Καταρρέει το σύστημα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας.

Η κατάρρευση του συστήματος

Όλοι λίγο έως πολύ ήμασταν «υποψιασμένοι» για την επερχόμενη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. 

Ο καθένας βέβαια από τη δική του οπτική γωνία. 

Εμείς, ωστόσο, κάνοντας μια διάκριση ανάμεσα στο πολιτικό και το κομματικό σύστημα, είχαμε εκτιμήσει την κατάρρευση του δευτέρου. 

Με βάση τις εξελίξεις, οδεύουμε σε μια πραγματικότητα εντελώς απρόβλεπτη. 

Η επερχόμενη κατάρρευση δεν αφορά μόνο το πολιτικό ή το κομματικό σύστημα. 

Καταρρέει το σύστημα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας. 

Καταρρέει το οικοδόμημα του κράτους σαν τραπουλόχαρτο και κανείς, μα κανείς, δεν έχει πάρει είδηση γι’ αυτό.  

Όλοι «χορεύουν» αμέριμνα στην πίστα του «Τιτανικού» και όλοι πιστεύουν ότι, το ρήγμα στα ύφαλα θα κλείσει είτε με το Μνημόνιο είτε με την ρητορική εναντίον του.

Αφασία σε όλα τα επίπεδα....

Από το πολιτικό μέχρι το οικονομικό και από το συνδικαλιστικό μέχρι το επιχειρηματικό, όλοι τελούν υπό καθεστώς πλήρους αφασίας. Η Ελλάδα βυθίζεται και το «πλήρωμα» αντί να μεριμνήσει για τη διάσωση των «επιβατών», οι οποίοι έχοντας πλήρη άγνοια συνεχίζουν το «χορό», διαπληκτίζεται για το ποιοι ευθύνονται λιγότερο ή περισσότερο για την κατάρρευση.

Η Κυβέρνηση ψεύδεται σε βαθμό που πιστεύει πλέον ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια. Συνεχίζει ανοήτως να υποστηρίζει ότι όλα όσα συμβαίνουν οφείλονται στον… φιλελευθερισμό της Νέας Δημοκρατίας!  

Μα, πότε η Ελλάδα κυβερνήθηκε φιλελεύθερα;  

Αν ίσχυε αυτή η ανοησία του ΠΑΣΟΚ, τότε για ποιο λόγο φέρνουν νομοσχέδια που αφορούν περικοπές στο Δημόσιο και εξυγίανση στις ΔΕΚΟ; 

Από την άλλη, η Αξιωματική Αντιπολίτευση συνεχίζει να παίζει τον δίσκο του αντί-Μνημονίου, λες και κόλλησε η βελόνα. 

Το ακούσαμε, συμφωνήσαμε, ας μας πει τι θα κάνει παρακάτω. 

Όσο για την Αριστερά, η ίδια… κασέτα. Για όλα ευθύνονται το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και ο… συνήθης ύποπτος νεοφιλελευθερισμός. 

Άντε τώρα να τους εξηγήσεις ότι, από τη στιγμή που δεν γνωρίσαμε τον φιλελευθερισμό, ήταν αδύνατον να συναντήσουμε τον «μακρινό συγγενή» του. 

Δυστυχώς, όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Το σύστημα καταρρέει και αυτοί αντί να προλάβουν να προετοιμάσουν αυτό που νομοτελειακά έρχεται, ασχολούνται με το ποιος φταίει και ποιος θα κατέβει στα ύφαλα να μπαλώσει το ρήγμα. 

Είναι όλοι άξιοι της τύχης τους…

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ