Ο μοιραίος άνθρωπος σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, με την οικογένεια να αποφασίζει για λογαριασμό του

Οπερέτα

Τα όσα οπερετικά διαδραματίσθηκαν χθες επιβεβαιώνουν δυστυχώς την εκτίμηση πολλών ότι ζούμε τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας.

Ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε ένα απαράσκευο άλμα και έπεσε τελικώς στο κενό.
Χωρίς προετοιμασία, από μια παρόρμηση της στιγμής ή επειδή απλώς η κακώς εννοούμενη επικοινωνία το υπαγόρευσε, πρότεινε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, δηλώνοντας ότι είναι διατεθειμένος να παραιτηθεί προκειμένου να... διευκολύνει τον σχηματισμό της.

Η πρότασή του διαμόρφωσε πεδίο προσδοκιών, οι περισσότεροι των Ελλήνων πολιτών ένοιωσαν ότι κάτι σοβαρό πάει να γίνει επιτέλους για την αντιμετώπιση της κρίσης, ακόμη και οι εταίροι μας πίστεψαν ότι μπορεί να οικοδομηθεί περιβάλλον συναίνεσης για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Ακόμη και η πλατεία ηρέμησε και... τα πολλά επιθετικά γεγονότα στο κέντρο της πρωτεύουσας περιορίσθηκαν στο άκουσμα και μόνο της απόπειρας συνεννοήσης των κυρίαρχων μέχρι πρότινος πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Οσο περνούσε η ώρα όμως μαύρα φίδια άρχισαν να ζώνουν τους πάντες.

Πέρα από το αρχικό τηλεφώνημα και τις πρώτες διαρροές για όσα διαμείφθηκαν μεταξύ των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, ουδέν νεώτερον από μέτωπο επί ώρες.

Μεσολάβησαν αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις με αιφνιδιασμένους και αντιδρώντες υπουργούς, αλλά και με συγγενικά πρόσωπα, για να φθάσουμε το βράδυ στην απόρριψη, χωρίς δεύτερη ευκαιρία συζήτησης και διαπραγμάτευσης, της πρότασης που ο ίδιος διετύπωσε και στην αντικατάστασή της με την προαναγγελία ενός υποτιθέμενου γενναίου κυβερνητικού ανασχηματισμού, ο οποίος, κατά τις εύκολες εκτιμήσεις των εμπνευστών του, θα δώσει νέα ώθηση στην προσπάθεια της χώρας.

Με την αξιοπιστία κλονισμένη, το ηθικό καταρρακωμένο και την αμφισβήτηση στα ύψη, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να είναι προιόν συμβιβασμών, όρων και προϋποθέσεων, που σωρηδόν θα θέτουν όσοι θα δεχθούν προτάσεις συμμετοχής σε ένα σχήμα θνησιγενές και εξ αρχής καταδικασμένο.

Ο κ. Παπανδρέου με τις πολλές ατυχείς κινήσεις του το τελευταίο διάστημα αυτοαποκαλύφθηκε.

Φανέρωσε το πλήθος των αδυναμιών του, τη δυσκολία συγκέντρωσης και αφοσίωσης που τον χαρακτηρίζει και κυρίως την διαρκή ταλάντευση, η οποία τον συνοδεύει από την αρχή ανάληψης των πρωθυπουργικών καθηκόντων του.

Με τη διαφορά ότι δεν υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης των πολλών λαθών του. Οι συνθήκες είναι πολεμικές, οι προθεσμίες τρέχουν και η πραγματική ζωή θα αποδειχθεί δυστυχώς αμείλικτη για ένα ακόμη αδύναμο επίγονο των ελληνικών πολιτικών δυναστειών που κυβερνούν τη χώρα επί σχεδόν έξη δεκαετίες.

Το κακό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε περιβάλλον πρωτοφανούς κρίσης, σε στιγμή ιδιαιτέρως κρίσιμη για την τύχη της χώρας και σε εποχή που κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στο ατύχημα.

Από εδώ και πέρα όλα μπορούν να συμβούν. Η χώρα παίζει στην κυριολεξία με τη φωτιά. Ανά πάσα στιγμή μπορεί μια Τράπεζα να πέσει, το κράτος να ξεμείνει από λεφτά και η ανοχή των εταίρων να εξαντληθεί.

Ο κ. Παπανδρέου θα φέρει ευθύνη μεγίστη για όσα μας συμβούν από δω και πέρα. 

Είχε πολλές ευκαιρίες από τις εκλογές του 2009 να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την κρίση. 

Πάντοτε καθυστερούσε και ανέβαλε, άφησε τον χρόνο να κυλάει, δεν έπραξε τα δέοντα, δεν μπόρεσε ποτέ να λειτουργήσει ως πραγματικός ηγέτης σε καιρό πολέμου. 

Λόγια, λόγια, άπειρα ανούσια λόγια και έργα ημιτελή και ασύνδετα. 

Κάπως έτσι φθάσαμε στην οπερέτα της 15ης Ιουνίου.

Αντώνης Καρακούσης

akarakousis@dolnet. gr