Ενώ τα πράγματα στη χώρα είναι εξαιρετικά σοβαρά και πιθανόν να
γίνουν και τραγικά, στο πολιτικό σκηνικό ζούμε κωμικοτραγικές στιγμές.
Αποκορύφωμά τους η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά να
πάνε μαζί στις Βρυξέλλες.
Έτσι όπως έγινε η πρόταση, μας θυμίζει τον
Τζίμη στους «Δέκα μικρούς Μήτσους» που ρωτάει το φίλο του: «Πάμε πλατεία;»
Την
ώρα που η χώρα βρίσκεται, κυριολεκτικά, στο χείλος της χρεοκοπίας, ...οι
πολίτες θα περίμεναν από τον υπεύθυνο πρωθυπουργό, αν μη τι άλλο, να
θέσει ένα στοιχειώδες πλαίσιο πολιτικής διαπραγμάτευσης, στο οποίο θα
μπορούσαν ενδεχομένως να συμφωνήσουν κάποια πολιτικά κόμματα που
δέχονται ως βάση διαπραγμάτευσης την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου.
Αντί γι’ αυτό, μέχρι στιγμής, ο πρωθυπουργός ακολουθεί τυφλά μια
αδιέξοδη πολιτική που του επιβάλλει η τρόικα χωρίς καν η κυβέρνησή του
να είναι σε θέση να την εφαρμόσει.
Αυτή η πολιτική δεν έχει ούτε και μπορεί να βρει ίχνος συναίνεσης, ούτε να αποτελέσει τη βάση για μια αναγκαία σύνθεση απόψεων.
Κι ενώ αυτή είναι η θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, ο Παπανδρέου, που
ήρθε στην εξουσία συμμαχώντας με το πιο σκληρό και αναχρονιστικό
συντεχνιακό κατεστημένο, αντί αυτοκριτικής επιλέγει μια ακραία φραστική
επίθεση κατά του Σαμαρά, λίγο πριν τον υποδεχτεί στο Μέγαρο Μαξίμου, που
υποτίθεται ότι θα του ζητήσει να πάνε να δώσουν μαζί την εθνική μάχη
για να περισώσουν ό,τι μπορεί πια να σωθεί σ’ αυτό τον τόπο.
Δυστυχώς, το «πάμε Βρυξέλλες;»
του Παπανδρέου προς τον Σαμαρά θα μείνει στη μνήμη μας ως το τελευταίο…
ανέκδοτο πριν από τη χρεοκοπία της χώρας και του πολιτικού της
συστήματος.
Και λέω δυστυχώς, γιατί δεν μπορούμε καν να γελάσουμε, εδώ που φτάσαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου