Tο τοπίο αρχίζει και καθαρίζει..

 ...(τώρα που εμείς δεν είμαστε πια το …πρόβλημα)

1. Ήξεραν οι πάντες ότι δεν είμαστε καλά. 

Ο Καραμανλής το ψιθύρισε και στην προεκλογική ΔΕΘ

2. Το είχαν πει και στον ΓΑΠ, και μάλλον είχε επαφές με τους φίλους του στην Αμερική, Δημοκρατικούς, οικονομολόγους, Δουνουτούδες κλπ.

3. Στην Αμερική του είπαν αυτά που λέω και …εγώ δηλαδή την ορθολογική προσέγγιση: αναδιάρθρωση, ρύθμιση, θα σφίξετε το ζωνάρι, θα διαγράψουν  και θα επιμηκύνουν οι πιστωτές (που έχουν και αυτοί φταίξιμο) θα περάσετε δύσκολα, αλλά θα ανακάμψετε, και μην φοβάστε εμείς εδώ είμαστε.

4. Ο ΓΑΠ είτε παγιδευμένος στα προεκλογικά του παραμύθια, είτε περιτριγυριζόμενος από πασόκους που λένε ψέματα και ξανανιώνουν, είτε του είπε έτσι η …Λαζάρ (που είναι αυτοί, δεν ακούγονται καθόλου), έκανε το λεγόμενο “τουμπεκί” προς μεγάλη ενόχληση όσων περίμεναν ορθολογισμό.

5. Η σιωπή του ΓΑΠ είναι μάλλον αποτέλεσμα της πόρτας που εισέπραξε από την Άγγελα και τον Νικολά (θυμάστε εκείνο το τηλεφώνημα που έγραφε το antinews;) Της ίδιας πόρτας που εισέπραξε και ο Γκάϊτνερ όταν πήγε να πει στους Ευρωπαίους στην ουσία να κάνουν monetary accommodation στην Ευρωζώνη και να σώσουν την Ελλάδα γιατί θα τους σκάσει μπούμερανγκ — δεν ξέρω αν αυτό είπε, αλλά αυτό θα τους έλεγε ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος. Kαι μπορεί να μην μου αρέσουν οι Δημοκρατικοί, μπορεί να μην σας αρέσουν οι Αμερικάνοι αλλά ο Γκάϊτνερ είναι ξύπνιος, γνώστης και της δουλειάς.

6. Θα θυμάστε ότι η Μέρκελ μάλλον δεν γούσταρε να εμπλακεί και έθεσε όρο και την συμμετοχή του ΔΝΤ. Αυτό, εάν είναι έτσι, το ερμηνεύω ότι οι Γάλλοι έχουν το πρόβλημα, οι Γερμανοί είναι λίγο “τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου” και ωραία η Ευρώπη αλλά μην τρελαθούμε κιόλας”

7. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ, ούτε είμαστε και πολύ βιώσιμοι με τα μυαλά προτεκτοράτου που κουβαλάμε και ακόμα και εάν ρυθμίσουν θα τεθεί θέμα κεφαλαίου κίνησης (να το συγκρατήσετε αυτό). Η ρύθμιση, εφ’ όσον αυτοί παζαρεύουν με τον εαυτό τους είναι πως δεν θα φανεί ότι χάνουν (ενώ έχουν χάσει, λέει η κακιά αγορά ) που είναι αδύνατο στην σύγχρονη ημι-εντιμη λογιστική. Κι αν δεν χάσουν, η λύση είναι να ταπώσουν που δεν το θέλουν. Και όσο το καθυστερούν το πρόβλημα γίνεται οξύτερο, και με επιτροπές δεν λύνονται τέτοια προβλήματα, να θυμίσω το TARP στις ΗΠΑ το φθινόπωρο του 2008. Πυρηνικά όπλα!

8. Εν τω μεταξύ εδώ, λίγο τα μέτρα που μπορεί να είναι απαραίτητα αλλά η υλοποίησή τους κολλάει στα …30 χρόνια ΠΑΣΟΚ, λίγο η μειωμένη ρευστότητα, λίγο η αβεβαιότητα, και πολύ η καθυστέρηση, έχουν μετατρέψει το πρόβλημα του 2008-09, σε κρίση.

9) Μέχρι τώρα, οι δόσεις πηγαίναν σε αποπληρωμή υφισταμένων δανείων. Refinancing με ξένο δίκαιο και υποθήκες. Άσχημα πράγματα αλλά κρατούσαν προσχήματα ρευστότητας προς τα έξω.

10) Η επόμενη ή επόμενες δόσεις δεν είναι για τις τράπεζες, αλλά για εμάς, η αύξηση κεφαλαίου που σας έλεγα, αυτή που οι χρηματοδότες μας δεν αρκούνται σε χαρτί, θέλουν πάγια. Κανείς σε καιρό στριμώγματος δεν συμμετέχει σε αυξήσεις κεφαλαίου σε προβληματικό πελάτη. Κανείς. Κανείς, εάν μάλιστα φοβάται ότι θα δημιουργήσει προηγούμενο για μεγαλύτερους αρρώστους.

11) Αυτό το “κανείς” εισπράττουμε. Πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, βασικά γιατί τα αφεντικά έχουν τα δικά τους μέσα, και οι μικροί από κάτω παίζουν θέατρο. Ίσως η Γαλλία ανησυχεί… Και η Ισπανία και η Ιταλία, και επομένως και η Γαλλία, ξανά.

12) Αρχίζει να μυρίζει αβεβαιότητα στο Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και πιστεύω ακούμε λιγότερα και ηπιότερα (αν και το Stratfor λέει για τρις τρύπες). Και η ρευστότητα ρέει προς μέρη με θάλασσα και στόλο γύρω – γύρω, και δεν ξέρω εάν αυτό ήθελαν οι ΗΠΑ, αλλά συμβαίνει.

13) Όπως οι “Ευρωπαίοι” δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα και στρουθοκαμηλίζουν (προς όφελος όμως ίσως του δυνατού “Ευρωπαίου”) έτσι και οι ΗΠΑ και ρευστότητα θέλουν και (δεν ορκίζομαι) δολάριο που να ευνοεί εξαγωγές. 

Ο πόλεμος τώρα είναι για τα ισοζύγια συναλλαγών. Το cash management σε κρατικό επίπεδο.

Το κούρεμα είναι ασήμαντο πια θέμα. Θα το δείξουν τώρα, με δόσεις, αλλιώτικα… άλλοι το θέλουν έτσι , άλλοι αλλιώς, σχεδόν δεn μας αφορά εμάς τον λαουτζίκο. 

Οι τράπεζές μας μπορεί να μην κλείσουν (θα είναι ανοιχτές οι πόρτες με τσιρότα) αλλά εμείς δεν θα έχουμε λεφτά. 

Αυτό για τους αγχωμένους περί της εξόδου μας από την ευρωζώνη: Ή θα έχουμε δραχμές και θα ζούμε όπως στα 1840, ή (δεν) θα έχουμε ευρώ και θα ζούμε όπως στα 1840, αλλά λίγο πιο άθλια και ανελεύθερα. 

Εκτός εάν υπάρχει ex machina deus… Που δεν υπάρχει εκτός εάν είναι …Τούρκος. Να χαίρονται οι πασόκοι τον διπλασιασμό της μεσαίας τάξης τους.

Όπως είχαμε πει και πριν 3 χρόνια τέtοιο καιρό, γράφεται ιστορία, αλλά χαμένοι στα δικά μας μόνο την υφιστάμεθα.

Αrchaeopteryx

ΥΓ: αυτές οι απόψεις μπορεί να είναι λανθασμένες ή αιρετικές αλλά αυτά βλέπω, αμήν