Τραγικές φιγούρες αποτυχημένης προπαγάνδας

Κάθομαι στον υπολογιστή και κοντά μου είναι ανοιχτή απο συνήθεια η τηλεόραση. 

Κάποιο δελτίο σοβαροφανές παίζει. 

Γυρίζω για λίγο το βλέμμα και βλέπω τα παράθυρα με τις γνωστές φυσιογνωμίες να μιλάνε και αδιαφορώ για το τι λένε. Δεν μου προκαλούν κανένα συναίσθημα. Ούτε αποδοχής ούτε απόρριψης ούτε προβληματισμού. Τραγικές φιγούρες μια αποτυχημένης πλέον προπαγάνδας. Ανθρωποι που κάποτε κατάφερναν να παίξουν το ρόλο τους και τώρα απλά φερέφωνα με πλήρη έλειψη φαντασίας ακόμα και στο ψέμα.
Το μόνο ψέμα που υπάρχει πλέον στην ατμόσφαιρα είναι το αυτοπαραμύθιασμά τους πως επηρρεάζουν την κοινή γνώμη. Ούτε καν...

Η κοινή γνώμη είναι αποκομμένη από τις ειδήσεις τους όπως οι πολίτες είναι αποκομμένοι από τη πολιτεία τους.  

Πολιτεία και ΜΜΕ είναι σε ένα παράλληλο κόσμο από την υπόλοιπη κοινωνία. Ακόμα και η μερίδα των αμέτοχων, των αδιάφορων ή των αποκοιμισμένων, παρακολουθεί μαγερικές, ριάλιτυ ή τούρκικα σήριαλ. Ούτε καν που ασχολείται τι λένε οι ειδήσεις.

Οσοι ασχολούνται ακόμα με τη πληροφόρηση μπαίνουν στο διαδίκτυο, ή στα καφενεία ή παραμιλάνε μόνοι τους βρίζοντας. Κι όσοι επιμένουν να βλέπουν τα τηλεοπτικά δελτία είναι για να τα χρησιμοποιούν σαν σάκο του μποξ στα νεύρα τους. Να βρίσκουν στόχους για να εκτοξεύσουν τα αι σιχτίρ τους καθισμένοι στο ίδιο καναπέ που μόλις λίγα χρόνια πριν θεωρούσε τους ανθρώπους αυτούς πηγή ενημέρωσης και τώρα απλά παπαγάλους προπαγάνδας.

Τι τραγική φιγούρα πρέπει να είναι κάποιος που πληρωνεται για να πείθει και καταφέρνει απλά να γίνεται βιντεάκι της πλάκας στο youtube. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις ενδιαφέροντος είναι όταν οι τηλεθεατές πετυχαίνουν κάποια γνωστή φυσιογνωμία που τα χώνει και καταφέρνει να πει στο πεντάλεπτο που της αναλογή μερικές αλήθειες και τότε αποκτά κάποια έννοια το δελτίο. Είδατε τι είπε η Λιάνα στο τάδε κανάλι? Είδατε τι είπε ο Μϊκης στο άλλο? Είχε τον Καζάκη ο άλλος. Κάπου εκεί σταματάει η επαφή της ενημέρωσης με τον απλό κοσμάκη. Αντε και σε κάτι φιγούρες στο δρόμο που τις σταματάνε οι κάμερες για να τις δείξουν να μουτζώνουν ή να φωνάζουν να φύγουν. Κάποιες κυρίες με τις τσάντες από τη λαϊκή ή κάπόιοι παππούδες που περιμένουν στην ουρά έξω από το ΙΚΑ ή τη ΔΕΗ....

Κι όμως πολλές από αυτές τις ανούσιες φιγούρες που έχουν μείνει εδώ και καιρό γυμνοί από κάθε καμουφλάζ έχουν ακόμα το θράσος να κρίνουν τους μπλόγκερ, τους χρήστες τους διαδικτύου γενικότερα, αδυνατώντας να καταλάβουν πως μια κωλοσελίδα κάποιου ανώνυμου καταφέρνει να έχει καλύτερη ακροαματικότητα από ότι ένα δελτίο που κοστίζει πανάκριβα και ώρες ατέλειωου σχεδιασμού για να μοιάσει με ενημέρωση. Λυσομανούν οι ξεπεσμένοι αριστοκράτες της ενημέρωσης απέναντι στη πλέμπα του διαδικτύου.

Κι όλη η μάχη τον επόμενο καιρό θα παιχτεί εκεί. Το παλεύουν. Θέλουν να κλείσουν τα διαδικτυακά "μπουρδέλα" αντι-πληροφόρησης. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να λογοκριθούν οι αναρτήσεις της οργής. Να περιοριστεί ο ρόλος του πολίτη σε μια οργισμένη μούτζα που προκαλεί γελάκια και είναι κατανοητή και συμπαθής προς τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Δεν αμφιβάλλω πως θα το καταφέρουν κάπόια στιγμή να περάσει κάποιος τρομονόμος για το διαδίκτυο. Ομως η ζημιά έχει γίνει. Ακόμα κι οι γριούλες στα απομακρυσμένα χωιά έχουν μάθει πλέον να αποκωδικοποιούν τα μηνύματα της προπαγάνδας. Γιατί εκείνη η μούτζα στο δρόμο αξιότιμοι διαμορφωτές των συνειδήσεων δεν το έχετε προσέξει αλλά είναι στραμμένη και προς τη κάμερα.


Ναι κάποια στιγμή οι φωνές διαμαρτυρίας θα σκεπαστούν με κάποιο τρόπο. 

Αλλά η ζημιά έχει ήδη γίνει. 

Ολα αυτά τα χρόνια της μαζικής ύπνωσης, είναι γεγονός πως η πλειοψηφία των πολιτών ξέπεσε. Κατάντησε να μοιάζει με ένα αποδέκτη φάντασμα των διαφημιστικών σποτ. Μια γραφική φιγούρα από το Τρούμαν σόου που οι ειδήμονες μελετούσαν και σχεδίαζαν τις επόμενες κινήσεις του. 

Ομως κάποια στιγμή αυτό το δύστυχο κατασκεύασμα των ΜΜΕ και της εκάστοτε κυβερνητικής προπαγάνδας ίσως κατάφερε να αντιληφθεί τι συμβαίνει μόλις του πήραν το ασφαλές χαλί της καλοπέρασης κάτω από τα πόδια. 

Μπορεί να μην έχει τρόπο ακόμα να φτάσει στην άκρη της θάλασσας αλλά έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως κάπου εκεί στο τέλος του ορίζοντα ίσως υπάρχει πόρτα εξόδου. Κι εκεί τη πατήσατε. 

vasiliskos