Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;

Το 2009 το «κλείσαμε» οφείλοντας 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2010 θα χρωστάμε 350, το 2011 400, το 2012 450 και πάει λέγοντας. Ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος. Είναι τουλάχιστον αστείο να πανηγυρίζουμε επειδή οι διεθνείς αγορές μας δάνεισαν με 6%. Κι όσο λείπουν από το λόγο μας οι αναπτυξιακές προτάσεις, τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται...
Η Οικονομία είναι εθνικό θέμα. 

Μία χώρα διαλυμένη οικονομικά δεν μπορεί να έχει ελεύθερη φωνή, διακυβεύονται τα εθνικά της συμφέροντα. 

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία θέλει τώρα να λύσει το θέμα των γκρίζων ζωνών. 

Μία Ελλάδα αδύναμη οικονομικά είναι ταυτόχρονα και αδύναμη να στηρίξει τα δίκαιά της.
Οι ξένοι τραπεζίτες ενδιαφέρονται μόνο για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.

Η δουλειά τους δεν είναι να μας βγάλουν εμάς από τα αδιέξοδά μας.

Τους αρκεί να έχουμε το κεφάλι λίγο έξω από το νερό για να μη πνιγούμε.

Το αν θα καταφέρουμε να φτάσουμε ή όχι στην ακτή είναι αποκλειστικά και ...
μόνο, δικό μας θέμα.
Το να βρούμε άμεσα χρήματα για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας είναι οπωσδήποτε προτεραιότητα αυτή τη στιγμή. Αλλά δεν αρκεί για να πούμε ότι λύσαμε τα προβλήματά μας.

Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε μία Ελλάδα που θα παράγει, μία Ελλάδα που να αναπτύσσεται και θα δημιουργεί πλούτο. 

Αλήθεια, ακούσατε το τελευταίο χρονικό διάστημα μία, έστω μία, πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση; 
Μετά από την είσοδό μας στην ΟΝΕ θεωρήσαμε ότι λύθηκαν αυτόματα όλα μας τα προβλήματα. Ήταν πλάνη. Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε όλα όσα πιστεύουμε και να αποφασίσουμε ποια θέλουμε να είναι η Ελλάδα που θα αφήσουμε στα παιδιά μας.
Αυτή η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μία χώρα δημοσίων υπαλλήλων, τον αριθμό και τις συνολικές αμοιβές των οποίων αδυνατεί να... προσδιορίσει η κεντρική διοίκηση. 

Δεν μπορεί είναι μία χώρα που η διαφθορά κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. 

Δεν μπορεί να είναι μία χώρα που οι πολίτες της θεωρούν δημοκρατικό τους «δικαίωμα» να κλείνουν τους δρόμους και να απαιτούν «λύτρα» από τους συμπολίτες τους για να τους ανοίξουν και πάλι. 

Δεν μπορεί να είναι μία χώρα που ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τον διπλανό του. 

Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που ονειρευόμαστε. 

Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που μας παρέδωσαν οι πατεράδες μας...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr