Τα χωνιά

Η επίθεση με γιαούρτια κι αβγά στον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη κι η σιωπηλή αποχώρησή του από την σκηνή του θεάματος στην Αντίπαρο, επανέφερε μνήμες κι ανέσυρε πολλά κοινωνικά κακά από το βασανισμένο θυμικό των κουτοπόνηρων Ελλήνων.

Για ακόμη μια φορά προδίδεται η ιδιοτελής στάση των μεγαλομανιακών της τηλεόρασης οι οποίοι με την στήριξη του κυβερνώντος κόμματος κινδυνολογούν κι τρομοκρατούν την απαίδευτη μάζα φορώντας την τήβεννο της εγκυρότητας κι της αυταπάτης, ενδεδυμένοι βραχυπρόθεσμα με γαλακτοκομικά πετούμενα παρασκευάσματα...

Πολλοί πολιτικοί, συγγραφείς, διαμορφωτές έχουν δεχθεί επιθέσεις από έξαλλα πλήθη που αλαλάζουν για δικαιοσύνη, ίση μεταχείριση κι δικαιώματα αλλά πολύ φοβούμαι ότι οι συγκεκριμένες πράξεις τιμωρίας από αναξιοπαθούντες σε δημοσιο-γραφικούς κομματικούς ταγούς δεν φέρνει την λύση ή τη νέμεση αλλά εξοργίζει περισσότερο το ταπεινωμένο κι αναλώσιμο πλήθος το οποίο χειρίζεται την αντίδρασή του με κλιμακούμενο μίσος κι βία.

Προσωπικά κατανοώ απολύτως αυτές τις αντιδράσεις αλλά δεν τις επικροτώ γιατί αν κοιτάξω λίγο βαθύτερα θα διαπιστώσω ότι αυτό που διαμείβεται έχει ως βάση το συντηρητικό μίσος το οποίο κρύβεται σε πρόβεια προϊόντα κι παραγόμενες δομές από συμπαθητικά πτηνά.

Ο όχλος διψά για αντίποινα, εκδίκηση κι παραβατικότητα αφού εκτυλίσσεται ανερυθρίαστα μπροστά στα μάτια του το μεγαλύτερο πολιτικό πλιάτσικο κι η στυγνότερη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τουλάχιστον από την μεταπολίτευση κι μετά.

Αυτό που περιμένω είναι να πάψουν τα χωνιά να διαλαλούν την αδικία.

Κι να στραφούν στην αυγή.

Για το νέο ξεκίνημα.

the elf at bay
http://www.ramnousia.com/2011/08/blog-post_3860.html