Μιχάλης Ιγνατίου: "Τα λάθη που «στοίχισαν» στον Γιώργο Παπανδρέου"

H ομιλία του πρωθυπουργού για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης της Βουλής, που αποφάσισε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Παπανδρέου και στους υπουργούς του, δεν ήταν απολογισμός, αλλά ένα είδος απολογίας.  

Ο πρωθυπουργός μίλησε για όλ’ αυτά που έκανε, για τα οποία και δέχτηκε, όπως είπε, κριτική, και σε αυτά ανέφερε και τις σχέσεις με την Τουρκία.

Στα θέματα που φοβήθηκε να θίξει, βέβαια, προφανώς επειδή δεν το θεωρεί επίτευγμα του ίδιου και του νέου ΠΑΣΟΚ που...

δημιούργησε για να εξαφανίσει το Κίνημα που ίδρυσε ο πατέρας του, ήταν και το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν.

Ο κ. Παπανδρέου δεν άγγιξε το ζήτημα, αν και έσπευσε να αποσπάσει τα εύσημα για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σάμπως και ήταν ο μόνος που βοήθησε να πραγματοποιηθεί η ένταξη, που εκ των πραγμάτων αποτελούσε, άλλωστε, δικαίωμα του νησιού.

Είναι απλός ο λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός απέφυγε να αναφέρει το Σχέδιο Ανάν. Συνεργάτης του, που είναι αυτόφωτος και δεν έχει ανάγκη τα φώτα του κ. Παπανδρέου για να λάμψει, μου εξήγησε το καλοκαίρι πως είναι ένα θέμα που τον ενοχλεί αφάνταστα, ιδιαίτερα όταν τίθεται με τις σωστές του διαστάσεις: ως ένα κείμενο που κάλυπτε ό,τι ζήτησαν τότε ο Ταγίπ Ερντογάν και οι στρατηγοί. Με το πέρασμα των χρόνων, ο κ. Παπανδρέου μετάνιωσε για εκείνη την απαράδεκτη απόφασή του αλλά και για την επιλογή να προλάβει την ανακοίνωση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε ενημερώσει μέσω του κ. Χάρη Παμπούκη τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι θα το απορρίψει με σκληρό και ισχυρό τρόπο. Το μοναδικό ενδιαφέρον τότε του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του ήταν να ικανοποιήσουν τον Κόλιν Πάουελ, που εκ μέρους του διδύμου Μπους - Τσέινι είχε απαιτήσει το «άδειασμα» του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η αναδρομή του κ. Παπανδρέου στα επιτεύγματά του δεν αντέχει καμίας κριτικής. Τα παρουσίασε με έναν τρόπο που στο θεατή έδειχνε ότι ούτε ο ίδιος τα πίστευε. Και κατέληξε ως έκφραση του μόνιμου παραπόνου του, ότι κατηγορήθηκε και λοιδορήθηκε επειδή ήταν μπροστά από την εποχή του. 

Δυστυχώς, δεν ήταν... Διότι είναι καλή και άγια η προσέγγιση με κάθε χώρα, ιδιαίτερα με τις γειτονικές, αλλά δεν είναι σοφή πράξη η συνεχής υποχώρηση για να γίνει πράξη η «καλή γειτονία», στην οποία πιστεύουμε, θα έλεγα, οι πάντες στην Ελλάδα. Το μέγα πρόβλημα για τον κ. Παπανδρέου ήταν ότι ο κ. Ερντογάν και οι ηγέτες των υπόλοιπων γειτονικών χρονών δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ πραγματικά και γνήσια στις προσφορές του.

Κατά τα άλλα, οι ανακοινώσεις του για το Σκοπιανό και τα πετρέλαια της Κρήτης θεωρήθηκαν εκβιασμός για τον κ. Σαμαρά η πρώτη και μια καλή κίνηση, που ήρθε, όμως, πολύ αργά, η δεύτερη. Για την υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων, ο κ. Παπανδρέου έπρεπε να γνωρίζει ότι άλλαξαν στάση η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι, κι αυτό οφείλεται και στον ίδιο. 

Όσον αφορά στα πετρέλαια της Κρήτης και με δεδομένη τη δεινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, έπρεπε να ήταν η πρώτη του προτεραιότητα όταν νίκησε τον κ. Καραμανλή, τον Οκτώβριο του 2009. Όμως, δεν το έπραξε στο πλαίσιο της «καλής γειτονίας», που εγκαινίασε με τον κ. Ερντογάν, ο οποίος και ΔΕΝ τήρησε τίποτα από τα συμφωνηθέντα... 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 10/11/11