H πολιτική ηγεσία της Ελλάδας απώλεσε ιστορική ευκαιρία να ενώσει δυνάμεις στον αγώνα για την οικονομική σωτηρία της χώρας.
Αλλά και να επανακτήσει το πολιτικό σύστημα έστω και ένα μέρος από τη διάτρητη αξιοπιστία του, μέσα στην κοινωνία.
Αλλά και να επανακτήσει το πολιτικό σύστημα έστω και ένα μέρος από τη διάτρητη αξιοπιστία του, μέσα στην κοινωνία.
Κομματικοί υπολογισμοί και επικοινωνιακά τεχνάσματα υπερίσχυσαν της εθνικής αναγκαιότητας για σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, με στόχο την αντιμετώπιση των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων.
Έτσι η Ελλάδα, πέραν της οικονομικής κρίσης, εισέρχεται τώρα και σε περίοδο πολιτικής κρίσης, για να μην ...αναφερθούμε σε ενδεχόμενο πολιτικής αποσταθεροποίησης και σε κινδύνους για την ίδια τη δημοκρατία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τελεί υπό αμφισβήτηση από το ίδιο το κόμμα του, δεν μπορεί να εξεύρει υπουργούς, ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του αποστασιοποιούνται. Η αμέσως επόμενη επιλογή είναι η διεξαγωγή εκλογών. Αλλά ποιος θέλει να τις κερδίσει και να διαχειριστεί ένα χάος;
Η εικόνα που σχηματίζεται είναι εικόνα ενός κράτους υπό παράλυση. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, η οικονομία οδεύει προς την πλήρη καταστροφή, ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, η κατάσταση αγγίζει τα όρια της διάλυσης.
Πόνο αλλά και οργή προκαλεί στον κυπριακό Ελληνισμό η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Μητέρα Πατρίδα. Ενώ η Τουρκία προελαύνει, ενισχύεται πολιτικά, στρατιωτικά και επεκτείνει την επιρροή της παντού, η Ελλάδα καταρρέει, διασύρεται διεθνώς και χάνει ολοκληρωτικά την αξιοπιστία της στο διεθνή χώρο.
Η Κύπρος μένει χωρίς στήριγμα απέναντι στο τουρκικό θηρίο, σε μια κρίσιμη καμπή του εθνικού της προβλήματος. Το μέλλον είναι ζοφερό. Κάποτε διακηρυσσόταν ότι «κοινή είναι η μοίρα Ελλάδας και Κύπρου». Ποια μοίρα έχουμε χωρίς το στήριγμα της Ελλάδας;
Η τραγική εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το ελληνικό κράτος, συνεπεία των τεράστιων, ανεύθυνων, τραγικών, διαχρονικών λαθών της πολιτικής του ηγεσίας, αν μη τι άλλο, πρέπει να διδάξει πολλά στους πολιτικούς ηγέτες του κυπριακού Ελληνισμού. Τα αίτια που προκάλεσαν την ελλαδική κρίση, οικονομική και πολιτική, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά με συμβαίνοντα εδώ. Πέρασε και η Ελλάδα από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εμείς σήμερα, η πολιτική της ηγεσία δεν αντελήφθη πού οδηγούσε τη χώρα, συνέχιζε απτόητη την πορεία καταστροφής, μέχρι που έφερε τα πράγματα εδώ που τα έφερε.
Ακούμε πολιτικούς ηγέτες και κόμματα, εδώ, να εκφράζουν την ανησυχία τους όχι μόνο για την καταστροφή που απειλεί την Ελλάδα, αλλά και για τις επιπτώσεις που πιθανόν να υπάρξουν τόσο στον οικονομικό τομέα, όσο και στο Κυπριακό. Και απευθύνουν εμμέσως νουθεσίες... προς τους εαυτούς τους και προς τους πολιτικούς αντιπάλους, για προβληματισμό.
Αλλά οι νουθεσίες και οι διαπιστώσεις δεν αρκούν. Δεν τις χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε πράξεις. Αν η πολιτική ηγεσία δεν βάλει μυαλό και δεν επικεντρωθεί σε εξεύρεση συναινετικών λύσεων, αν συνεχίσει στην ίδια νοοτροπία, η Ελλάδα... δεν είναι μακριά.
η σημερινή
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/blog-post_2880.html
Έτσι η Ελλάδα, πέραν της οικονομικής κρίσης, εισέρχεται τώρα και σε περίοδο πολιτικής κρίσης, για να μην ...αναφερθούμε σε ενδεχόμενο πολιτικής αποσταθεροποίησης και σε κινδύνους για την ίδια τη δημοκρατία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τελεί υπό αμφισβήτηση από το ίδιο το κόμμα του, δεν μπορεί να εξεύρει υπουργούς, ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του αποστασιοποιούνται. Η αμέσως επόμενη επιλογή είναι η διεξαγωγή εκλογών. Αλλά ποιος θέλει να τις κερδίσει και να διαχειριστεί ένα χάος;
Η εικόνα που σχηματίζεται είναι εικόνα ενός κράτους υπό παράλυση. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, η οικονομία οδεύει προς την πλήρη καταστροφή, ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, η κατάσταση αγγίζει τα όρια της διάλυσης.
Πόνο αλλά και οργή προκαλεί στον κυπριακό Ελληνισμό η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Μητέρα Πατρίδα. Ενώ η Τουρκία προελαύνει, ενισχύεται πολιτικά, στρατιωτικά και επεκτείνει την επιρροή της παντού, η Ελλάδα καταρρέει, διασύρεται διεθνώς και χάνει ολοκληρωτικά την αξιοπιστία της στο διεθνή χώρο.
Η Κύπρος μένει χωρίς στήριγμα απέναντι στο τουρκικό θηρίο, σε μια κρίσιμη καμπή του εθνικού της προβλήματος. Το μέλλον είναι ζοφερό. Κάποτε διακηρυσσόταν ότι «κοινή είναι η μοίρα Ελλάδας και Κύπρου». Ποια μοίρα έχουμε χωρίς το στήριγμα της Ελλάδας;
Η τραγική εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το ελληνικό κράτος, συνεπεία των τεράστιων, ανεύθυνων, τραγικών, διαχρονικών λαθών της πολιτικής του ηγεσίας, αν μη τι άλλο, πρέπει να διδάξει πολλά στους πολιτικούς ηγέτες του κυπριακού Ελληνισμού. Τα αίτια που προκάλεσαν την ελλαδική κρίση, οικονομική και πολιτική, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά με συμβαίνοντα εδώ. Πέρασε και η Ελλάδα από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εμείς σήμερα, η πολιτική της ηγεσία δεν αντελήφθη πού οδηγούσε τη χώρα, συνέχιζε απτόητη την πορεία καταστροφής, μέχρι που έφερε τα πράγματα εδώ που τα έφερε.
Ακούμε πολιτικούς ηγέτες και κόμματα, εδώ, να εκφράζουν την ανησυχία τους όχι μόνο για την καταστροφή που απειλεί την Ελλάδα, αλλά και για τις επιπτώσεις που πιθανόν να υπάρξουν τόσο στον οικονομικό τομέα, όσο και στο Κυπριακό. Και απευθύνουν εμμέσως νουθεσίες... προς τους εαυτούς τους και προς τους πολιτικούς αντιπάλους, για προβληματισμό.
Αλλά οι νουθεσίες και οι διαπιστώσεις δεν αρκούν. Δεν τις χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε πράξεις. Αν η πολιτική ηγεσία δεν βάλει μυαλό και δεν επικεντρωθεί σε εξεύρεση συναινετικών λύσεων, αν συνεχίσει στην ίδια νοοτροπία, η Ελλάδα... δεν είναι μακριά.
η σημερινή
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/blog-post_2880.html
politika-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου