Πτώχευσες ηθικά; Θα… πεινάσεις αξιοκρατικά.

Η κρίση μας θόλωσε το μυαλό. 

Ένα τέτοιο θολωμένο μυαλό παράγει σκέψεις γεμάτες πανικό και απογοήτευση. Η δίνη της κρίσης μας κατάπιε, μας χώνεψε και ύστερα μας πέταξε σαν καρυδότσουφλα σε κάποια ερημική παραλία. 

Αλλά δεν μας έφτανε αυτή η τιμωρία. Έπρεπε, σαν όντα εφευρετικά και δημιουργικά να συνεχίσουμε να αυτοτιμωρούμαστε. Και έτσι, εκτός από τους μισθούς, το βιοτικό επίπεδο και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αρχίσαμε να χάνουμε τον…εαυτό μας, την ψυχή μας και φυσικά, το μέτρο. Σε εκείνο το κομβικό σημείο, με την βοήθεια ορισμένων, ήρθαν για να μας αποτελειώσουν η συνενοχή και η ηθική χρεοκοπία...

Γράφει ο  Βασίλης Καψάσκης

Από εκείνη την ημέρα καλλιεργήθηκε μέσα μας ένα σύμπλεγμα ευθύνης, τιμωρίας και ενοχής. Μάθαμε, ανακαλύπτοντας εκ νέου τους εαυτούς μας, πως είμαστε υπόλογοι για ό,τι συμβαίνει. Πως η έλλειψη αξιών, ηθικής και η υιοθέτηση λανθασμένων προτύπων στην καθημερινότητα μας είναι η αιτία που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού. Μια πανστρατιά αρθρογράφων, πνευματικών ανθρώπων και δημοσιογράφων έτρεξε να μας πει και να μας πείσει πως βάλαμε και εμείς το μικρό μας λιθαράκι για την κατάντια της χώρας μας. Τα «μαζί τα φάγαμε»,  «μαζί τα κάναμε»,  «μαζί τα χάσαμε», μπορεί να ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών, ωστόσο, λειτούργησαν καταπληκτικά.

Κάποιοι, επειδή έκρυψαν χίλια ευρώ από την εφορία και είχαν δύο αδήλωτους ημιυπαίθριους στο σπίτι τους γέμισαν ενοχές. Άλλοι που προσελήφθησαν με αδιαφανή κριτήρια στο Δημόσιο και εισέπραξαν θεσμοθετημένα επιδόματα, άρχισαν να κρατούν το βλέμμα χαμηλά στο έδαφος. Λες και έφταιγαν που έπαιξαν με τους όρους του συστήματος. Λες και έπρεπε από τα πέντε, τα δέκα και τα είκοσι τους χρόνια να ξεράσουν και να αποποιηθούν όσα έμαθαν και βίωσαν από τη γέννησή τους. Και σαν σύγχρονοι Κροπότκιν ή Γκόλντμαν να αντιταχθούν εναντίον νοσηρών μηχανισμών που έθρεφαν το τέρας του συστήματος. Αποτελεί άλλωστε νόμο της ζωής και φυσική εξέλιξη της σταδιακής ενηλικίωσης να αφήνουν τα παιδιά τα αυτοκόλλητα, τις τσίχλες  και το παιχνίδι προκειμένου να μελετήσουν τους σύγχρονους αναρχικούς. Γίνεται σε όλο τον κόσμο. Εμείς, γιατί υστερούμε πάλι;

Φυσικά, τα πράγματα δε θα μπορούσαν να σταματήσουν εκεί. Άλλωστε τη συνενοχή δε γινόταν να τη νιώσουμε όλοι.  Γιατί, πράγματι κάποιοι δεν έφαγαν τίποτα. Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι. Και τότε ήρθε ο περίφημος όρος της «ηθικής χρεοκοπίας». Φτάσαμε στον γκρεμό γιατί υιοθετήσαμε, λένε, ένα ξεπεσμένο lifestyle. Γιατί υποστηρίξαμε το σύστημα και αναδείξαμε τους πρωταγωνιστές του. Γιατί πήραμε δάνεια για να πάμε στη Μύκονο και στα χιονοδρομικά. Στο εξωτερικό και σε όλα τα πάρτι της οικουμένης. Λες και τα δάνεια τα ανακαλύψαμε μόνοι μας ένα ωραίο πρωινό. Λες και έχουμε λόγο στην επιλογή όλων αυτών που κατακλύζουν τα ΜΜΕ. Ανόητες λογικές που κινούνται στο συναφές δόγμα του «αυτά θέλει το κοινό». Μόνο που στο κοινό δε δόθηκε ποτέ στ’αλήθεια η επιλογή.

Και ύστερα, όπως το επιτάσσει άλλωστε η Ιστορία, άρχισε ο κανιβαλισμός. Εγώ τα έφαγα, εσύ τα έφαγες, αυτός τα έφαγε. «Να πεινάσεις ρε γιατί τόσα χρόνια έκλεβες το κράτος, να πεινάσουν τα παιδιά σου γιατί διορίστηκες στο δημόσιο με βύσμα». Γιατί, είναι γνωστό πως η ζωή λειτουργεί με αξιοκρατικά κριτήρια. Όσοι απέκτησαν χρήματα με ανήθικο τρόπο θα τιμωρηθούν. Όσοι πίστεψαν σε φθαρμένα είδωλα ή αρρωστημένες ιδεολογίες, επίσης. Πεθαίνουν νέοι, μόνο οι κακοί άνθρωποι. Αρρωσταίνουν μόνο οι πονηροί, οι ψεύτες και οι απατεώνες. Προοδεύουν αποκλειστικά οι ικανοί και οι ταλαντούχοι. Μόνο που ποτέ δε συνέβαινε αυτό. Η ροή των πραγμάτων δυστυχώς δεν αντιστρέφεται.  Η ζωή λειτουργούσε πάντοτε με έναν δικό της, άδικο τρόπο. Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς, αλλά μάλλον δε θα γίνουν ποτέ. Γιατί οι ουτοπίες δεν είναι μέρος τους δικού μας κόσμου. Ούτε οι πολιτικές, ούτε οι κοινωνικές. Είναι στη φύση της ύπαρξής τους να παραμένουν άπιαστες.

Φυσικά, για όσους παρανομούν, πρέπει να επεμβαίνει η Δικαιοσύνη και να τιμωρούνται. Αυτό δεν τίθεται καν ως θέμα συζήτησης. Όμως, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση ενός πολιτικού, το νόμιμο δεν είναι και αξιοκρατικό.

Αλλά ας μην απελπιζόμαστε που τα πράγματα λειτουργούν έτσι. Τώρα, όλα θα αλλάξουν. Αρκεί να κάνουμε σωστά την αυτοκριτική μας. Η Ελλάδα θα γεμίσει καινούργια μουσεία και αίθουσες Τέχνης. Ο κόσμος θα διαβάζει μόνο λογοτεχνία και ποίηση. Θα ακούει αποκλειστικά όπερα και θα χρησιμοποιεί πάντοτε πληθυντικό ευγενείας. Και θα δημιουργούμε συνεχώς. Μάλιστα, στην Ελλάδα θα ξεκινήσει και ένα νέο πολιτιστικό ρεύμα που θα επηρεάσει σημαντικά τις Τέχνες και τα γράμματα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και συ παλιάτσο, με τα δύο πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τις ξένες γλώσσες, κάνε κουράγιο. Και ας βλέπεις το lifestyle που υιοθέτησες να χάνει τη λάμψη του. 

Κι ας βλέπεις γνωστές φυσιογνωμίες που δεν ξέρεις καν τα ονόματά τους, να καταρρέουν. Γκροτέσκο φιγούρες με αλλοιωμένο μέικ απ. Και να μη μιλάς όταν βλέπεις το κενό που αφήνουν να συμπληρώνεται από ένα lifestyle ακόμη χειρότερο. 

Θα τα καταφέρεις. 

Φταις, αλλά θα σε συγχωρήσουν όλοι. Και αν είσαι καλός και κάνεις αυτό που σου λένε θα ανταμειφθείς με 400 ευρώ το μήνα για να μπορέσεις να ζήσεις μια πλούσια και άνετη ζωή. Παλιάτσο μου…

By Paganeli