«Ελληνίδες, Έλληνες,

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είναι λοιπόν η ώρα να συνειδητοποιήσουμε όλοι την πραγματικότητα και να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις.

Και αυτό αφορά τόσο την ηγεσία του τόπου, όσο και ολόκληρη την κοινωνία. Ήδη οι συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης είναι ορατές. Και η αλήθεια είναι πως έχουμε δύο πολύ δύσκολα και κρίσιμα χρόνια μπροστά μας.

Αν αρνηθούμε την αλήθεια αυτή, αν πιστέψουμε πως έχουμε στη διάθεση μας ευχάριστες και ανώδυνες λύσεις, τότε το κόστος για τον τόπο, για όλους τους πολίτες, θα γίνει δυσβάσταχτο.
Οι αυταπάτες μπορεί να ανακουφίζουν προσωρινά. Δεν λύνουν όμως τα προβλήματα. Τα επιδεινώνουν.

Μπροστά στην δύσκολη αυτή πραγματικότητα, γίνεται φανερό πως υπάρχει μόνο ένας δρόμος που προσφέρει ελπίδα και προοπτική:
Να πάρουμε, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς παλινωδίες, όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Με σχέδιο και βούληση. Να χτίσουμε τα γερά θεμέλια που θα μας βγάλουν από την κρίση πιο δυνατούς.
Όχι πρόσκαιρα. Αλλά μακροχρόνια.
Η ελπίδα και η προοπτική βρίσκονται στα χέρια μας. Όμως δεν χαρίζονται. Διεκδικούνται και κερδίζονται.

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Εξωπραγματικές και συνεπώς ανεφάρμοστες υποσχέσεις δεν βοηθούν. Τα αναγκαία μέτρα δεν είναι ευχάριστα. Όμως μόνο αυτά μπορούν να διασφαλίσουν την πρόοδο του τόπου προς όφελος όλων των πολιτών. Οι πιο δυσάρεστες συνέπειες της διεθνούς κρίσης έχουν φτάσει, με κάποια καθυστέρηση, στην χώρα μας.
Είναι σαφές πως το 2010 θα είναι ένας χρόνος πολύ δύσκολος, αλλά και καθοριστικός για την πορεία της οικονομίας τα επόμενα χρόνια. Αν δεν δράσουμε άμεσα, οι κίνδυνοι θα είναι μεγάλοι. Βεβαίως, οι επιπτώσεις της κρίσης θα μπορούσαν να είναι ακόμα πιο επώδυνες, αν η οικονομία τα τελευταία χρόνια δεν είχε κάνει ουσιαστικά βήματα προόδου.
Βήματα, που λειτούργησαν ως ασπίδα στις χειρότερες συνέπειες της κρίσης. Γι αυτό η ύφεση δεν υπήρξε τόσο βαθιά όσο σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Γι' αυτό η ανεργία, παρ' όλο που έχει αυξηθεί, δεν πήρε εκρηκτικές διαστάσεις όπως συνέβη σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Επίσης, τα άμεσα μέτρα που πήραμε με το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης είχαν θετικά αποτελέσματα. Η εγγύηση των καταθέσεων απέτρεψε τον πανικό. Η ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας συνέτεινε στη μείωση των προβλημάτων που προκάλεσε η χρηματοπιστωτική κρίση.
Ειδικότερα μέτρα σε συγκεκριμένους κρίσιμους κλάδους, όπως στον τουρισμό, και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βοήθησαν τόσο στην οικονομία, όσο και στην απασχόληση. Παρ' όλα αυτά, η οικονομία μας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει παθογένειες δεκαετιών. Κάνοντας αυτοκριτική, δέχομαι ότι σε κάποιους τομείς θα έπρεπε, ως Κυβέρνηση, να κάνουμε βαθύτερες τομές, έστω και με κόστος εντονότερων αντιδράσεων αντιπολίτευσης και συνδικάτων. Είναι άλλωστε γνωστό πως η Αξιωματική Αντιπολίτευση, που κυβέρνησε για δεκαετίες, δεν κάνει καμμιά αυτοκριτική. Και αυτό, παρά το ότι κληροδότησε στο τόπο βαρύτατα φορτία, όπως ένα σαθρό δημόσιο τομέα, ένα τεράστιο έλλειμμα και ένα εκρηκτικό δημόσιο χρέος.

Και όλα αυτά σε εποχές στις οποίες το διεθνές οικονομικό περιβάλλον ήταν ιδιαίτερο ευνοϊκό. Όμως το ζητούμενο σήμερα δεν είναι η απόδοση ευθυνών, που αφορούν τα χρόνια πριν την διεθνή κρίση. Αυτό άλλωστε δεν ενδιαφέρει τους πολίτες.

Ένα ενδιαφέρει και είναι τώρα το ζητούμενο:
πώς θα υπερβούμε τα προβλήματα τα δύο δύσκολα χρόνια που έρχονται, χτίζοντας τις βάσεις για μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη του τόπου.

Τρεις είναι οι μεγάλες προκλήσεις για την οικονομία:

Πρώτον, τα επόμενα δύο χρόνια να επιβληθεί ο αυστηρότερος δυνατός έλεγχος στις δημόσιες δαπάνες και να επιτευχθεί η μεγαλύτερη αποδοτικότητα τους. Στο νοικοκύρεμα του κράτους πρέπει να είμαστε άτεγκτοι. Δεν χωρούν εδώ μισά βήματα και συμβιβασμοί.

Δεύτερον, ήρθε η ώρα να υπάρξει -και κυριολεκτώ- πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής. Όσες ομάδες και αν ενοχληθούν. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή αποτελεί εστία κοινωνικής αδικίας. Αδυνατίζει το κράτος πρόνοιας. Υπονομεύει την οικονομική σταθερότητα. Και στο ζήτημα αυτό όλες οι κυβερνήσεις έχουμε ευθύνες. Με τον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, πρέπει ως κοινωνία, να γυρίσουμε σελίδα. Οποιαδήποτε ανοχή στο φαινόμενο αυτό είναι πλέον αδιανόητη.

Τρίτον, τα θεμέλια μιας οικονομίας χτίζονται μόνο με ένα τρόπο:
Με διαρθρωτικές αλλαγές που δημιουργούν νέες δομές και λειτουργούν ευεργετικά σε μακροχρόνια βάση, διασφαλίζοντας την οικονομική ανάπτυξη.

Αυτές οι τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να προχωρήσουν.
Γιατί τις χρειάζεται ο τόπος, όχι γιατί τις ζητάει η Ε.Ε. Βεβαίως οι αλλαγές αυτές θα θίξουν προνόμια. Θα προκαλέσουν αντιδράσεις συμφερόντων. Δεν μπορεί όμως να γίνει ούτε ένα βήμα πίσω. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια οικονομία νοικοκυρεμένη, ανταγωνιστική, δυναμική.
Αυτές είναι οι τρεις προτεραιότητες στις οποίες είναι ανάγκη να δώσουμε έμφαση για να κινηθεί η οικονομία της χώρας και να αντιμετωπίσει την πρόκληση της κρίσης.
Και τις προτεραιότητες αυτές θα παρουσιάσω αναλυτικά στη ΔΕΘ.
Στόχος μου ήταν όλα αυτά να προχωρήσουν και τα αναγκαία μέτρα να εφαρμοστούν αταλάντευτα μέχρι το τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Όμως ένας τέτοιος στόχος είχε μια καθοριστική προϋπόθεση: Να υπάρχει το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον.
Αυτό το περιβάλλον, όπως δυστυχώς διαπιστώνουμε όλοι, δεν υπάρχει πλέον. Και αυτό διότι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει επανειλημμένα δηλώσει πως θα προκαλέσει εκλογές μέσα σε λίγους μήνες, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Με την απόφαση αυτή:

Πρώτον, υιοθετεί μια απαράδεκτη στάση: «Δεν ψηφίζω τον Κάρολο Παπούλια ως Πρόεδρο, εκβιάζω εκλογές και μετά θα τον ψηφίσω». Πρόκειται για συμπεριφορά με πρωτοφανή μικροπολιτική σκοπιμότητα.

Δεύτερον, με τον εκβιασμό αυτό οδηγεί την χώρα σε αναπόφευκτες εκλογές στις αρχές του 2010 και σε μακρά προεκλογική περίοδο. Είναι συμπεριφορά ακραίας ανευθυνότητας. Απέναντι στους θεσμούς, την οικονομία, τον τόπο. Η χώρα δεν αντέχει, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, μια προεκλογική περίοδο μέχρι τον Φεβρουάριο. Και μάλιστα με μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που δυστυχώς πολιτεύεται με ανευθυνότητα και λαϊκισμό. Είναι πασίδηλο πως, από την ώρα που η χώρα οδηγείται, με ευθύνη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σε εκλογές σε λίγους μήνες, τα πάντα θα παρασυρθούν στην δίνη ενός έντονα προεκλογικού κλίματος.
Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την οικονομία. Είναι αναπόφευκτο να εγείρονται υπερβολικές διεκδικήσεις και να προκληθούν κοινωνικές εντάσεις.
Οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές δεν θα είναι εύκολο να προχωρήσουν. Τα αναγκαία μέτρα, η αναγκαία οικονομική στρατηγική, απαιτούν σταθερότητα και ήπιο πολιτικό κλίμα.

Επειδή όμως η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την οικονομία δεν μπορεί να περιμένει, το συμφέρον του τόπου επιβάλλει μια και μόνη διέξοδο: ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου, έτσι ώστε μια κυβέρνηση, με νωπή λαϊκή εντολή, να δράσει άμεσα και αποφασιστικά.

Η απόφασή μου αυτή είναι πράξη ευθύνης.

Μου είναι αδιανόητο να αφήσω τον τόπο να σύρεται επί έξι μήνες στη δίνη μιας καταστροφικής για την οικονομία προεκλογικής ατμόσφαιρας, μόνο και μόνο για να χρεωθεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τις πολιτικές συνέπειες της καταψήφισης του Κάρολου Παπούλια.

Στους πολίτες εναπόκειται πλέον να αποφασίσουν ποιος διαθέτει το σχέδιο και την βούληση, για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος:
Κατά την προεκλογική περίοδο δεν θα μοιράσουμε υποσχέσεις.
Δεν θα εξωραίσουμε δυσκολίες.
Δεν θα προσπαθήσουμε να φανούμε ευχάριστοι, παραπλανώντας τους πολίτες. Θα αναλύσουμε την οικονομική μας πολιτική, το πώς θα βγάλουμε την χώρα από τις οικονομικές δυσκολίες.

Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες, διαφανείς, και θα εξειδικευτούν με τρόπο σαφή.

Οι πολίτες έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στο δύσκολο δρόμο που αποτελεί τη μόνη διέξοδο για τη χώρα, και τον εύκολο δρόμο της άλλης πλευράς.

Ο δύσκολος δρόμος είναι πρόταση ευθύνης, που ανταποκρίνεται σε πιεστικές συγκυρίες.
Ο εύκολος δρόμος είναι επιλογή ανευθυνότητας, που αγνοεί την πραγματικότητα και οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο.
Ο δύσκολος δρόμος που επιβάλλεται να ακολουθήσουμε οδηγεί, σταδιακά, στην ανάκαμψη και μια οικονομία με γερά θεμέλια και περισσότερες ευκαιρίες για όλους.
Ο εύκολος δρόμος, αρχικά ευχάριστος, θα βαθύνει την κρίση.
Τελικά ο δρόμος αυτός θα φέρει πολύ σκληρότερα μέτρα από εκείνα που τώρα προτείνουμε, με πολύ μεγάλο κοινωνικό κόστος.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει κανένα σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Γενικολογίες, υποσχέσεις σε όλους και ευχάριστα μέτρα δεν έχουν καμμία σχέση με μια σοβαρή οικονομική πρόταση, ενώ αποτελεί πρόδηλη αντίφαση όταν η Αξιωματική Αντιπολίτευση καταστροφολογεί για την κατάσταση της οικονομίας, χωρίς να προτείνει ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο.

Πάνω σε όλα αυτά οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν.

Εμείς επενδύουμε στην ωριμότητά τους.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση παραπλανά, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις.

Στους πολίτες εναπόκειται ποια οικονομική πολιτική και ποιες αντιλήψεις θα επιλέξουν.
Οι πολίτες θα διαλέξουν τον Πρωθυπουργό που θα διαχειριστεί τις μεγάλες οικονομικές προκλήσεις, καθορίζοντας την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

Έχω εμπιστοσύνη στην ωριμότητα των πολιτών.

Είναι πλέον ώρα ευθύνης για όλους μας. Για τις πολιτικές ηγεσίες. Και βεβαίως για τους πολίτες. Οι πολίτες μας ψήφισαν με την εντολή να υπηρετούμε την πατρίδα, παίρνοντας τις σωστές αποφάσεις, όσο δύσκολες κι αν μοιάζουν.

Με αίσθημα ευθύνης, αυτή την αρχή υπηρετεί η απόφασή μου.
Με πίστη στις ιδέες μας και ευθύνη για τον τόπο, θα δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί και οι Έλληνες θα μας εμπιστευθούν να βγάλουμε τη χώρα από τη δύσκολη οικονομική κρίση.

Ζητώ λοιπόν νωπή λαϊκή εντολή.

Ώστε, με το συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα παρουσιάσω, να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της διεθνούς κρίσης, δημιουργώντας ταυτόχρονα γερές βάσεις για την Οικονομία, που θα διασφαλίσουν μακροχρόνια πρόοδο για τον τόπο μας.

Έχω ήδη ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο θα επισκεφθώ αύριο, για να του ζητήσω, κατά το Σύνταγμα, τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών».