Όπως η Ελλάδα «πουλάει» τουρισμό, έτσι και το Göttingen της Γερμανίας στο οποίο ζω, πουλάει» το Πανεπιστήμιό του.
Ο τρόπος όμως, που ο καθένας εκμεταλλεύεται το εξαγώγιμο προϊόν του διαφέρει συγκλονιστικά.
Το Göttingen είναι μια πόλη 130.000 κατοίκων, 30.000 εκ των οποίων Γερμανοί και εισαγόμενοι φοιτητές. Διαθέτει εξαιρετική φήμη διεθνώς και περηφανεύεται ότι είναι ο τόπος στον οποίο μεγαλούργησαν και πέθαναν μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου πνεύματος, όπως,...μεταξύ άλλων, οι Μαθηματικοί Καρλ Φρίντριχ Γκάους και Φέλιξ Κλάιν, ο Νομπελίστας Φυσικός Μαξ Πλανκ, κ.α..
Τον ρόλο που παίζει το Πανεπιστήμιο για την οικονομική ζωή του τόπου δεν τον έχουν συνειδητοποιήσει μόνο οι επίσημες Αρχές, αλλά ολόκληρη η τοπική κοινωνία, από τον τελευταίο υπάλληλο των επιμέρους σχολών, μέχρι και τον ιδιώτη εκμισθωτή που ενοικιάζει τα διαμερίσματά του.
Στόχος όλων είναι η σταθερή προσέλκυση του «ξένου», Γερμανού ή αλλοδαπού, και η αποκόμιση του σταθερού, μικρού έστω, κέρδους που αναλογεί στον καθένα, σε βάθος χρόνου.
Το κυριότερο μέσο που χρησιμοποιούν για να πετύχουν τον σκοπό αυτό, είναι η διαφήμιση από τους ίδιους τους επισκέπτες.
Το «moto» της πόλης είναι «κρατήστε τον πελάτη-φοιτητή ευχαριστημένο, ώστε να μεταφέρει στον τόπο του καλές αναμνήσεις».
Και επειδή η πρώτη εντύπωση πάντα μένει, τον αφικνούμενο φοιτητή περιμένει εκπρόσωπος του πανεπιστημίου, ώστε να τον βοηθήσει να βρει τον τόπο προσωρινής διαμονής του και να τον κάνει να νιώσει λίγο πιο άνετα στις πρώτες άβολες ώρες της προσαρμογής και όχι ένας οδηγός ταξί που στήνει καρτέρι για να χιμήξει σαν αρπακτικό στο αλλοδαπό αίμα.Είναι σαφές, ότι η σύγχρονη Ελλάδα δεν θα μπορούσε εύκολα να συναγωνιστεί την Γερμανία σε αυτό το πεδίο. Στην παρούσα φάση δεν διαθέτει ούτε το χρήμα, ούτε τις υποδομές, αλλά ούτε και την τεχνογνωσία για να επενδύσει στη γνώση και να εισπράξει οφέλη από αυτήν.
Όμως το δυνητικά απείρως πιο προσοδοφόρο υπερόπλο του τουρισμού, που της δόθηκε απλόχερα από την φύση, σε ποιο βαθμό το αξιοποιεί;
Τι κάνει για να πείσει τον τουρίστα να τη διαφημίσει στους συμπατριώτες του, ή να επιστρέψει ο ίδιος και την επόμενη χρονιά;
Κάθε φορά που επισκέπτομαι μία από τούτες τις κρύες (από όλες τις απόψεις), ευρωπαϊκές πόλεις, που καταφέρνουν να «βγάζουν από την μύγα ξύγκι», μελαγχολώ.
Στενοχωριέμαι που η Ελλάδα κατάντησε μια φτωχή επαίτης, ενώ κρατάει στα χέρια της τον πρώτο αριθμό του λαχείου.
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα reboot. Ενόσω όμως φρίττουμε επειδή κάποιος, ο οποιοσδήποτε, χαρακτήρισε την χώρα μας διεφθαρμένη, αντί να θιγόμαστε επειδή πράγματι είναι, ο ορίζοντας παραμένει σκοτεινός.
Γιατί πώς θα θεραπεύσεις την ασθένεια, αν πρώτα δεν αναγνωρίσεις την ύπαρξή της;
Α ρε και να είχαν οι Γερμανοί την ιστορία και την φυσική ομορφιά της χώρας μας…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ
Ο Αντώνης Αναστασάκης είναι δικηγόρος Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου