύει πραγματικά ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν και το πρόγραμμα θα προχωρήσει με βάση τις προβλέψεις; Όταν μάλιστα εδώ και δύο χρόνια, διαψεύστηκαν όλες οι προβλέψεις και δεν πιάστηκαν οι στόχοι.

Αν μελετήσει κάποιος το νέο πρόγραμμα ‘διάσωσης’, θα δει ότι στηρίζεται σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πως μπορεί όμως να επιτευχθεί κάτι τέτοιο σε μια οικονομία που στενάζει από τις διαρκείς αυξήσεις φόρων και σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοεί την επιχειρηματικότητα; Στο παρακάτω γράφημα φαίνεται η πρόβλεψη για την πραγματική αύξηση του ΑΕΠ.

Είναι πολύ εύκολο να χαράξεις μία γραμμή έντονα ανοδική από το -7% στο +3%, όμως στην πραγματική ζωή δεν συμβαίνουν τέτοιες απότομες μεταβολές (αν δεν έχουν υπάρξει κάποια σημαντικά γεγονότα). Δυστυχώς, οι περισσότερες πιθανότητες είναι ότι και αυτό το πρόγραμμα θα αποτύχει.

Υπάρχει όμως εναλλακτικός δρόμος;

Αρκετοί ισχυρίζονται ότι η λύση είναι η μη πληρωμή των χρεών και η επιστροφή στην δραχμή. 

Όμως βασίζουν την άποψη τους κυρίως σε θεωρίες συνομωσίας, όπως:

• Έχουμε αμύθητα κοιτάσματα πετρελαίου
• Τα βουνά στην Κατερίνη λαμπυρίζουν από πολύτιμα μέταλλα
• Το ραδόνιο που έχουμε αξίζει τρισεκατομμύρια
• Δεν μας επιτρέπουν οι ξένοι να καλλιεργήσουμε όσες ποσότητες θέλουμε.
• κλπ

Για όλους αυτούς τους ισχυρισμούς κανείς δεν μπορεί να σου δώσει σαφή ντοκουμέντα και πληροφορίες. Βασίζονται κυρίως σε πληροφορίες που κυκλοφορούν μέσω internet, και στην πλειοψηφία τους είναι αβάσιμες.

Για παράδειγμα:

Πληροφορία που διακινείται ευρέως μέσω internet αναφέρει:

“Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων. Υπάρχουν 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $ 960.000.000.000.000.000.”

Έστω ότι υπάρχει τεράστια ποσότητα ραδονίου, και καταφέρνουμε κάποια στιγμή να το βγάλουμε. Ποιος θα αγοράσει εκατομμύρια τόνους και μάλιστα σε υψηλή τιμή; Η κάθε πυρηνική βόμβα χρειάζεται περίπου 2,5 κιλά ραδιενεργού υλικού. Πόσες πυρηνικές βόμβες πρέπει να κατασκευαστούν σε όλο τον κόσμο για να πουλήσουμε όλους αυτούς τους τόνους ; …

Ακόμα και για τα κοιτάσματα πετρελαίου κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια πόσο μεγάλα είναι (και αν είναι αξιοποιήσιμα). Ακούγεται από κάποιους ότι είναι αξίας 20 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν δεχτούμε ότι είναι πραγματικό αυτό το νούμερο, και ότι θα χρειαστούν 20 χρόνια για να γίνει η εξόρυξη, τότε προκύπτει 1 δισεκατομμύριο ευρώ κάθε χρόνο. Μεγάλο ποσοστό θα πάρουν και οι εταιρείες που θα κάνουν την εξόρυξη. Έστω ότι το ελληνικό κράτος έχει το 50%, τότε έχουμε ετήσιο κέρδος 500 εκατομμύρια ευρώ (γαλαντόμος υπολογισμός, αφού πρέπει να αφαιρεθούν έξοδα, αποσβέσεις κλπ). Πολύ μικρό ποσό για να μας λύσει το πρόβλημα. Επίσης μην ξεχνάμε ότι στην πλειοψηφία των χωρών με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, η πλειοψηφία των πολιτών δεν ευημερεί.

Οπότε, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και σαφώς η χώρα δεν μπορεί να στηρίξει το μέλλον της  σε ανυπόστατες και μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιστροφή στην δραχμή θα κάνει τους πλούσιους ακόμα πλουσιότερους (αφού οι αποταμιεύσεις τους θα παραμείνουν σε ευρώ σε κάποια τράπεζα του εξωτερικού, και δεν θα επηρεαστούν από την υποτίμηση που θα γίνει στην δραχμή).

Επιπλέον η πλειοψηφία του κόσμου επιθυμεί την κοινή πορεία μας με την Ευρώπη. Το ευρώ δεν είναι μόνο το νόμισμα με το οποίο μετράμε τον μισθό ή τις καταθέσεις μας, δεν είναι απλώς το νόμισμα με το οποίο η Ευρώπη εκπροσωπείται στην παγκόσμια αγορά. Αλλά είναι και η απτή σύνδεση του κάθε πολίτη με άλλους πολίτες στις χώρες του κοινού νομίσματος, αυτό που μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε, να εργαζόμαστε, να σπουδάζουμε χωρίς τα εμπόδια του συναλλάγματος και της διαφορετικότητας, χωρίς να είμαστε ξένοι.

Η στάση των εταίρων μας έχει πικράνει. Μας αντιμετωπίζουν σαν παρίες και με διάθεση σκληρής τιμωρίας. Το περίεργο είναι ότι κάθε πακέτο ‘διάσωσης’ δεν δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα, και αντίθετα μας βάζει το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έχουν αποφασίσει την έξοδο μας και μας οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση, όπως έγραψαν οι Financial Times:

“Η γερμανική στρατηγική φαίνεται πως στόχο έχει να γίνει τόσο αφόρητη η ζωή των Ελλήνων ώστε να θελήσουν από μόνοι τους να φύγουν από την ευρωζώνη. Η κ. Merkel σίγουρα δεν θέλει να την πιάσουν με ένα όπλο στο χέρι που ακόμη θα καπνίζει. Είναι η στρατηγική της υποβοηθούμενης αυτοχειρίας, η οποία όμως είναι πολύ επικίνδυνη και ανεύθυνη….”

Όμως ποια είναι η λύση; Να αναλωνόμαστε σε ατέρμονες διαλόγους σχετικά με τα σενάρια που κυκλοφορούν διαρκώς; Να μπούμε στην λογική του ζητιάνου και να εκλιπαρούμε συνέχεια για βοήθεια και οδηγίες από τους ξένους;

Δυστυχώς προς το παρόν αυτό συμβαίνει. Οι πολιτικοί μας απλώς διεκπεραιώνουν τις εντολές της τρόικας, και αναλώνονται να βρουν τρόπους να αποφύγουν να πειράξουν τους κομματικούς μηχανισμούς και τους κολλητούς. Ο λαός έχει πέσει σε κατάθλιψη και προσπαθεί να πιαστεί από κάθε σενάριο όσο ευφάνταστο και αν είναι. Έτσι όμως οδηγούμαστε στην καταστροφή και με δική μας ευθύνη.

 

Μήπως ήρθε η ώρα επιτέλους να στηριχτούμε και στις δικές μας δυνάμεις;

Nα φτιάξουμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.  Να υπάρξει σχεδιασμός, πλάνο, προγραμματισμός. Ακόμα και για την μικρότερη εταιρεία, είναι αναγκαίο ένα στοιχειώδες business plan. Πόσο μάλλον για κάποια χώρα.

Να γνωρίζουμε ποια είναι τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα και πως θα τα  εκμεταλλευτούμε. Να κατευθυνθούν οι (έστω και μικροί) πόροι προς αυτές τις κατευθύνσεις.

 Για παράδειγμα:

Θα έπρεπε να γνωρίζουν οι αγρότες ποιες καλλιέργειες έχουν μέλλον, και να έχουν όλη την απαραίτητη υποστήριξη για να στραφούν με επιτυχία σε αυτές. Άλλωστε έχουμε τόσους γεωπόνους άνεργους, γιατί να μην τους αξιοποιήσουμε ;

Οι Έλληνες εφοπλιστές κάνουν τεράστιες παραγγελίες στο εξωτερικό κάθε χρόνο για καινούργια πλοία. Στα πλαίσια μιας εθνικής συστράτευσης, θα μπορούσαν να πειστούν να δώσουν κάποιες παραγγελίες και στην χώρα μας. Προϋπόθεση βέβαια ότι θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες υποδομές και περιβάλλον ώστε να ανταποκριθούμε σ’ αυτές τις παραγγελίες.

 Ο αγροτουρισμός αναπτύσεται σε αρκετές χώρες. Πιθανώς είναι ένα κλάδος που θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα. Να επεκτείνουμε την τουριστική περίοδο, να έρθει περισσότερο συνάλλαγμα στην χώρα. Πως να μιλήσουμε όμως για κάτι τέτοιο, όταν με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί καταστρέφουμε και τον θερινό τουρισμό; Είναι δυνατόν όλα αυτά τα αρνητικά δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο και οι εικόνες των ταραχών, να μην επηρέαζουν τους υποψήφιους τουρίστες;

 Ακόμα και ο κλάδος της πληροφορικής δεν θα έπρεπε να μας είναι αδιάφορος. Διαθέτουμε υψηλή τεχνογνωσία και αν υπήρχε κάτι οργανωμένο τότε θα μπορούσαν να γίνουν θαύματα. Άλλωστε πολλοί Έλληνες κάνουν λαμπρή καριέρα σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα και εταιρείες του εξωτερικού.

Και άλλα πολλά. Απλώς χρειάζεται φαντασία, γνώση και πολιτική βούληση.

 Η ένσταση που θα προβάλουν πολλοί είναι: «και πως θα βρεθούν τα κεφάλαια για να προωθήσουμε το σχέδιο που θα εκπονήσουμε»;

Η απάντηση είναι ότι «λεφτά υπάρχουν» ! Αρκεί η πολιτεία να ζητήσει πόθεν έσχες για τα δισεκατομμύρια που δραπέτευσαν στο εξωτερικό. Και αν δεν φτάσουν αυτά, δεν είναι άσχημη ιδέα να γενικευτεί το πόθεν έσχες σε όσους είχαν δημόσιες θέσεις ευθύνης τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ασφαλώς και ένας ουσιαστικός έλεγχος στις προμήθειες των νοσοκομείων τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια θα ήταν χρήσιμος, αφού διαβάσαμε για απίστευτες υπερτιμολήσεις αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι δεν θα δημιουργηθεί έτσι ένας μεγάλος κουμπαράς να χρηματοδοτήσει το αναπτυξιακό πλάνο; Άλλωστε με τον τρόπο αυτό θα αποδοθεί και δικαιοσύνη αφού θα πληρώσουν και οι υπεύθυνοι της κρίσης.  Είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν ευθύνεται η τρόικα που αδιαφορούμε για τις παραπάνω πηγές χρημάτων, και ασχολούμαστε μόνο με το πως θα περικόψουμε μισθούς και συντάξεις …

Ήρθε η ώρα να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Ας στρωθούμε στην δουλειά, και ας προχωρήσουμε το δικό μας πλάνο με επιμονή και σοβαρότητα. Είναι ο μόνος τρόπος για να τελειώσει ο εφιάλτης και να απαλλαγούμε από τον βραχνά της τρόικας.

__

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com