«Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να βγει ξανά στο δρόμο… να μην υποκύπτει στις εκ του πονηρού παραινέσεις περί δήθεν «σοβαρού κόμματος» που δεν έχει δουλειά με τους «περιθωριακούς τους δρόμου»…. έχει ιστορική υποχρέωση να ενθαρρύνει, να καλύπτει και να δίνει κουράγιο στον κόσμο που κατεβαίνει στο δρόμο».
-Αυτές τις παροτρύνσεις διατυπώνει σε άρθρο της πρώην «βουλεύτρια» του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα νόμιζε κανείς ότι είμαστε μια χώρα σε ληθαργική κατάπτωση... όπου ο κόσμος θεάται όσα αφορούν τη ζωή του παθητικά από τον καναπέ του σαλονιού του, μέσω της «κατευθυνόμενης» τηλοψίας.
Και όμως: Χθες βγήκαν τα στοιχεία της ΕΛΑΣ σχετικά με τον αριθμό των συγκεντρώσεων του τελευταίου τριμήνου. Μένεις έκπληκτος, και αν δεν ζούσες στη χώρα θα νόμιζες ότι η αυτή βρίσκεται σε… προεπαναστατική περίοδο!
Συγκεκριμένα: Μόνο τον τελευταίο μήνα (30 Απριλίου με 30 Μαΐου) κατεγράφησαν σε όλη τη χώρα 646 συγκεντρώσεις και δημόσιες συναθροίσεις. Σε επίπεδο τριμήνου έγιναν 1936 πορείες και συναθροίσεις – ενώ δηλαδή βρίσκονταν σε ισχύ τα περιοριστικά μέτρα!
Μέσα σε αυτή την «κινηματική άνθηση», όπου σαρκώνει τα όνειρα όσων πιστεύουν πως η δικαίωση των πόθων του λαού (αυτά που οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι πόθοι του λαού) θα έρθει από το δρόμο, και στην οποία άνθιση ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διακριτή θέση… μέσα στις καταγγελίες για ανεπαρκή διαχείριση της πανδημίας, μέσα στις κατακραυγές για τον εργασιακό μεσαίωνα που μας προετοιμάζει ο Χατζηδάκης, μέσα στην «οργή» για κατάργηση σχολών και περιορισμό των εισαγωγών στην 3βάθμια εκπαίδευση που φέρνει η Κεραμέως, ήρθε η ψυχρολουσία από την δημοσκόπηση της Opinion Poll:
Σύμφωνα με αυτή:
-Αυτές τις παροτρύνσεις διατυπώνει σε άρθρο της πρώην «βουλεύτρια» του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα νόμιζε κανείς ότι είμαστε μια χώρα σε ληθαργική κατάπτωση... όπου ο κόσμος θεάται όσα αφορούν τη ζωή του παθητικά από τον καναπέ του σαλονιού του, μέσω της «κατευθυνόμενης» τηλοψίας.
Και όμως: Χθες βγήκαν τα στοιχεία της ΕΛΑΣ σχετικά με τον αριθμό των συγκεντρώσεων του τελευταίου τριμήνου. Μένεις έκπληκτος, και αν δεν ζούσες στη χώρα θα νόμιζες ότι η αυτή βρίσκεται σε… προεπαναστατική περίοδο!
Συγκεκριμένα: Μόνο τον τελευταίο μήνα (30 Απριλίου με 30 Μαΐου) κατεγράφησαν σε όλη τη χώρα 646 συγκεντρώσεις και δημόσιες συναθροίσεις. Σε επίπεδο τριμήνου έγιναν 1936 πορείες και συναθροίσεις – ενώ δηλαδή βρίσκονταν σε ισχύ τα περιοριστικά μέτρα!
Μέσα σε αυτή την «κινηματική άνθηση», όπου σαρκώνει τα όνειρα όσων πιστεύουν πως η δικαίωση των πόθων του λαού (αυτά που οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι πόθοι του λαού) θα έρθει από το δρόμο, και στην οποία άνθιση ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διακριτή θέση… μέσα στις καταγγελίες για ανεπαρκή διαχείριση της πανδημίας, μέσα στις κατακραυγές για τον εργασιακό μεσαίωνα που μας προετοιμάζει ο Χατζηδάκης, μέσα στην «οργή» για κατάργηση σχολών και περιορισμό των εισαγωγών στην 3βάθμια εκπαίδευση που φέρνει η Κεραμέως, ήρθε η ψυχρολουσία από την δημοσκόπηση της Opinion Poll:
Σύμφωνα με αυτή:
Το 53% θεωρεί ότι η χώρα προχωρά στην σωστή κατεύθυνση (έναντι 47% που έχει αντίθετη).
Το 53% επίσης επιδοκιμάζει τη διαχείριση της πανδημίας, ενώ το 49% δηλώνει ικανοποιημένο από τα μέτρα στήριξης επιχειρήσεων και εργαζομένων (το 47% όχι).
Συνολικά το 49% έχει θετική άποψη για το κυβερνητικό έργο έναντι του 51% που έχει αρνητική γνώμη.
Συνολικά το 49% έχει θετική άποψη για το κυβερνητικό έργο έναντι του 51% που έχει αρνητική γνώμη.
Θα μπορούσε αυτό να ηχήσει χαρμόσυνα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά φευ. Το 86% δηλώνει μη ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική πολιτική του! (57% καθόλου και 29% λίγο). Και μόνο το… 12% δηλώνει πολύ ή αρκετά ικανοποιημένο!
Φυσικά μια «λύση» είναι να θεωρήσει όλες τις δημοσκοπήσεις, που περίπου δείχνουν ίδιους δείκτες, ως «πετσωμένες», και να ξεμπερδεύει. Το έκανε το 2019.
Όσοι τις θεωρούμε αληθείς, δεν έχουμε ποιοτικά κριτήρια (αν υπάρχουν), και δεν δυνάμεθα να γνωρίζουμε την αιτία της αρνητικότατης αξιολόγησης. Εμπειρικά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκ διαμέτρου αντιτιθέμενες αιτίες.
Υπάρχουν πολίτες που είναι δυσαρεστημένοι επειδή θεωρούν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι παθητική.
Θα την ήθελαν ακόμη πιο «ριζοσπαστική», σε μια κακέκτυπη αναβίωση της περιόδου 2011-14, και να προετοιμάσει στο δρόμο την τελική γιούρια, προκειμένου να καταλάβει το Μαξίμου, ώστε να στείλει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας την ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Υπάρχει και το αντίθετο:
Φυσικά μια «λύση» είναι να θεωρήσει όλες τις δημοσκοπήσεις, που περίπου δείχνουν ίδιους δείκτες, ως «πετσωμένες», και να ξεμπερδεύει. Το έκανε το 2019.
Όσοι τις θεωρούμε αληθείς, δεν έχουμε ποιοτικά κριτήρια (αν υπάρχουν), και δεν δυνάμεθα να γνωρίζουμε την αιτία της αρνητικότατης αξιολόγησης. Εμπειρικά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκ διαμέτρου αντιτιθέμενες αιτίες.
Υπάρχουν πολίτες που είναι δυσαρεστημένοι επειδή θεωρούν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι παθητική.
Θα την ήθελαν ακόμη πιο «ριζοσπαστική», σε μια κακέκτυπη αναβίωση της περιόδου 2011-14, και να προετοιμάσει στο δρόμο την τελική γιούρια, προκειμένου να καταλάβει το Μαξίμου, ώστε να στείλει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας την ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Υπάρχει και το αντίθετο:
Πολίτες που βλέπουν μια ανώριμη, εχθροπαθή, και φωνακλάδικη αντιπολίτευση, που δεν έχει και δεν μπορεί να προτείνει βιώσιμες λύσεις.
Μια λαϊκίστικη αντιπολίτευση, που ω του θαύματος (για να αρκεστούμε στο επίκαιρο παράδειγμα του δήθεν τσιμεντώματος της Ακρόπολης), διακτινίζεται από την απόρριψη της αρχαιότητας ως εκδήλωση εθνικιστικής οπισθοδρομικής καθήλωσης, στην άκρατη αρχαιολατρία ( μπας και τους ψηφίσουν… οι οπαδοί του Ικτίνου και του Καλλικράτη).
Εξ ου και ο δρόμος του Τσίπρα δεν είναι εύκολος. Βρίσκεται μεταξύ διαφορετικών ρευμάτων που ακολουθούν αντίθετες κατευθύνσεις, και τα οποία είναι δύσκολο να ομογενοποιηθούν.
Όχι ότι ο ίδιος είναι άμοιρος ευθυνών. Συνεχίζει τον ανεπικερδή παροξιστικό λαϊκισμό. Αντί για παράδειγμα να κρατήσει τα θετικά του νομοσχεδίου Χατζιδάκη και κάνει κριτική στα αρνητικά, χθες από τη Χαλκίδα ξανακήρυξε «πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες», υποστηρίζοντας ότι «η κυβέρνηση Μητσοτάκη κήρυξε πόλεμο στον κόσμο της εργασίας».
Προβλέπεται να μείνει αρχηγός με σκόρπια και αλληλοϋποβλεπόμενα στρατεύματα, και τρωτός αν υπολογίσουμε ότι και ο ίδιος πλέον δεν είναι ο αναμφισβήτητος.
Σύμφωνα με την Opinion στην πρωθυπουργική καταλληλότητα ο Μητσοτάκης (που τον είχε «για πρωινό», σύμφωνα με κάποιους εμβριθείς πανεπιστημιακούς), συγκεντρώνει 52,4%, και ο ίδιος το καχεκτικό 19,9%, με τον «Κανένα» στο 26%, να του «ρίχνει» 6 ποσοστιαίες μονάδες.
Έχει έρημο δρόμο μπροστά του…
Μια λαϊκίστικη αντιπολίτευση, που ω του θαύματος (για να αρκεστούμε στο επίκαιρο παράδειγμα του δήθεν τσιμεντώματος της Ακρόπολης), διακτινίζεται από την απόρριψη της αρχαιότητας ως εκδήλωση εθνικιστικής οπισθοδρομικής καθήλωσης, στην άκρατη αρχαιολατρία ( μπας και τους ψηφίσουν… οι οπαδοί του Ικτίνου και του Καλλικράτη).
Εξ ου και ο δρόμος του Τσίπρα δεν είναι εύκολος. Βρίσκεται μεταξύ διαφορετικών ρευμάτων που ακολουθούν αντίθετες κατευθύνσεις, και τα οποία είναι δύσκολο να ομογενοποιηθούν.
Όχι ότι ο ίδιος είναι άμοιρος ευθυνών. Συνεχίζει τον ανεπικερδή παροξιστικό λαϊκισμό. Αντί για παράδειγμα να κρατήσει τα θετικά του νομοσχεδίου Χατζιδάκη και κάνει κριτική στα αρνητικά, χθες από τη Χαλκίδα ξανακήρυξε «πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες», υποστηρίζοντας ότι «η κυβέρνηση Μητσοτάκη κήρυξε πόλεμο στον κόσμο της εργασίας».
Προβλέπεται να μείνει αρχηγός με σκόρπια και αλληλοϋποβλεπόμενα στρατεύματα, και τρωτός αν υπολογίσουμε ότι και ο ίδιος πλέον δεν είναι ο αναμφισβήτητος.
Σύμφωνα με την Opinion στην πρωθυπουργική καταλληλότητα ο Μητσοτάκης (που τον είχε «για πρωινό», σύμφωνα με κάποιους εμβριθείς πανεπιστημιακούς), συγκεντρώνει 52,4%, και ο ίδιος το καχεκτικό 19,9%, με τον «Κανένα» στο 26%, να του «ρίχνει» 6 ποσοστιαίες μονάδες.
Έχει έρημο δρόμο μπροστά του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου