Με «σύνδρομο της Στοκχόλμης» κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ

Λυρικός στις καταιγιστικές κατηγορίες του κατά της κυβέρνησης, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, και από τα «πρωτοπαλίκαρα» του Γιώργου Παπανδρέου, στον πρόσφατο εσωκομματικό αγώνα για την προεδρία του κόμματος.
Δεν σχολιάζουμε, απλώς παραθέτουμε το… «τετράγωνο» σκεπτικό του, σε σχέση με την πρόσφατη διαγραφή Δούκα από την ΝΔ και την παραίτηση Λιβανού. Γράφει: «αν το σοκ του πρωθυπουργού ήταν ειλικρινές δεν θα παραιτούσε απλώς... τον κύριο Λιβανό από υπουργό, αλλά θα διέγραφε τόσο αυτόν, όσο και τον εμπνευστή των τριχίλιαρων, τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, από την ΝΔ»!
Και επίσης δεν σχολιάζουμε την όποια άποψή του για τη ΝΔ, παρότι αποπνέει άρωμα δεκαετίας του '70 – άλλωστε άλλοι με τέτοιες φράσεις φωτογραφίζουν και το κόμμα του. Γράφει: «αναφερόμαστε σε μια παράταξη που βασίζει την επιβίωση της στην εξαγορά συνειδήσεων και το βόλεμα ημετέρων, δύο από τις βασικές αιτίες που μας οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό».
Ωραία αυτά, ευάρεστα ηχούν στ' αυτιά ενός κόσμου του ΠΑΣΟΚ που, από ό,τι μας έχουν δείξει και οι δημοσκοπήσεις, μάλλον βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο στο άρθρο του στο “iEidiseis.gr” κάνει προτάσεις που αφορούν τη στάση του κόμματός του στο μέλλον.
Λέει: «Απέναντι σε όλα αυτά οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να είναι καθημερινά σκληρές και αμείλικτες…».
Και ου μόνον, αλλά προτείνει: «Απαιτείται άμεσα ένα μέτωπο απέναντι στην πιο καταστροφική και ηθικά εκμαυλισμένη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει και το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ οφείλουν να βρίσκονται στην σωστή πλευρά της ιστορίας».

Συνάγεται ότι οι συναγωνιστές του «μετώπου» δεν μπορεί παρά να βρίσκονται αριστερόθεν του ΚΙΝΑΛ. Και επειδή το ΚΚΕ επιμένει απόμακρο και μοναχικό, και ο Βαρουφάκης ακόμη και πρόθυμος να ήταν, παραμένει αμελητέα ως εφεδρεία, το κύριο σώμα μάχης το συνιστά ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτόν θα συμπτυχθεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για να βρεθεί στην σωστή πλευρά τη ιστορίας;
Ο Καρχιμάκης ήταν υπουργός, βουλευτής και Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, στην «πύρινη» περίοδο των μνημονίων. Τότε που το κόμμα του θυσιάστηκε, χλευάστηκε, εξαερώθηκε, για να μην γίνει η χώρα Αργεντινή – και ο ανεπίγνωστος Τσίπρας ισχυριζόταν «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» (η οποία προχθές ξαναζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ για 40 δισ. δολάρια!).
Τότε που ανεξάρτητα από τις αστοχίες και τις διοικητικές ανεπάρκειες του Γιώργου, πήρε σάρκα και οστά το κλισέ «πήραν τη χώρα στους ώμους τους». Και πλήρωσαν τραυματικό τίμημα, εμπλουτίζοντας με ένα νέο όρο την διεθνή πολιτική ορολογία, το «Pasokification».

Για τότε λέμε που ο Τσίπρας χαρακτήριζε τον αρχηγό του Καρχιμάκη και Πρωθυπουργό ως Πινοσέτ και Ολαντρέου. Τότε που ο ίδιος και οι σύντροφοί του βουλευτές, σκιαγμένοι έβγαιναν νύχτα σαν κλέφτες μετά τις ψηφοφορίες από το πορτάκι της Βουλής που οδηγούσε στον εθνικό κήπο, για να μην τους λιντσάρουν τα αφρισμένα λεφούσια των Συριζαίων και των Χρυσαυγιτών.
Για τότε που λέμε που πετούσαν μπουκάλια με νερό στο αμάξι του Παπανδρέου καθώς έβγαινε από τη Βουλή και τα συνόδευαν με μούτζες, κατάρες και βρισιές.

Τότε, που κυνηγούσαν στην Πανεπιστημίου τον ηλικιωμένο Απόστολο Κακλαμάνη να τον δείρουν, που ήθελαν να λιντσάρουν τον Πεταλωτή στην Αργυρούπολη (μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, τους είχε κατονομάσει η τοπική του ΠΑΣΟΚ), που έριχναν μπουνιές στον Αντρέα Λοβέρδο στους Αγίους Αναργύρους (πάλι τοπικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ), που πετούσαν γιαούρτια στον Πάγκαλο στην Κερατέα, και τόσα άλλα.

Τότε που πλάι-πλάι οι Συριζαίοι και οι Χρυσαυγίτες αμαύρωναν και διέλυαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη, ενώ έβριζαν τον εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.

Ήταν βουλευτής, υπουργός και Γραμματέας του Κόμματος τότε ο Καρχιμάκης. 

Όπως ήταν και υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 2012. Τότε που στην επαρχία οι Συριζαίοι τύπωναν αφίσες με τα πρόσωπα των Πασόκων υποψηφίων, και σε στυλ Άγριας Δύσης έβαζαν την επιγραφή «ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ». Τότε που ορμούσαν σαν τραμπούκοι για να μην τους επιτρέψουν να μιλήσουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Πότε ζήτησαν δημόσια συγγνώμη από τους Πασόκους γι’ αυτές τις αθλιότητες, και δεν το πήραμε χαμπάρι οι υπόλοιποι;
Και πόσο προοδευτικά κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα της μιας εβδομάδας και το παραπλανητικό ερώτημα που έθεσε; 

Και -ακόμα χειρότερο- τι προοδευτικό είχε η καταστρατήγηση της λαϊκής εντολής του δημοψηφίσματος, που είναι μοναδικό φαινόμενο στον πλανήτη;

Και φυσικά δεν είναι θέμα προσώπου Καρχιμάκη. Συμπαθής, τίμιος και άοκνος είναι. Είναι μια τάση εντός του ΚΙΝΑΛ που σκέφτεται έτσι. Ο κόσμος πάντως του ΠΑΣΟΚ που παρέμεινε στο ΚΙΝΑΛ, μάλλον είναι πιο μπροστά και έχει επαναπροσδιορίσει την έννοια της προοδευτικότητας. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

* Ο όρος «σύνδρομο της Στοκχόλμης» καθιερώθηκε από πραγματικό περιστατικό, όπου όμηροι αισθάνθηκαν συμπάθεια, συμπόνοια και θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους.

Γιάννης Σιδέρης